Tommo Girl ft. One Direction

2

POV Kim
Er zijn al 4 kinderen geadopteerd. Er staat nu nog een groep van 4 mensen. Ze lopen wat verder de woonkamer in en gelijk kijkt iedereen op. Even dat jullie het weten in dit weeshuis zitten alleen maar meisjes, dus er is hier geen één jongen. Ik hoop dat ze mij niet moeten hebben, want ik moet nog mijn laatste eindexamen toets maken. Ik moet leren, wat doe ik hier? Ughhhh. ''Maaike, ik moet leren, mag ik weer naar boven?'' vraag ik en ze schudt haar hoofd. Ineens beginnen een paar meisjes te gillen. Ik schrik ervan en val van de stoel. ''Waarom de fack, zou je ineens gaan gillen?'' vraag ik geïrriteerd. ''Jij bent echt dom he, facking One Direction staat voor je.'' zegt Jada pissig. ''Wie de fuck zijn dat nou weer dan?'' vraag ik. ''Niemand, helemaal niemand.'' zegt de blonde van de vier.

Ik sta weer op en ga weer zitten. Tenminste dat probeer ik, maar Jada duwt me weer weg, omdat ze graag dichtbij de zogenaamde 'One Direction' wilt zitten. Ze geeft me een dodelijke blik. ''Ja, ik heb hier geen zin in, ik ga leren.'' zeg ik en loop langs Jada. Jada steekt haar voet uit waardoor ik op de grond val. Ik zie bloed op de grond liggen, dus ik houd me hand voor me neus. Weer een bloedneus door Jada. ''Gaat alles goed hier? OMG! Kim wat heb je gedaan?'' vraagt Maaike aan me wanneer ze de woonkamer weer inloopt en mij met een bloedneus op de grond ziet zitten. Ze geeft me ene doekje en ik houd het even tegen me neus. Ik haal het weer weg en zie geen bloed meer. Ik gooi het weg en maak me handen even schoon, dan loop ik weer de woonkamer in.

''Kim, wat is er gebeurd?'' vraagt Maaike. Ik zucht en zeg niks. ''Ze is weer debiel geweest, geen wonder dat haar vader haar hier heen bracht, ik had hetzelfde gedaan als mijn kind zo debiel was.'' zegt Jada. Ik vorm vuisten naast mijn heupen, maar doe nog niks. De meeste meiden kijken nog steeds naar de zogenaamde 'One Direction.' ''Ik snap nu ook waarom je broer je nooit is komen op zoeken, niemand zou je willen.'' zegt Jada. Maaike kijkt me waarschuwend aan. Ow nee, die blik doet me nu niks. Ik loop naar Jada en duw haar van de stoel. Ze staat op en slaat me in me maag. Ik ben er echt klaar mee. Ik geef haar een knietje in haar maag en een keiharde klap tegen haar neus. Maaike rent naar me toe en houdt me tegen. ''Denk aan je broer, hij zou dit niet gewild hebben.'' zegt ze. Het werkt wel, want ik kalmeer gelijk al. ''Ga maar naar boven.'' zegt ze. Ik knik en loop snel naar de trap, maar ik blijf op de trap staan. Ik wil weten wat ze zeggen.