De laptop begint te gloeien van warmte. Al twee uur zoek ik naar een ideale openingszin. Als ik het vraag moet het ook goed zijn. Maar tot nu toe vind ik niks. Misschien moet ik de zoekopdracht een beetje aanpassen van: “Hoe overtuig ik mijn ouders om alleen op vakantie te gaan zonder dat ze gaan zeuren?” naar: “Hoe overtuig je stijf geklede mensen die radicaal veranderd zijn en vreselijk streng zijn geworden? Oke nee, gewoon niet. Ik geef het op. Zuchtend tuur ik naar het startscherm. Opeens word ik geroepen: 'Nadieh, we gaan eten!' Oke. Nu komt het. Het is alles of niets..!
Zoals ik al had verwacht begonnen m'n ouders over de zomervakantie. 'We hebben in de folders gekeken en er stond niet veel bijzonders in. Maar we willen deze keer naar een camping gaan.' Verveeld staar ik m'n vader aan. 'Wat is de leeftijd? Onder de 7?' Waarschuwend kijkt mama me aan, maar het boeit me gewoon niet. Papa schraapt z'n keel en gaat verder: 'Het is een idee van opa en oma. Zij gaan er al vele jaren naartoe en het schijnt heel leuk te zijn! Volop activiteiten zoals: gezangen zingen, kerkdiensten in open lucht en je kunt zelfs in de moestuin aan de slag! Er is wel jeugd boven de 7. Het is namelijk voor alle leeftijden. Het is een Gereformeerde vakantieplek dus dat is goed.' Blij kijken ze me aan. Ik kijk van de een naar de ander. Zijn ze gestoord? Wat is daar nou leuk aan?! Ik zie mama schrikken. Oei, heb ik het dan toch hardop gezegd? 'Het is leuk! Veel leuker dan andere onchristelijke vakantieoorden.' Gelukkig. Ik heb niet alles hardop gezegd. 'Nou ik vind andere onchristelijke oorden anders veel leuker klinken dan dit. Dit klinkt als werken, en als ik vakantie houd wil ik niet werken. Gij zult niet werken in je vakantiedagen.' Lachend om mezelf val ik bijna van m'n stoel. Bestraffend wijst mams naar me en ze zegt: 'Nog één keer zo'n onfatsoenlijk antwoord en je krijgt huisarrest. Dan kun je dag zeggen tegen het gala.'
Boos staar ik mijn beide ouders aan en in een eigenwijze houding sla ik mijn armen over elkaar heen. ‘Waarom doen jullie zo moeilijk over alles wat ik wil? Ik ben toch al 18 of niet dan?’ Paps kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan en gaat er niet op in. ‘Ik wil gewoon dat je rein bent en geen zondige dingen doet.’ Perplex staar ik hem met open mond aan. ‘Oke, wie ben jij en wat heb je met mijn vader gedaan?’ Met een harde klap slaat vader met zijn hand op tafel. Verschrikt schiet ik achteruit, waardoor mijn stoel gevaarlijk wankelt. ‘Jij blijft hier niet alleen thuis, dus je kunt er sowiezo niet onderuit. En ik ben nog steeds je vader, naar wie je te luisteren hebt!’ Met een razendsnelle hartkloppingen gooi ik het op tafel: ‘Maar ik heb al andere plannen! Ik wil met Suleika naar Canada! We hebben ons al opgegeven voor een zomerkamp dat voor jongeren georganiseerd word, en we hebben al vliegtickets besteld. We kunnen nu niet zomaar alles annuleren, want dat gaat vet veel geld kosten! En bovendien heb ik dit niet eerder met jullie kunnen bespreken omdat jullie bezig waren met jullie: “Wij-worden-strenge-Refo’s- transformatie.’
Even is het stil aan tafel. Mijn beide ouders kijken me perplex aan en weten niks te zeggen. Dan zegt papa opeens: ‘Ga naar je kamer Nadieh, je moeder en ik moeten even overleggen.’
Met een klein beetje hoop loop ik de trap op naar mijn kamer.
Oke, misschien had ik niet moeten liegen over onze vliegtickets, maargoed, soms mag je wel een leugentje voor eigen bestwil maken.. Het is voor een goed doel toch?!
