Maskeli Kızlar

{Bölüm 10}

Biz kızlar kahvaltı hazırlımak için mutfağa girdik Buzdolabından
yumurta almak icin eğildim sonra arkamdan biri beni kucakladı  ben o hızla kalktım kafamı dolaba çarptım. Kafamı tutarken gökhan "günaydın öpücüğü "dedi. Gülerek. "Ya ama gökhan"diye kekelemeye çalıştım "şstt "dedi. Dudağıma işaret parmağını koyarak. Sonra dudağımda gezdirmeye başladı parmağını
"Napıyosun"dedim. Kımıldıyarak. Dudağıma yapıştı. Buzdolabının önünde öpüştük. (Harika bir mekan)

Buna çok ihtiyacım vardı ne kadar itiraz etsemde...

Sonra dış kapı kapandı birden irkildik sadece bir birimize kenetlenmiş tik. Bende artık panik oluşmuş ekrafa bakındım panik içinde. Gökhan "ben rica ettim başbaşa kalmak için "dedi. Gözünün icine baktım.

Ben onu çok seviyordum. Hemde anlatılmayacak kadar ÇOK...

"Bugün evdeyiz o zaman "dedim. "Kim bilir "dedi. Kafasını sallayarak. "Ne yapıcaz peki bay kimbilir "dedim. "Dışarı çıkar gezeriz sonra yine eve döneriz GECE "dedi. Bastıra bastıra sonra hızlıca merdivenlerden çıkmaya başladım. "Nereye"dedi. "Giyinicem"dedim. "Yardıma ihtiyacın olursa ben her zaman burdayım "dedi. Göz kırparak.

On dakika sonra hazırlamıştım. Ben öyle elbise giymeyi falan çok sevmem o yüzden tişört ve kot pantolon giydim. Saç makyaj falan aşağıya indim. Beni baştan uca süzdü elimden tutup döndürdü (oyle çok şık bişeyde gitmemiştim aslında) "Ben çok şanslı bir
adamım "dedi. Elimi kalbinin üzerine koydu "kalp atışımı duyuyormusun? " dedi. "Ben o sesi elimi koymadan duyabiliyorum"dedim. Telefonum çaldı. Salona doğru yönelirken beni kendine çekti. "Gitme boşver çalsın "dedi. "Belki acildir lutfen"dedim. "Peki"diyip ellerini çekti.
Gizli numaradan aranıyordu. "Kim"dedi gökhan. "Gizli numara"dedim. "Hoparlöre al"dedi. "Acmasak mı? " dedim. Çünkü hissetmiştim O arıyordu.
Telefonu elimden aldı,açmadan "ben konuşmayacağım seni tek sansın"dedi. Kafa sallayıp açtım.

-Sesimi duyuyorsun ben olsam çok heyecanlanırdım. Sonuçta gizli aşkın arıyor. Merak etme ama aşkım yakında yüzümüde göreceksin hiç unutmamak uzere çünkü ben senin her zaman yanında olucam.

-Ya kimsin benden ne istiyorsun beni nerden tanıyorsun.dedim titreyen sesimle. O anda gökhan kolumu tuttu korkma dercesine.

-Bu arada saklamanıza gerek yok biliyorum evde O da var. Gökhan dan bahsediyordu.

Sonra hat kesildi. Nasıl biliyordu kimdi bu kimdi deliricektim. Gözlerim dolmuştu çaresizlikten. "Şştt Tamam "diye beni kendine çeki. O an çok sıkı sarıldım hiç bırakmayacakmış gibi...
Beş dakika böyle kaldık sonra ayağa kalktı "Bizim kafamızı dagıtmamız lazım"dedi. "Tamam çıkalım "dedim. Çıktık. Dışarı adımımı attığımda etrafa baktım ne bir araba nede bir kişi vardı. Acaba bu kişi yakınlardamı oturuyordu. Sonra arabaya bindik. "Nereye gidiyoruz "dedim. Cevap vermeden yola devam etti. Bir kitapcının önünde durduk. İçeri girdik. Elimden tuttu sıkıca. İçerdeki adama "Bizim kitaplar hazırmı?"dedi. "Hazır buyrun "dedi adam. Kitabı aldık çıktık. "Ne aldın?"dedim. "Görürsün"dedi göz kırptı.
Poşeti bagaja koydu. "Soylemiceksin yani"dedim. "Sanki senin çenen düştü bugün "dedi gülerek. "Tamam tamam"dedim.

Dönüşte karakola uğradık herhangi bir gelişme varmı diye. Bizimle geçen ilgilenen polis memuru ;
"Sizin yazışmalarınızı ve mesajlarınızı inceledik. Ve o gizli numarayıda sinyali tam sizin evinizin yakınlarında tespit ettik. Halada takipteyiz. Aslında numaranın gizli oldugunu ve bulunamayacagını düşünüyorlar ama biz gerektigi zaman tepit ediyoruz. Sizi biraz bekleticem sisteme sinyal hakkında bakıcam buyrun siz oturun "dedi koltuğu göstererek.

Ben o arada gökhan'a yakın çevremde olduğunu tahmin ettiğimi söyledim. Doğal olarak ona neden soylemedigimi sordu. Cevap vermedim.
Memur bize bakarak ;
"Sizi kimin aradığını bulduk adı Erdem KAYNARCA. Siz tanıyormusunuz"dedi. "Hayır"diye karşılık verdik. "Bir dakika sinyali suan çok yakında nerdeyse burada" dedi.

Sanırım onu bulmuştuk...

*İlk 10 bölümü tamamladık oylarınızı ve takiplerinizi bekliyorum
Yorumlarınızı eksik etmeyin. Hoşça kalın 💐💐💐*