Gece gökte milyonlarca yıldız
göze sığmayan hayaller kadar
kulağımda mısralarca şiir
notalarca şarkı
kelimelerce bensizlik
insanlarca ölüm
söylese ya biri
noluyor bana
kötüyüm üzgünüm
ama benden kopamayan bir parçam var
biliyorum ne olduğunu
ama çiçekler arılar bilmiyor
arılar beni hep mutlu sanıyor
çünkü ben
kandırmacı bir gülüşe sahibim
çocuklar duymuyor beni
bu yalnızlığımda
yanıma aldığım tek şey mırıldanmalarımken
pili bitiyor unutkanlıklarımın
ve ben yarım bırakılmış
bir kitap gibi kalıyorum ortada
