Asylum

Chapter 1

Is this a dream? woah this place is somewhat magical.

"Hey Al! ano bang ginagawa natin dito?" napalingon ako kay yen ng mag tanong ito.

Ano nga ba ang ginagawa namin dito? well I always wanted to visit abandoned places before, and before this year ends I wanted to grant that so here we are.

"Al, come on let's go home." Nanginginig na saad ni yen.

"Come on yen wag ka ngang kill joy, look ang ganda kaya dito," she glared at me unbelievably like I was a psycho.

"Anong maganda dito? for petes sake al this place is hunted," sigaw niya na iniwasan ko nalang at nag desisyong mag patuloy.

I don't believe in ghost nor anything peculiar, why would I anyways? those are just imaginary creatures build by humans wide imagination.

Those psycho's 

Pumasok kami sa lumang gusali na sa pagkakaalam ko ay isang abandonadong mental institution. The place is preserved at its finest this place is unbelievably spooky yet amazing.

Wala akong ibang marinig kundi ang mga yapak ng aming sapatos. Madaming mga lumang records na nakakalat sa sahig. I picked up one but its blurry.

"This place is scary al," nanginginig na sabi ni yen sa likod ko.

Pumasok kami sa isang kwartong puno ng mga lumang makina. Hmm I guess this room is for the monthly examination.

Kinuha ko ang aking camera at isa-isang itong kinuhanan ng litrato. Nakakalat ang iba't-ibang uri ng kakaibang gamit na hindi pamilyar saakin.

Sunod kaming pumasok sa katabing kwarto nito, bumungad saamin ang iba't-ibang grafitee na nakasulat sa pader.

May mga tuyong dugo na nasa sahig na para bang kahapon lang ito kumalat. My heart suddenly jumped not from fear but because of the thrill.

Maari kayang may iba pang tao sa paligid? maari kayang may kababalaghang nangyari dito kahapon? kung meron man nasaan na sila? bakit dito?

"Al that blood-" pinutol ko ang sasabihin niya at hinila siya papasok sa lumang aparador.

I heard foot steps awhile ago and I'm pretty sure they're heading here. Sino sila?

"Narinig niyo ba dan?" nakangising saad ng babaing mahaba ang buhok. tatlo sila, dalawang lalaki isang babae. The girl is oddly suspicious while the two boys are--uhm fine? okay I'm weird.

"What are we even doing here nics? hindi totoo ang mga multo" right hindi totoo.

"Mamaya makikita niyong totoo sila" nakangiting saad ng babaing tinawag niyang nics.

So this girl oath to believe those things? gosh pity her, she needs mental treatment.

"Gosh al she's scary," natatakot na bulong ni yen. Yes she is scary and creepy.

"Come on guys follow me." A relief sigh was heard right away after they leaved.

Akala ko sila ang may kagagawan nitong dugo ngunit parang hindi man lang nila ito napansin.

"Kailangan na talaga nating umalis dito al." Naiiyak na sabi niya habang mahigpit na kumapit saaking braso.

Napabuntong hininga na lamang ako. Ang kill joy talaga nitong kasama ko, but still I can't blame her ayaw naman talaga niyang sumama dito sadyang pinilit ko lang talaga siya.

"Okay okay aalis na tayo." Sabi ko at hinila ang nanlalamig niyang kamay.

      ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

ㅡChapter 1 done. Thanks for reading eventhough this chapter is kinda lame.
Please bear with my typos, spellings, and grammar.

Don't forget to vote and comment.