A Memory of Him (TBIH 2) COMPLETE

Chapter 4

"Colley, are you ok?" natauhan ako sa kakaisip when Calix called my name.

Hindi ko man lang napansin that I was out of my senses again. Nakakahiya na para kay Calix ang ginagawa ko. Maybe he sense it that Im not comfortable lately since we arrived in the restaurant.

May naalala kasi ako.

"I'm sorry. Ano nga ulit iyon?"

He smiled tsaka siya may kinuha sa plato ko at inilagay niya iyon sa kanya.

"You are allergic to sea foods and I was about to remind you that na you shouldnt eat the shrimp na nasa pasta mo."

I blinked twice and looked at my plate. Hindi ko man lang napansin that I have shrimp in my pasta, buti na lang at 'di ko pa kinakain ito.

"Im sorry." napayuko ako at napainom na lang sa juice na nasa tabi ko.

"Do you have any problem, Colley? You seems off this minutes." napatingin ako sa kanya and I feel guilty while looking in his eyes.

Im lying to him. All he ever know is that I have still my amnesia right now. Hindi niya alam that slowly, Im remembering things already. 'Ni hindi niya nga alam na pumunta ako dito sa Palawan dahil gusto kong makita si Crix.

"May I ask you something? If you dont mind, Calix?" napatigil siya sa kakahati ng stake niya at napatingin sa akin.

"Sure. Anything."

Napatingin muna ako sa mga tao na nasa loob ng restaurant before I looked at him and asked him. "Why do you know Crixcer Cantello?"

He stopped and suddenly became tense. Hindi niya inaasahan yung tanong ko sa kanya. Napaiwas siya nang tingin at napainom sa wine niya before he answered me.

"He's my bestfriend. Siya yung pinunta ko dito sa Palawan and he's about to share this resort to me."

Nagulat ako. I didnt expect that. So Crix is the owner of this resort? Kaya ba nandito si Crix dahil siya ang may ari nito? Is he the person who gave us discounts and make us as VIP?

Wow.

"G-ganun ba?"

"Yes. Why do you asked?"

This time. Ako na naman ang napainom sa juice ko. Im thinking twice to looked at Calix kaya binaba ko yung baso ko at tumingin sa kanya.

"Nothing. I've heard that he was gone for how many years. Im just curious kung bakit kayo masyadong close dalawa." tumango siya tsaka nagpatuloy sa pagkain.

Nagtataka lang ako why he told me that Crix is his rival kung magbest friend din naman pala sila? I shrugged at biglang nagutom kaya napakain na lang rin ako sa pasta ko.

I was savoring the food Im eating nang biglang may umagaw sa atensyon ko. Not away from us I saw Crix smiling ear to ear. My heart skipped a beat and it suddenly ached nang makita kong may kasama siyang iba.

It's a woman wearing a pink casual dress at sa tabi nito ay may hawak-hawak siyang batang babae. Crix kissed the woman in her cheeks tsaka niya kinarga ang batang babae that aged liked 5 years old.

Natigilan ako and I didnt notice that I'm already crying. Anong nangyayare sa akin? Bakit ako napapaiyak habang nakatingin sa kanila? I feel a small jelousy inside me at nalulungkot ako dahil para silang happy family.

Crix already have a family. He is married and he already have a child.

"Colley, why are you crying?" nagulat ako nang makitang nakatayo na si Calix sa harap ko at mabilis na pinahiran ang mga mata ko.

I fake a laugh. Ang awkward nito. What is happening to me? Hindi ko maiwasan tingnan si Calix at ang kasama niyang babae at bata. Para bang sa kanila lang umiikot ang mundo ko ngayon.

This is the first time that I feel something like this. I feel so broken hearted without any reason kung bakit.

"Colley, listen to me. Ano bang masakit? Is it your allergic? Tell me?"

Natatawa na lang ako from what's happening to me. Ok sana kung allergic lang ito pero hindi eh. Iba 'to at ang masaklap pa, hindi ko alam kung anong rason.

Naiinis ako sa sarili ko because Im not just hurting myself kundi pati na rin si Calix. I looked at him at hindi ko na napigilan pa at mabilis akong tumayo.

"Im sorry Calix." I said and I saw how puzzled his face is.

From one last time, napatingin ako sa direksyon ni Crix at nagulat ako nang makita siyang nakatingin sa akin.

Suddenly, biglang sumakit ang ulo ko at mabilis akong tumakbo papalabas ng restaurant. Im becoming weird, hindi ko alam kung bakit.

Napahawak ako sa ulo ko at mabilis na pumasok sa loob ng kwarto ko. I locked my door and slummed myself on my bed.

Hindi tumitigil ang mga mata ko sa kakaiyak. Why it's hard for my eyes to stop crying? Bakit ang sakit ng puso ko? He's not my boyfriend and I dont even know him kaya bakit ako nagkakaganito?

"Colley? Colley?"

Napabalikwas ako nang bangon at pinahiran ang mga mata ko. I got up and opened the door to see Calix sweating.

"Anong nangyare sa'yo?" tanong ko dahil ngayon ko lang siya nakita na ganito ka pawis.

Kumunot noo niya tsaka niya ako mabilis na niyakap. "I should be the one to ask you that. What happened to you?"

I cant answer him. Magtataka siya kung bakit biglaan na lang akong umiyak without any reason.

Pero wala nga ba talaga?

"Im ok, bigla lang sumakit ang ulo ko." bumitaw siya pagkakayakap sa akin tsaka siya pumasok sa kwarto ko.

"Napapadalas na yung pagsakit ng ulo mo, Colley." napaiwas ako nang tingin.

"Im sorry. Nasira tuloy ang dinner natin." hindi tuloy siya nakakain nang maayos.

Nagulat ako nang bigla siyang lumapit at hinawakan ang magkabilang balikat ko. He looked at me and gave me a slight smile.

"It's ok. Im too worried about you, Colley. Sana wag kang magdalawang isip na kausapin ako." umiwas ako nang tingin tsaka tumango.

"Thank you." tumingin ako sa kanya and he kissed my forehead.

Natigilan kami nang biglang may kumatok sa pinto. We both looked at each other tsaka pinagbuksan ni Calix ang taong kumakatok.

Nagulat ako nang makita si Crix na may dala ng pagkain. He looked shocked nang makita si Calix at napatingin siya sa akin.

Lumapit ako. "Crix, why are you here?"

Mukhang natauhan siya at napatingin kay Calix tsaka siya ngumiti. "May dala akong pagkain. I was worried when I saw Colley crying kanina. I thought their was something off kaya mabilis kong pinatake out ito. Hopefully, ok na kayo?"

He's a little awkward at napangiti na nakatingin sa akin. Bigla naman akong hinawakan sa kamay ni Calix kaya napatingin si Crix doon.

"Thank you bro, were ok now." seryosong sabi ni Calix kaya binigay ni Crix yung pagkain.

"Ahm, ok. I need to go. Goodbye, Colley." natulala ako and I just waved at him.

"Bye." I said and he's gone.

Sinara ni Calix ang pinto at tinapon niya ang pagkain na bigay ni Crix sa sofa ng kwarto ko. Nakakunot na ang noo niya at napakrus na ng kamay.

"Are you ok?" I asked at nagulat ako nang bigla siyang tumingin sa akin with fire in his eyes.

Bigla akong natigilan when he suddenly blurted something.

"Can I kiss you?"

❌❌❌