บทที่ 6 เป็นห่วง

58 1 0
                                    

บทที่ 6
เป็นห่วง

          แฮ่ก แฮ่ก
          เสียงหอบหายใจดังขึ้นมาตลอดตามทางของชายหนุ่มที่ใส่เสื้อฮู้ดสีดำกับกางเกงสีเทายาวที่กำลังวิ่งอยู่ เหงื่อที่ไหลออกมาตลอดทำให้ผมของฮาจิเมะเปียกโชก
          เหตุผลที่ทำให้เขาต้องออกมากลางดึกน่ะเหรอ?
          เพราะว่ามีผู้หญิงบางคนขอความช่วยเหลือจากเขาน่ะสิ
          'ช่วยชั้นด้วย'
          'เธอ.. เป็นอะไร'
          'มีใครไม่รู้ถือมีดแล้วเดินตามชั้นมา ตอนนี้ชั้นอยู่ในร้านสะดวกซื้อ เขายังยืนอยู่ตรงต้นไม้แถวๆร้านอยู่เลย แถมเขายังคอยมองชั้นอีกด้วย..'
          'ที่ไหน เดี๋ยวชั้นไปหา'
          'ร้านสะดวกซื้อแถวๆโรงพยาบาลนากาโอะน่ะ..'
          'งั้นรอตรงนั้นนะ ห้ามไปไหน เดี๋ยวชั้นไปหา'
          'ขอบคุณมากนะ.. ฮาจิเมะคุง'
          หลังจากวางสาย ฮาจิเมะก็รีบวิ่งออกไปหาคุณแม่ที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างล่าง "แม่ครับ เดี๋ยวผมออกไปซื้อของข้างนอกแปปนึงนะ"
          "ได้จ๊ะ กลับมาเร็วๆนะ"

          ร่างสูงเปิดประตูร้านสะดวกซื้อเข้ามา สายตาเหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่ยืนมองเขาอยู่ข้างหน้า ดวงตากลมโตมีน้ำตาคลอ พลางทำสีหน้าตกใจเพราะคงไม่คิดว่าฮาจิเมะจะถ่อมาถึงที่นี่
          "ฮะ... ฮาจิเมะคุง...." มิคังพูด น้ำตาใสๆเริ่มไหลออกมา
          "มันทำอะไรเธอ"
          "เปล่าจ๊ะ... ชั้น.. เอ่อ ชั้นแค่... กลัวไปเอง.." เสียงที่สั่นเครือของคนตัวเล็กตรงหน้ายิ่งบีบหัวใจของฮาจิเมะมากขึ้นไปอีก
          "ไม่เป็นไรแล้วนะ" มือหนาลูบลงที่หัวของมิคังเบาๆ "เดี๋ยวชั้นไปส่ง"
          "ขอบใจจ๊ะ.. แต่ว่าเขายังอยู่ข้างนอก"
          "ไม่เป็นไร ชั้นแจ้งตำรวจไว้แล้ว" ก่อนจะจับมือมิคัง "ไปกันเถอะ"
          "อะ... อื้ม"
          หลังจากเปิดประตูออกมา ฮาจิเมะก็เดินออกมาพร้อมกับมิคัง ดูแววตาของคนข้างๆมีแต่ความกลัวอย่างเห็นได้ชัด
          "ไม่ต้องกลัวหรอก ชั้นอยู่ตรงนี้"
          เหมือนพอผู้ชายคนนั้นรู้ว่าผู้หญิงที่หมายปองมีผู้ชายเดินคู่มาด้วยก็เลิกสนใจ มิคังหันไปมองฮาจิเมะด้วยสายตาขอบคุณ
          "เอ่อ.. ชั้นขอบคุณมากนะที่มา"
          เพราะคิดไม่ถึงว่าเขาจะมา..
          "ไม่เป็นไร"
          "แล้วฮาจิเมะคุงจะกลับยังไงคะ"
          "ไม่ต้องห่วงหรอก ไปส่งเธอก่อน เดี๋ยวชั้นกลับเอง"
          "จ๊ะ.. ขอบคุณมากๆเลยนะ"
          "ทำไมถึงพูดขอบคุณมากมายขนาดนั้นล่ะ"
          คำพูดของฮาจิเมะเตือนสติให้มิคังรู้สึกแปลกกับตัวเอง "นั่นสินะจ๊ะ คงเป็นคำพูดติดปากไปแล้วมั้ง แหะๆ"
          "อืม ช่างเถอะ" ร่างสูงมองเข้าไปในตาของคนตรงหน้า "บ้านอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวชั้นไปส่ง เดินไปพร้อมกันเนี่ยล่ะ"
          "ได้จ๊ะ"

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Nov 18, 2017 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Secret Lover สะดุดรักนายเย็นชาWhere stories live. Discover now