«Ο Ορέστης βγαίνει με καμιά αυτό τον καιρό;»ρώτησα την Κατερίνα καθώς έβαζα το καλαμάκι ανάμεσα στα χείλη μου για να πιω από τη σπιτική λεμονάδα που είχε φτιάξει η Κατερίνα. Εδώ και δυο μέρες ετοιμάζαμε τα γλυκά του κουταλιού και σήμερα επιτέλους τελειώσαμε απολαμβάνοντας την παγωμένη λεμονάδα στην αυλή της Κατερίνας. Η ώρα ήταν γύρω οχτώ το βράδυ, είχε δροσιά και ήταν υπέροχα.
«Πραγματικά, δεν γνωρίζω»είπε εκείνη με ένα χαμόγελο στα χείλη. «Γιατί ρωτάς;»
«Δεν έχω κάποιο λόγο. Έτσι.»είπα παίζοντας την άνετη αλλά στην πραγματικότητα με έκαιγε να μάθω. Ανακουφίστηκα που εκείνη δεν γνωριζε άμα είχε σχέση επειδή και να είχε σχέση ο Ορέστης από την στιγμή που δεν το γνωρίζει η Κατερίνα σημαινε ότι ήταν κάτι εφήμερο.
«Εντάξει! Ότι πεις»μου απάντησε η Κατερίνα. «Α! Ξέχασα να σου πω, χθες αφού έφυγες ήρθε ο Ορέστης από εδώ για να μου φέρει τα παιδιά από την μάνα μου και με έκανε διάφορες ερωτήσεις».
«Τι ερωτήσεις;».
«Μου είπε τι συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ σας και του φάνηκε περίεργη η αντίδραση σου, όπως επίσης είπε ότι και στο παρελθόν είχες τέτοιες αντιδράσεις όταν ύψωνε την φωνή του σε εσένα ή όταν τσακωνόταν με αυτούς που σε περιτριγύριζαν. Με ρώτησε άμα γνωρίζω κάτι για αυτήν στάση που έχεις κάθε φορά που υπάρχουν καβγάδες.»
«Εσύ τι του είπες;»την ρώτησα τρομαγμένη.
«Του είπα ότι είναι η ιδέα του αλλά εκείνος δεν πρέπει να με πίστεψε.».
«Τόσο καλά».είπα, αυτόν τον άνθρωπο δύσκολα μπορείς να τον ξεγελάσεις, ακόμα μέχρι και σήμερα απορούσα που δεν είχε καταλάβει κάτι στο παρελθόν.
«Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι.».
«Τι ακριβώς;»την κοίταξα απορημένη.
«Εγώ και ο αδελφός μου σε γνωρίζουμε τόσο χρόνια, μαζί μεγαλώσαμε ,είχες σχέση με τον αδελφό μου αλλά ποτέ του δεν του είπες το πρόβλημα που αντιμετώπιζες μέσα στο σπίτι σου.»
«Αφού το ξέρεις ότι ντρεπόμουν».είπα και ήταν αλήθεια.
«Τι ντρεπόσουν, ρε Αλικακι; Τον αδελφό μου ντρεπόσουν;».σχολίασε πικραμένη.
«Ε, ναι, Κατερίνα, ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν επειδή δεν είναι λίγο να έχεις έναν αλκοολικό πατέρα, να χτυπάει την μητέρα σου η όποια δούλευε σαν το σκυλί για να μην μου λείψει τίποτα».της απάντησα απότομα και αμέσως ένιωσα δάκρυα να πέφτουν στο μάγουλο μου επειδή δεν ήθελα να τα θυμάμαι, προσπαθούσα να ξεχάσω τα πάντα σβήνοντας το εφιαλτικό παρελθόν μου και να αφήσω μέσα στην μνήμη μου μόνο τις καλές στιγμές που είχα μαζί με τον πατέρα μου. Ήθελα να θυμάμαι μόνο τις λίγες καλές στιγμές που είχαμε περάσει μαζί επειδή αυτή την στιγμή ο πατέρας μου δεν βρίσκοταν στη ζωή.
YOU ARE READING
Σε Ποιον Να Πω Το Σ Αγαπώ. (Υπο Διόρθωση).
RomanceΗ ιστορία του Ορέστη και της Αλίκης με αλλον τίτλο. Μια μικρη περιγραφη στο πρώτο κεφάλαιο.
