Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Μμμ...»μουγκρισεο Ορέστης μόλιςέχωσα μέσα στο στόμα το κουταλάκι με το γλυκό.
«Λοιπόν;»ρώτησα κοιτάζοντας τον ανυπόμοναενώ εκείνος δεν μου απάντησε και συνέχιζε να μουγκρίζει.
«Λοιπόν;»τον ξαναρωτησα και έκανε νόημα με το δάχτυλο να του δώσω και άλλο. Γέμισα το κουταλάκι με το σταφυλάκι και το έβαλα μέσα στο στόμα του. Περιμένα να μου πει αλλά εκείνος συνεχίζε να μην μου απαντάει και τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο.
«ΠΕΣ!»
Τίποτα, καμία απάντηση. Το μόνο που έκανε ήταν να μουγκρίζει, να κοιτάζει δεξιά και αριστερά, να γουρλώνει τα μάτια του και μετά να τα μισοκλείνει καθώς μασουλουσε την ρώγα από το σταφύλι.
«Ορέστη ,αυτή τη στιγμή με εκνευρίζεις που δεν μου απαντάς».είπα αλλά εκείνος σηκωσε το δείκτη του δεξιού του χεριού για να σταματήσω να μιλάω και αφού κατάπιε την ρώγα του σταφυλιού -μα πραγματικά πόση ώρα χρειάζοταν για να καταπιείς την ρώγα - και κατεβάζοντας το ποτήρι με το νερό -λογικό ήταν να διψάσεις μετά από τόση ζάχαρη -επιτέλους απάντησε.
«Φανταστικό!»δήλωσε και εγώ ξεφυσηξα ανακουφισμένη που του άρεσε και άφησα το βαζάκι πάνω στον πάγκο της κουζίνας.
«Αλλά... Κορίτσια, με έχετε στενοχωρήσει που δεν έχετε ετοιμάσει το αγαπημένο μου γλυκό του κουταλιού»μας ανακοίνωσε βάζοντας κρύο νερό στο ποτήρι.
Η Κατερίνα και η κυρία Ελένη γεμίζανε τα βαζάκια με τα διάφορα γλυκά του κουταλιού «Δεν είναι η εποχή του κυδωνιού. Κάνε υπομονή»του απάντησα μόλις έφτασα δίπλα τους και πήρα ένα άδειο βαζάκι για να το γεμίσω.
«Μα κάθε χρόνο το ίδιο λέτε και όταν φτάνει το φθινόπωρο δεν το φτιάχνετε».είπε με ένα παράπονο και τον παρατήρησα που πήρε άλλο ένα κουτάλι βάζοντας το μέσα στο βαζάκι με το κερασί.
