Fathers // joo-kyun ✔

.special

Jiwoo, babasının mezarında oturmuştu. Yağmur çiseliyordu. Kendisi de usul usul akan yaşlarıyla yağmura eşlik ediyordu.

"Baba, 7 sene oldu. 12 yaşındayım şimdi. Arkadaşlarım annemi soruyorlar. Diyemiyorum ki, iki babam vardı benim birini kaybettim." Derin derin nefeslendi. "Yan komşularımız da sizin gibi. SoMin adında küçük bir kızları var. Çok iyi anlaştık. Babam hala bazen seni hatırlıyor ve ağlıyor. Ağlayacağı zaman beni SoMin'lere gönderiyor. Anlamıyorum sanıyor baba." Güldü.

Biraz sessizce durdu ve çiseleyen yağmuru izledi. Ufak yağmur taneleri toprağın her yerini ıslatmıştı. Yağmurluğuna biraz daha sarıldı Jiwoo, kollarını ovuşturdu. Hava git gide soğuyordu.

"Changkyun babamdan gizli geldim bugün. Okulu kırdım. Senin için. Ama kızamaz bize. Babasını özlemiş bir kız çocuğuna kızamaz ki kimse..." Kendi söylediğine güldü. "Gerçi hala bir babam var ama..."

Saate baktıktan sonra yavaşça ayağa kalktı. "Son bir şey söyleyeceğim sana. Baba, geri dön artık. Changkyun babam seni çok özledi. Hem senin en sevdiğin renk neydi?" Yanındaki sarı lale buketini mezara yerleştirip hızlı adımlarla uzaklaştı mezarlıktan. Daha fazla oyalansa tutamazdı kendini, ağlar ve ağlardı saatlerce. Metro durağına ilerledi. Sessiz caddede araba tıngırtıları ve yağmurun sesi dışında neredeyse hiç ses yoktu. Telefonunun çalmasıyla duraksadı. Changkyun babası arıyordu.

"Efendim Babacığım?"

"Neredesin?"

"Bence biliyorsun..." dedi ufak bir alay tınısıyla.

"Her gün oraya gidip ne yapıyorsun? Onunla ne konuşuyorsun bu kadar?"

"Ne konuşabilirim? Onun yüzünü bile fotoğraflardan biliyorum baba... Onu çok özlediğimi ve tekrar görmek istediğimi söylüyorum sadece. Senin onu ne kadar özlediğini, onu unutmadığımızı söylüyorum." Hıçrıklarını tutamayacağını fark ettiğinde telefonu kapattı ve en yakın duvarın dibine çöktü.

----

İlk yazdığımda kafamda belli olan özel bölüm tamamen uçtu bu yüzden bu kadar oldu.

Umarım güzel olmuştur..

Şu sıralar hep yazarım, yaparım dedim ama hiçbir şey yapamadım. İçimde bi sebepten bir burukluk var. Uzun süredir bir şeyler yazamamanın verdiği heves ve ödevimin olmamasının verdiği boş vakitle her hikayeye bir bölüm yazacağım bu akşam. Bildirim sesiniz açık olsun!