บทที่ 5 หวาดกลัว

69 1 0
                                    

บทที่ 5
หวาดกลัว

          ณ Kaori Fashion Mall
          หลังจากแยกย้ายกันกลับบ้าน มีเพียงริเอะกับมิคังที่ยังอยู่ข้างนอก
          "เสื้อตัวนี้นี่มั้ยนะ" มิคังพูดพร้อมกับหยิบเสื้อสีชมพูลายดอกไม้มาแนบตัวหน้ากระจก
          "อืม.. ก็โอเคนะ"
          "ริเอะจังไม่ดูเสื้อเหรอ ชั้นไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะใส่อะไรไปดี"
          "ไม่ล่ะ ชั้นมีเสื้อผ้าเยอะแล้ว"
          "นั่นสินะ ริเอะจังตัดชุดบ่อยจะตาย"
          "ชั้นไม่ได้อยากได้เลยนะ พ่อกับแม่น่ะสิที่ชอบ"
          "ก็ริเอะจังสวยเหมือนตุ๊กตานี่ ใส่อะไรก็ดูดีแหละ"
          "พอๆ เลิกสนใจเรื่องของชั้นแล้วเลือกเสื้อผ้าต่อดีกว่า" ริเอะยีหัวมิคังพร้อมกับเดินไปหยิบชุดเดรสตัวอื่น "ตัวนี้น่าจะเหมาะกับมิคังนะ"
          "จริงเหรอ ถ้าริเอะจังว่าอย่างนั้น ชั้นเอาตัวนี้ไปลองก่อนนะว่าใส่ได้เปล่า"
          "อื้ม เร็วๆล่ะ นี่ก็ทุ่มกว่าแล้ว"
          "จ้า รอแปปนะ"
          หลังจากลองชุดเสร็จเรียบร้อย มิคังก็เดินออกไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ ก่อนจะเดินออกมาจากร้านพร้อมกับมิคัง
          "ขอบคุณริเอะจังมากเลยนะ ที่มาช่วยเลือก" มิคังพูด มือเล็กๆถือถุงเสื้อผ้าแล้วยิ้มแฉ่งออกมา "นานๆทีชั้นจะมาซื้อเสื้อผ้าเลยจ๊ะ"
          "ไม่เป็นไรหรอก ให้ชั้นไปส่งที่บ้านมั้ย"
          "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ แยกกันที่สถานีน่าจะดีกว่า ดึกแล้วด้วย เดี๋ยวริเอะจังกลับดึก"
          "อ่าๆ ก็ได้ ตามใจเธอนะ" ริเอะพูด "กลับบ้านดีๆล่ะ"
          "จ้า" แล้วทั้งสองคนก็แยกกันตรงหน้าสถานี

          "Next station Haru, interchange with Haru Line, doors will opened on the right hand side of the train." หลักจากเสียงป่าวประกาศของรถไฟฟ้าดังขึ้น ประตูรถไฟฟ้าก็เปิดออก มิคังเดินออกมาคนเดียวท่ามกลางฝูงคนรอบข้าง
          ดวงตากลมโตมองไปยังนาฬิกาหอคอย
          'จะสองทุ่มแล้ว'
          แย่ล่ะ ต้องรีบกลับ ไม่งั้นฮานะจังจะหิว
          *ฮานะจัง เป็นชื่อของกระต่ายที่มิคังเลี้ยงไว้

          ขาเรียวเล็กก้าวลงจากบันไดชานชาลาสถานีก่อนจะออกไปยังประตูทางออก พร้อมกับมองหาป้ายรถบัส
          เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตอนที่มิคังกำลังรอรถบัส เมื่อเปิดหน้าจอก็พบกับข้อความจาก App KIEN
          'Hiroki : พรุ่งนี้เจอกันที่สถานี K นะ'
          'Hajime : อืม'
          พร้อมกับมีข้อความส่วนตัวที่ทักมา
          'Rie : ถึงบ้านยัง?'
          คนตัวเล็กหันมาสนใจกับข้อความในโทรศัพท์ ก่อนที่มือจะพิมพ์ตอบริเอะทันทีที่เห็นข้อความ
          'Mikan : ยังไม่ถึงเลย รถรอนานจัง' พร้อมกับส่งอิโมจิหน้าเศร้าไป
          'Rie : กลับดีๆล่ะ มืดแล้วด้วย'
          'Mikan : จ้า'
          มิคังเลิกสนใจข้อความในโทรศัพท์เมื่อเห็นว่ามีรถบัสเข้ามาจอดหน้าป้ายแล้ว มิคังหยิบบัตรโดยสารขึ้นมาแตะบนเครื่องแสกนทันทีเมื่อขึ้นมารถบัส ก่อนจะเดินไปหาที่นั่ง
          'Mikan : ชั้นนั่งรถแล้วนะ'
          'Rie : โอเคเลย ถึงบ้านแล้วบอกชั้นด้วยล่ะ ไปอาบน้ำก่อนนะ โดนแม่เรียกล่ะ'
          'Mikan: โอเคเลยจ๊ะ'
          พร้อมกับมีข้อความจากกลุ่ม KIEN เข้ามา
          'Hiroki : อย่าลืมตื่นนะพรุ่งนี้'
          'Mikan : จ๊ะ เจอกันพรุ่งนี้นะ'
          มีแค่ฮาจิเมะกับริเอะที่ซุ่มอ่านเงียบๆ

          "ป้ายหน้าโรงพยาบาลนากาโอะ โปรดตรวจสอบสัมภาระและใช้ความระมัดระวังขณะก้าวออกจากรถ" เสียงประกาศบนรถบัสดังขึ้น พร้อมกับประตูที่กำลังจะเปิดออก
          มิคังเดินลงมาจากรถ ดวงตากลมโตสอดส่องไปยังบริเวณรอบข้าง
          'พอเดินไปจากโรงพยาบาลก็เปลี่ยวแล้ว'
          ต้องรีบกลับ แถวนี้คนเมายิ่งเยอะด้วย ซอยบ้านก็ลึกอีก
          ขาเรียวเล็กเดินซอยเท้ารัวๆเพื่อให้ถึงบ้านไวๆ ก็จะเห็นฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาหาตัว
          'เฮ้อ ดีเหมือนกัน มีคนเดินทางเดียวกันเป็นเพื่อน'
          แต่เหมือนเห็นอะไรบางอย่างที่ผิดสังเกต เมื่อหางตาไปเห็นอะไรเข้า
          สิ่งที่คนข้างหลังถืออยู่ สีเงิน?
          มิคังพยายามหันไปมอง นั่นมัน.. มีด ?
          เหมือนคนข้างหลังจะรู้ตัว ฝีเท้ายิ่งเข้ามาใกล้มากขึ้น มิคังเริ่มเดินเร็วขึ้น สายตาหันไปเห็นร้านสะดวกซื้อ 24 ชม.ที่ยังเปิดอยู่ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในร้าน
          แฮ่ก แฮ่ก
          เสียงหอบหายใจดังขึ้นพร้อมกับความรู้สึกที่สัมผัสได้ว่าหัวใจเต้นรัว คนตัวเล็กคิดอะไรไม่ออกนอกจากเปิดโทรศัพท์ดูรายชื่อที่พอจะโทรหาได้บ้าง พ่อกับแม่เองก็ทำงานต่างประเทศ มีแค่มิคังที่อยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียว
          อยู่ดีๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพร้อมกับการแจ้งเตือน
          'คุณไม่ได้รับสายการแชทผ่าน KIEN call จาก Hiroki'
          บนหน้าจอมีอยู่ 2 ทางเลือก คือ 'ไม่สนใจ' กับ 'โทรกลับ'
          มิคังรีบกดโทรกลับโดยไม่ลังเล รอไม่นานนักก็มีเสียงตอบรับกลับมาทางปลายสาย
          "ชั้นฮิโรกิเองนะ ขอโทษ พอดีเมื่อกี้ชั้นกดผิด"
          "ช่วยชั้นด้วย.." เสียงสั่นเครือพูดขึ้นพร้อมกับสายตาหวาดกลัวที่มองออกไปยังความมืดของนอกร้าน

❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿❀✿
สวัสดีค่ะ mmelty เองค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตอนนี้นะคะ
ถ้าชอบก็กดติดตาม คอมเม้นได้เลยนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ^^

Secret Lover สะดุดรักนายเย็นชาDonde viven las historias. Descúbrelo ahora