Een hart van staal

FIVE

Casey neemt me mee naar onze kamer. Ik doe nog even een schietgebed als dank voor de lift. Onze kamer bevindt zich namelijk op de de bovenste verdieping, verdieping 14. Het is een beetje afgelegen, maar het uitzicht is het zeker waard. Het internaat ligt namelijk midden in de bergen, en ik krijg er een beetje een "The sound of music" gevoel van. Het appartement zelf is ook niet mis. Casey en ik hebben allebei een aparte kamer met een 2 persoonsbed. Een douche is er helaas niet, de gemeenschappelijke douche zit gelukkig wel op onze verdieping. Verder is er nog een klein woongedeelte met een bank en bijzettafeltje.  Ik draai me met open mond terug naar Casey. Ze lacht als ze ziet hoe verbaasd ik ben. "Zijn alle kamers zo groot?" Ik ga op de bank zitten, die geweldig lekker zit. "Nope, alleen de 13e en 14e verdieping. De rest van de kamers bestaan gewoon uit twee bedden." Nu ben ik helemaal de weg kwijt. Ik had nooit verwacht dat school zoiets luxe zou regelen. Dat onderzoek moet wel heel belangrijk zijn.

De rest van de avond praat ik nog een beetje met Casey over onze klasgenoten. Ze blijkt namelijk in dezelfde klas te zitten als ik. Ze vertelt me dat de school net een amerikaanse comedy film is. Alles is verdeeld in meerdere groepen. Casey zit bij de normalere mensen en stelt voor dat ik bij haar kom zitten morgen. Om een uur of één gaan we toch maar naar bed, gelukkig heb ik morgen de eerste twee uur vrij.

Om 8 uur gaat mijn wekker. Ik ben gelijk klaarwakker, want vandaag is mijn eerste dag. Ik trek een zwarte ripped jeans aan met een wit-grijze adidas sweater. Ik heb nog geen tijd gehad om mijn schoenen uit te pakken, dus draag ik de zwarte vans die ik gister aan had. Mijn haar hoef ik alleen maar even door te kammen, dat is het voordeel van dit korte kapsel. Mijn make-up, bestaande uit wat oogschaduw en mascara, is zo gedaan en in tien minuten ben ik dus klaar om te gaan. Ik heb met Casey afgesproken om kwart over 8 pas weg te gaan, dus de volgende vijf minuten breng ik door op de bank. 

Het ontbijt is in een grote zaal op de begane grond. Casey trekt me mee naar een tafel, omdat ik zelf amper in staat ben te lopen. De hele zaal is gevuld met kinderen van 12 tot 18 jaar. Het geluid is oorverdovend. Aan de tafel waar we heen lopen, zitten al twee jongens die zich voorstellen als Daniël en Charlie. Ze zijn overduidelijk een tweeling en mijn gedachten dwalen af naar Amra. Hoe zou het bij haar op school zijn? Hoelaat is het überhaupt nu in Oostenrijk? Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door Daniël. Hij kucht en zegt dan: "Britney, bitch" De rest van de lunchzaal wordt spontaan stil als een blond meisje met veels te veel make-up binnen komt lopen. Ik snap nu dat Casey zei dat het internaat een beetje leek op een Amerikaanse comedy. Wat een overdreven gedoe. Ik sta op om mijn spullen weg te leggen en veel mensen kijken me geschokt aan. Ik voel de ogen in mijn rug branden wanneer ik rustig naar de afvalbakken loop. Achter me hoor ik het geklik van hakken. Wanneer ik alle spullen heb opgeruimd, draai ik me met kracht om. Dit zorgt ervoor dat mijn haar in het gezicht van barbiepop Britney slaat. Ze kijkt me woedend aan. "Ik heb het idee dat jij niet weet wie ik ben." Ik loop langs haar terwijl ik in haar oor fluister. "Ik zou mezelf niet zo voor schut zetten als ik jou was." Daar was het klikkende geluid weer. Dit keer klonk het alleen wat harder. Een grijns vormde zich op mijn gezicht. Toen greep ze me vast bij mijn pols. Ik voelde de nepnagels in mijn huid prikken. Dit had ze beter niet kunnen doen. "Wat moet je van me, laat me los." "Ik wou alleen even laten weten dat ik niet zo goed tegen mensen zoals jij kan. Waag het niet nog eens zo tegen me te praten." Ik voel woede in me opkomen. Wie denk deze chick wel niet dat ze is. "Het boeit me echt vrij weinig wat jij allemaal vindt of denkt." Ik draai me om en wil weglopen als ik de stem van Abel plotseling hoor. "Hé Mena, je kunt maar beter vrienden met haar worden. Je weet wel, voor het onderzoek." Ik voelde mijn hart zowat ontploffen van teleurstelling en woede. "Maak je een fucking grapje, nu al? Ik ga dit echt niet doen, je zoekt het maar uit met dat kut onderzoek!" Niemand heeft verstaan wat we zeiden, aangezien het in het Nederlands was, maar ze snappen echt wel dat het niet vriendelijk was. Onder toeziend oog van de hele school storm ik de kantine uit. Iedereen zoekt het ook maar uit vandaag.

---------------------------------

* WoW lang hoofdstuk. Ik heb niet vooruit geschreven dus ik kan niet beloven dat ik morgen nog een hoofdstuk voor jullie heb, maar ik doe mijn best. Ik hoop dat jullie het leuk vonden.*

See ya 

Sterre <3