Chapter 3 NICOLAI

20 2 0
                                    

Nagmamadali akong pumasok sa munti kong bahay. I didn't know how the hell I was able to get home. Nanghihina akong napaupo sa mahogany chair sa may bandang sulok malapit sa may bintana. Hinawi ko ang kurtina at sinilip Kong may kahinahinala ba.

Thank God, I'm safe!

Hinawakan ko ang dibdib ko. Kanina sobrang lakas ng pintig ng puso ko. I wanted to scream when I felt six pair of eyes watching me inside of that mansion. May tao sa bahay, that I'm sure of it. Kutob ko namamalagi lang sila roon. Ngayon mas lalo pang nadagdagan ang curiosity ko.

I put my hand inside of my pocket looking for my old model phone. Huwag na kayong magtaka poorita lang ako.

I dial my best friends number. Siya lang ang taong napagsasabihan ko ng mga problema ko. I know makikinig siya sa akin.

"Nicolai" My voice is surprisingly calm although inside I'm shaking.

"Hey, Bell? Are you okay?" His smooth voice somewhat makes me feel okay.

"No"  Maikli kong sagot as kanya. Alam niya na kong anong tinutukoy ko.

"Did something happened? Are you hurt?" Hysterical niyang tanong.

"Yeah, I'm fine don't worry." Kahit sa loob loob ko hindi talaga. Ayoko na kasi siyang mag-isip pa. Okay na itong may mapagsabihan lang ako.

"I told you dito ka nalang sa amin nila mama tumira. Welcome ka dito Bell anytime."

"That's too much Nicks, beside okay naman dito sa bahay ko. Next time Hindi na lang ako magpapagabi." Ilang beses niya na akong inaalok na sa kanila tumira pero I always turn his offer down. Nakakahiya kasi. Ayokong isipin nilang inaabuso ko ang kabaitan na pinapakita nila sa akin.

"Hyst, Hindi ka na iba sa amin Bella." Rinig ko sa kabilang linya ang paghinga niya ng malalim.

"Kaya mahal kita, eh. Napakabait mo sa akin. Salamt Nicks. Hindi ko alam ang gagawin ko kong wala ka sa buhay ko." Napakunot ang noo ko. Ilang minutes bago siya makasagot sa sinabi ko.

"Hello, Nicks?"

"Ah, eh ano ngang sinabi mo kanina?" Bulol bulol niyang sabi.

"Asos, alam ko namang narinig mo eh. Sabi ko I love you besty."

"Ah, I love you too Arabella." Pakiramdam ko may iba sa boses ng best friend ko ngayon. Iyong pagbigkas niya kasi parang dinadama sya.

"Oh siya, good night na Nicky." Haha napatawa ako. Alam ko kasing maiinis siya sa pet name na binigay ko.

"Hey, don't call me that. Kong andyan lang ako sa tabi no ngayon I'll tickle you to death."

"Hahahaha, sad to you wala ka dito. Bleehh!" Inilabas ko dila ko na parang bata.

"Eeww, that's gross and childish of you. Good night din Serina ko."

"Take it back, you---" Napapadyak ako. Kainis binabaan ako. Siguro lakas ng tawa noon ngayon. Naisahan niya ko,ah. Serina, that's what he call me kapag tinatawag ko siyang Nicky. Gusto ko naman, sweet nga eh. Pabebe lang!

Napangiti ako. Ang sarap talagang kausap ng BF ko. Nicolai is a handsome man. Maraming naghahabol sa besty ko. Nagtataka nga ako kong bakit wala siyang syota eh ang daming babaeng nagpapahiwatig ng pagkagusto sa kanya. Matangkad, matangos ang ilong, may itim na itim na buhok. May bangs din siya kong saan ang left side ng mata natatakpan, may hikaw din siya sa bandang kaliwa ng tenga niya na talaga namang nagpadagdag ng appeal. And lastly his eyes. They're so blue, katulad ng ulap sa langit. Tinanong ko siya if may half siya, ang sabi niya napaglihiaan lang daw ng mama niya noong ipinagbubuntis pa lang siya. Lahat ng color blue na bagay kinagigiliwan ni Tita Lara, his moms name. Hindi nga ako naniwala noong una. Ang mata niya any pinaka gusto ko sa part ng mukha ni Nicolai. Tuwing titigan ko siya pakiramdam ko there's something his eyes is telling me na hindi masabi- sabi ng bestfried ko.

Baka binibigyan ko lang ng malisya?

Napagpasiyahan kong matulog na. Hindi naman ako nagugutom. Babawi na lang ako bukas. Maraming nangyari ngayong araw. I feel very exhausted and drain. Ang gusto ko na lang ay humilata sa higaan ko at magpasakop sa kadiliman. 

She's A MonsterWhere stories live. Discover now