Asylum

Chapter 3

Hide and seek

Sumalubong saamin ang nakangising mukha ni dan habang hawak hawak ang isang kutsilyo.

"What the?!"

"Fuck guys run!" hinila ko agad si yen at tumakbo papalayo doon kasama ang dalawang weirdo na si nics at ang isang di ko kilala.

"A-anong nangyari sakanya?" nanginginig kong tanong. instead of answering my question, nics answered me with a creepy smile-

"Sinabi ko naman sainyo diba? totoo sila!" malakas na sigaw niya. Jesus this girl is scary! kinuha ko ang kamay ni yen at dahan-dahang naglakad paatras.

Nakita ko naman ang kaibigan niyang nakaluhod dahil sa pagod habang pimagmamasdan ang nababaliw niyang kaibigan.

This girl is a psycho along with her friends mygolly I'd rather die in peace rather than die in their hands.

"Pagbilang kong tatlo tumakbo ka kaagad" bulong ko kay yen.

"P-pero paano ka?" nanginginig niyang sagot. Ngumiti na lamang ako upang mapakalma siya.

"Wag kang mag-alala I won't let them kill me." Paninigurado ko.

"Isa

Dalawa

Tatlo!" nginitian ko siya at agad na sinipa ang babaing kanina pang may hawak na kutsilyo habang nakangiti.

Kung wala siguro ako sa sitwasyong to malamang kinongratulate ko na ang sarili ko for succesfully kicking a person. Geez kung ano ano nalang tong pumapasok sa utak ko.

Mabilis akong sumunod kay yen habang mahinang nagdadasal para sa kaligtasan namin. Minsan lang ako nagdadasal at ngayon, kahit ngayon lang sana pagbigyan niya ako.

"YEN!" kinakabahang sigaw ko. Hindi ko siya mahanap at talagang natatakot na ako.

Where is she?!

×××

Habang naglalakad, wala akong ibang maisip kundi ang imahe ng natatakot kong kaibigan. I've known her for years and she's really a scaredy cat.

"Yen! where the hell are you?!" I hissed.

Maingat akong naglakad lakad habang nagmamasid sa paligid, not letting my guards down cause I'm still aware of the eyes who's been watching us from the start.

Akala ko nababaliw lang ako pero ngayon napagtanto kong totoo na lahat. Totoo ng nanganganib ang buhay namin.

Hindi ako makapaniwalang pinasok ko ang sarili ko sa isang senaryong ito.

Its like a dream come true but it doesn't feel right.

Binilisan ko ang aking paglalakad. Lahat ng nakikita kong pintuan ay sinusuri ko ngunit wala naman akong napala.

Napatingin ako sa aking likod ng may marinig akong ingay. Maingat kong sinundan ang tunog.

Malakas ang tibok ng aking puso, puno ng pangamba hindi para saakin kundi para sa kaibigan ko.

Huminto ang tunog sa harap ng nakasaradong laboratoryo.

"Arghh! Bakit naka lock?"

Tatalikod na sana ako ng may maaninag ako.

"Anino?" ano ba tong pinagsasabi ko. Baka naman nag ha-hallucinate lang ako.

"Booo!" my heart almost leaped out from my chest when Yen surprised me.