Maskeli Kızlar

{Bölüm 12}

Daha dün geldi başımıza prenses oldu...

Salı günü okula gittiğimde Ali ile Gökhan bir tartışma içindeydi hemen çantamı sırama fırlatıp yanlarına gittim. Arkalarında Ege vardı bıyık altından gülüyordu. Üstüne yürüdüm kendimi zor tuttum ne oluyor burada dedim. "Sen belki anlamazsın erkeklerin kendin icin kavga etmesini"dedi. Nasıl yani gokhan bu zubbe için mi kavga etmişti. Aklım almıyordu sonra gokhanlara döndüm. "N'oluyo ya burda"diye bağırdım. "Sen karışma "dedi Ali hem ona neydi geçmiş sevgilimle kavga ediyor bide artistlik taslıyor. Gökhan'ın kolundan tuttum kendime doğru yüzünü çevirdim. "Ne yapıyosunuz sınıfın ortasında bağıra çağıra"dedim. Gökhan "bu arkadaş senin fotoğraflarını editleyip... Amacı ne bilmiyorum seni okuldan falan mı attırmak"dedi. Şaşırdım Ali'den boyle bisi beklemezdim. Ama bunu Egenin yaptırdığını tahmin ediyordum. Hem bana yalan söylemişti benim icin atısıyolar diye belliydi ilk gunden yılanın teki olduğu.
O gün derse girmedik. Biraz dolandık. Dert bir türlü başımızı bırakmamıştı anca bir ay sonra şöyle gezebiliyorduk. Onuda zehir ettiler.

Anlatıyım. Biz gezerken karşımıza Ege çıktı biz kaçıyoruz oda bizi takip ediyor sanki. Bizimle biraz konuştu sonra Ayağın taşa takıldı ve düştü. Ve fedakâr sevgilim yardım etti. Ne hikmetse benim yanımda gökhan'ın kucağına düştü. Nasıl oldugunu anlayamadık. Ay yürüyemiyorumlar. Nasıl eve gidicemler. Gıcık işte bilerek yapıyor belli. Kızın zor durumda kaldığını görünce gökhan bendende izin isteyerek Ege'yi kucağına aldı o anki duygumu anlatamıyorum. Gökhan'ın kucağında başka bir kız neyse zaten beş dakikaya arabadaydık hastaneye götürdük. İncinmiş ayağı. Neyse Allahtan evede biz bırakmadık ailesi aldı. Arabaya bindi. Onlar giderken arkalarından"çok şükür kurtulduk"dedim. Gökhan bana dönüp. "Ne diyorsun sen "dedi sert bir şekilde. "Bana o kızı Savunmayacaksın değilmi Gökhan hem sen daha onun neler yaptığını bilmiyorsun"dedim. "Neler yapmış peki merak ediyorum acaba insanlar hakkında kafanda yine neler kurdun sevgilim "dedi. "O kötü biri aramıza girmeye çalışıyor. Bugün ali burakla tartışırken onun için tartıştığınızı söyledi bana". "Emin misin kötü biri olursa olsun ben sevgilimi asla bırakmam. Hem sen böyle abuk subuk seylere o guzel kafanı yorcagına az şu sevgilinle ilgilensen ohoo..."."Ne. Ben senle ilgilenmiyormuyum".Güldü ve cevap vermedi.

Onu çok seviyorum kıskanıyorum dokunduğu her yeri baktığı herkesi. Ege'yi tahammül etmek benim için çok zordu. Ve gökhan bana inanmadı resmen.

*bir ay sonra... *

Göz yaşlarım içimi yaka yaka akıyordu. Ellerim titriyor konuşamıyordum. Bu nasıl olurdu. Karşımda Gökhan ve ege o kadar yakındılardı ki. Ege birden gökhan'ın dudaklarına yapıştı gökhanda itmemişti onu. Bu kadar kolay mıydı?

Hani çok sevmişti ayrılmayıda o istedi şimdide ege'yle birlikte! Eski Gökhan yoktu karşımda. Onları böyle görünce arkama bakmadan kaçtım. Arkamdan Öykü diye seslendiğini hatırlıyorum dönüp bakmadım. Eve koşarak gittim kapımı kitleyip avazım çıktığı kadar ağladım. İçim yanıyordu. Ben onu hala çok seviyordum. Kafayı yiyecektim. Ayrılmış olabilirdik hemde o Ege yüzünden. Bunu yapamazdı. Bir sinirle evden çıktım nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. En son gökhan'ın evinin önünde durdum. Kapıyı hızlıca çaldım. Gökhan açtı kapıyı. Direk yüzüne "Ege'yle aranızda ne var? ".
"sakin olumusun öykü elin ayağın titriyor gir içeri konuşalım ".
"senden nefret ediyorum nasıl ege'yle olursun? ".
"biz ayrıldık öykü ".
"Ailemi öldüren kızı mı bana savunuyorsun. Sen nasıl bir pisliksin"
Bunu dedikten sonra yere yığıldım gözlerim kaymıştı resmen sesleri duyuyordum fakat göremiyordum ellerimi hareket ettiremiyordum.
Sonrası yok...

*gözlerimi açtığımda*

Karşımda doktorlar vardı gözlerimi açtığımı görünce çok sevindiler. Neden sevindiklerini anlayamamıştım. Çünkü 5 aydır komada olduğumu bilmiyordum. Komadan uyandıgımı öğrenince şoka girdim. Bana gece yatmış sabah kalmışım gibi gelmişti. Bilincim yerine gelir gelmez Gökhan'ı sordum. Her gün buraya uğradığını ve hergün başımda bir defterde yazanları okuduğunu söylediler. Peki şimdi nerede diye sorduğumda bilmediklerini ama geçen hafta bir not bıraktığını uyanırsa okumamı istediğini uyanamazsam notun arkasındaki adrese yollamalarını istemiş.

Komadan yeni çıktığım için kendime gelemedim. Yaşadıklarım şaka gibiydi. Ailemin yakılarak öldürülmesi ,gökhan'ın ayrılması, ege ,koma sinirlerime hakim olamadım istemsizce kolumdaki serumları sökmeye hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Hemşireler sakinleştirmeye çalıştılar. Sakinleştimde başımdan geçenleri anlattılar. Benden umudu 2 ay önceden kesmiş doktorlar. Ama gökhan her zaman kararla direnmiş. Uyanacağıma inanmış. Ben bir mucizey mişim. Gökhan'ın son bir haftadır gelmediğini ve son geldiği gün o notu bıraktığını söylediler. Bana notu okumalarını rica ettim.

🎀UZUN BİR ARADAN SONRA YİNE SİZLERLE 🎀