“Nadieh wacht op mij!” Suleika komt met grote snelheid op me afgestormd en gooit ondertussen een bananenschil naar iemands hoofd. Ik kijk haar verbijsterend aan en de jongen ook, maar ze negeert alles en iedereen en trekt me mee naar de fietsenstalling. ‘Zag je diegene waar ik die bananenschil naar gooide?’ vroeg ze giechelend.
Alsof ze mijn gedachte kan lezen ging ze snel verder. ‘Dat is mijn manier om aan jou te laten zien wie ik leuk vind!’ Ik frons mijn wenkbrauwen, kijk haar even aan en haal dan m’n schouders op. Misschien neemt ze mijn falende gewoontes wel over. Dat hoop ik niet voor haar omdat ik het niemand gun om bomen te knuffelen op een onaangename manier (oftewel er tegenaan lopen omdat je een dom spelletje speelt op je mobiel.) en omstanders lachen je uit. Of je balanceert op de stoeprand en je valt alsnog omdat je dacht dat je een eenhoorn was. Nee oké dat ook niet..
In de winkels hebben ze de nieuwe collectie. Ik snuffel overal tussen en kijk of ze iets hebben dat ik kan dragen tijdens het gala gebeuren. Ik hou niet van dat nette gedoe dus als ze een leuke broek hebben met iets erop ben ik al helemaal blij.
Uiteindelijk valt mijn oog op een mooi simpel setje: een grijze short met zwarte legging. Thuis heb ik nog wel een donkerblauw hemdje, grijs vestje en zwarte All Stars.
Tevreden loop ik naar de kleedkamer. Suleika zal nu toch wel klaar zijn? Nee dus. ‘Wil je even beoordelen wat wel en niet kan voor het gala?’ Ik knik en zit vervolgens een half uur te kijken naar het meisje dat niet kiezen kan tussen de vele kledingstukken die ze mee heeft genomen.
Als er ook een verkoopster aankomt die meldt dat er nog meer mensen kleren willen passen en Suleika bazelt domme dingen vind ik het wel welletjes. Ik stap op ze af, pak alle kleren die Suleika vast heeft en loop weg. Dit heeft gelukkig effect want meteen loopt ze achter me aan en roept moord en brand.
‘Je doet net alsof ik al je kleren jat.’ Suleika knikt. ‘ Ja hoor in de winkel met een bewakingscamera. Geloof je het zelf?’ vraag ik lachend. Ze geeft me een stomp en pakt de kleren weer van me over. ‘Als ik zo vriendelijk mag zijn adviseer ik je het eerste setje die je aan had. Die was namelijk echt leuk om te zien!’
Een kwartiertje later staan we eindelijk voor de kassa. Toen we van plan waren om er naartoe te lopen vond men het waarschijnlijk leuk om keihard te sprinten naar de kassa zovan: hey wij zijn de beste hardloper ter wereld. Zie ons rennen dan en heel oncharmant zijn. Ja zulke mensen bestaan helaas. Maarja.
Buiten aangekomen zie ik een loempia kraampje. De verkoper heeft zijn handen vol met loempias en terwijl hij diep in gesprek is met een aantal vaste klanten, gooit hij de loempias in het vet,waardoor de gasten een beetje achteruitdeinzen, wat de man weer een grote grijns op zijn gezicht oplevert.
Hij heeft een zwarte driekwartbroek aan met daarop een groen shirt.
Zijn short zit onder de olievlekken en zijn warige blonde haar zit helemaal door de war,maar de man lijkt het niet erg te vinden.
Als hij ons ziet zwaait hij even en we zwaaien allebei vrolijk terug.
Soms krijgen we een gratis loempia van hem,als er niet veel klanten zijn.
Ik trek m’n vriendin mee die zojuist een foto wou maken van een bushokje. Ik moet haar die gewoontes van mij echt afleren. Het is al vervelend om mezelf continu te corrigeren, maar om haar er ook nog bij te moeten helpen is al helemaal vermoeiend.
Bij haar thuis aangekomen zit de hele familie al aan tafel te eten. Ze eten altijd vroeg. Beschamend kijken we naar onze “buit” van vandaag en naar de mensen die zitten te eten. Yousef zit ons aan te gapen met zijn mond vol nasi en kip. Zijn moeder zegt vermanend tegen hem dat hij niet zo moet staren naar mij en met een rood hoofd kijkt hij snel naar zijn bord. Hij is het jongste broertje van Suleika en vet schattig. Altijd als ik kom wil hij met mij spelen. Toen ik voor zijn 5de verjaardag aan kwam zetten met een bal van Donald Duck was hij helemaal in de wolken. Gelukkig maar, want ik wist niet was 5jarigen leuk vinden. Als je naar mijn neefjes en nichtjes kijkt die inmiddels ook 5 zijn geworden hebben ze alleen nog maar oog voor een iPad en dat soort dingen. Echt zonde van hun jeugd. Ik was al blij met een barbiepop op die leeftijd en met lego. Waar gaat dat toch heen met die generatie..? Nadat we onze garderobe hebben laten zien, vooral die van Suleika, ging ik naar huis. Het was inmiddels al etenstijd geworden.
