Tuhaf komşumuz

12 0 0
                                    

Doğrusu şaşırmıştım. Az önce kolay gelsin diye seslenipte cevap alamadığım kadındı bu. Küçük bir gülümseme ile bana;
- Afedersin kızım korkuttum mu seni?
diyerek bir konuşma başlattı.
- Yok hayır sadece şaşırdım biraz
diye cevap vererek korktuğumu saklamaya çalıştım.
- Sanırım yeni taşındınız buraya...bu arada kusura bakma az önce bana seslendin umarım sana cevap vermediğim için bana kızgın değilsindir.
- Ee şey aslında
Derken sözümü orada kesti.
- İçeride oğlum uyuyordu. Kendisi küçücük bir sesten bile uyanır. Çok da zor uyur. O yüzden o an seslenemedim sana ama hala dışarılarda olduğunu görünce yanına gelmek istedim.
- Anlıyorum... Zaten kafaya takmamıştım sonuçta birbirimizi tanımıyoruz cevap vermemeniz çok normal.
diye geçiştirdim. Sebebini bilmiyorum ama o kadınla konuşmak bana hiç iyi gelmemişti biran önce onun yanından ayrılıp eve geri dönmek istiyordum.Birkaç defa etrafa baktıktan sonra kadına dönüp ;
- Kusura bakmayın benim eve dönmem lazım anneme kısa bir süreliğine dışarı çıkacağımı ve havanın kararmak üzere olduğunu  babamın da  eve döndüğünü söyleyerek oradan ayrılıp eve doğru yöneldim. Kısık bir sesle;
- Görüşmek üzere...
Diye seslendi fakat onu duymamazlıktan geldim.

Asla Sır OlmayacakHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin