Ben geldiğimde çoktan bulutların esiri olmuştun
bu kadar uzun baktığımı hatırlamıyorum sana
baktım dakikalarca ve bulutlar seni salı verdi bana
baktım baktım dakikalarca
hayatımda bir bilinmezlik rolün var
tam ölüyorum dediğim anlarda
en ufak bir iç çekişimde
gece olsun gündüz olsun
ufukta tepede sen varsın
oysa şu hayata karşı
iradesiz bir bebek gibi ağlarken
en yakınlarımı gözetmiştim etrafımda
neden kimse anlamadı neye ağladığımı
neden seni yalnızca görünce sustum
kendi kendimi ben bile susturamadım da
neden seni görünce sustum
belki de onca insan arasında
gündüz vakti bile
kafamı tek kaldırışta
seni yakalayabildiğim için
ya da eski zamanlardaki gibi diyeyim: bilmiyorum..
