Asla Sır Olmayacak

Beklenmeyen ziyâret

Annem kapıyı açıp ;
- Aaa hoşgeldiniz sanırım siz yeni  komşumuzsunuz gelin gelin içeri dışarısı çok soğuk.
Vallahi annemi hic bu kadar misafirsever görmemiştim. Bugünkü kadın ve yanında kendinden hemen hemen 7-8 yaş büyük bir adam ile içeri girdi. Kadın;
- Hosbulduk Komşum siz yorgunsunuzdur yemek yapmaya vaktiniz olmamistir diye size yemek getirelim hem de bir tanişalım dedik.Bilmem iyimi ettik.
dedikten sonra yanındaki adama dönüp;
- Merhaba desene sende Muşvet bey
Ardından yanındaki adam sanki kadından korkar gibi apar topar merhaba efendim merhaba nasılsınız ben Muşvet yan komsunuzuz.
Annem de ayakta kalmamalarını sofraya oturmalarini rica etti. Fakat daha az önce yediklerini tok olduklarını söylediler. Biz de karnimizi  doyurup sofrayı kaldırdık. Anneme ben odama gitmek istediğimi soyledigimde annemin hayır misafirlere ayıp olur onlar gitmeden bir yere gidemezsin cevabıyla karşı karşıya kaldım. Annemi mutfakta bırakıp asık bir suratla salona misafirlerin yanına döndüm. Babamın yanına oturdum. Ardımdan annem de elinde çay ve bisküvi ile yanımıza geldi.  Kadın kendini tanıtmaya başladı;
- Benim adım Ayşen canlarım, tam 18 yıldır o gördüğünüz evde eşim Muşvet ,ben...
Derken hemen
- Hani küçük oğlunuz nerede onu nerede bıraktınız. Yoksa hala uyuyor mu
diye imâlı bir dille araya giriverdim.
Kadın birden sinir olmustu sanki ne dedigimi anlarmis gibisine yinede cevap vermekten kaçınmadı...
- O da senin gibi pek fazla insan sevmez yavrum biraz kalabalık olsa sürekli ağlar o yüzden sizi de rahatsız etmesin diye getirmedik.
Bana belli etmeden laf söylediğini farkettim. O bunları söylerken kocası hiç birşey söylemiyordu.  Tamam evlerimiz yakin olabilirdi ama acikcasi küçücük bir çocuğun evde tek başına kalmasına hayret etmiştim...