Asylum

Chapter 4

Walls have ears.

Doors have eyes.

Trees have voices.

Beast tell lies.

Beware the rain.

Beware the snow.

Beware the man

you think you know.

I was trembling so bad that I couldn't even walk.

Marahan kong iniangat ang aking ulo upang ma obserbahan ang paligid.

The scenes earlier keep on replaying. Ang nakakatakot at kaawa awang itsura ng aking kaibigan at lalong lalo na ang nakaawang katawan ni dan. how could they do such inhuman things?

But the real question is.....sino nga ba ang gumawa nito? paano?

Kanina lang tumatakbo ako papalayo kay yen ngunit isang malamig na bangkay nalang pala ang bubungad saakin.

How could it happen so fast?

"Hey!" I jumped out of fear when somebody tapped my back.

Hinawakan ko ang kutsilyong nakatago sa bulsa ko at hinarap siya.

A creepy smile was plastered on her face.

"What are you doing here?" tanong ko habang pilit na iwinawaksi ang takot.

"Looking for dan" Maikli niyang sagot habang nakangisi.

Blood was all over her shirt including her lips what the actual fvck?!

"Dan is dead"

"Oh right! I killed him!" masigla niyang sabi na nakapagpanindig ng balahibo ko.

Iwinagayway niya ang isang brasong may uod na sa pagkakaalam ko ay kay dan-

Huli na ng naisipan kong tumakbo dahil agad niya akong sinipa dahilan ng pagbagsak ko.

Hinawakan niya ang aking leeg sabay tutok ng patalim na hawak niya.

Anong gagawin ko?

"Nics!" isang sigaw mula sa likod ang nagligtas saakin.

Napalingon siya sa isa niyang kaibigan na sa pagkaka alala ko ay si aron.

Nakangising lumapit si aron sakanya habang ako ay ginawa itong pagkakataon upang makatakas.

I ran away from them thanking aron for saving my life tho alam ko ring may problema siya sa utak.

Madilim na ang paligid, ubos na din ang aking enerhiya.

My stomach is growling while my brain is currently drained due to this horrifying experience.

I miss yen. I miss my parent's. I miss my siblings. I miss my room. How can I get out here if there's no way out?

Oh right the window!

Agad akong naghanap ng bintanang mapaglalabasan ko. Laking pasasalamat ko nalang na isang malaking bintana ang aking nakita.

I don't care what floor am I in right now, as long as makakaalis ako dito.

"San mo balak pumunta?" Isang nakakapanindig balahibong bulong ng babaeng nasa likod ko.

Nabigla ako sa pagsulpot niya dahilan kung bakit di ako makapag-isip at makahinga ng maayos. Nilingon ko ang babaeng kasama ko ngayon at isang di kapanipaniwalang senaryo na naman ang nasaksihan ko......