Maskeli Kızlar

{Bölüm 8}

Kanepede uyuya kalmışız. Gözlerimi araladıgımda gökhan'ın göğsünün üzerinde yatıyordum. Yanağından öperek uyandırdım. Güldü "günaydın" dedi. Ben bunun gülmesine bile aşığım...
Sonra kahvaltı yaptık tabi bu aralar annem evde deil teyzemin yanında İzmirde. Kahvaltıyı yaptıktan sonra yürüyüşe çıktık. Bizim evin biraz ilerisinde ağaçlık bir alan var orada yürüdük el ele. Gökhan tam bana bişey söyleyecekken mesaj geldi.

- Eşofmanın güzelmiş gözlerin gibi mavimsi yeşilimsi biliyomusun senin yanında onu gördükçe sinirlerin bozuluyor. Merak etme yakında o eli ben tutucam çok yakında...

Gökhan'ın gözlerinin içine baktım. "Yinemi"dedi dişlerini sıkarak. Başımı salladım. Telefonu uzattım. Gökhan beni kendine çekti "Öykü bu sapık her kimse er yada geç bulucam hiç korkma bizi kimse ayıramaz "dedi başımı ellerinin arasına alarak. Sonra eve döndük ben onun gitmek istemiyordu kızları bize çağıracağınımı söyledim biraz zor ikna ettim ama gitti. Aslında girmesini bende istemiyordum ona bişey olacağından korkuyordum...
Kızları çağırdım (hepside geldi saolsun) bu olayı anlattım hepside bir ürperdi. Şebnem"ya öykü takma kafana bir arada olmuşuz konuşalım bari geçen gün bir araya geldiğimizde ne olduğunu biliyoruz "dedi. Yaren ekledi"ya evet melis biz savaşla nasıl sevgili oldunuz "dedi. Şaşkın bir şekilde. Güldük. Melis anlatmaya başladı.

"Biliyosunuz bizim savasla pek bi konuşmamız yoktu zaten. O zamanlarda biraz odundu. Bir gün bana teşekkür için gelmiş". Asu ordan atladı "niyee" melis" ben ders anlatıyordum ya işte o zaman biraz atışmıştık ve şey ben " "ne şey" dedim. Oda "ye ben gokhanla sana söyleyemedim ayıp olur diye sonuçta rica etmiştiniz... Ben ona sadece üç gün ders verdim" dedi. "Geriye kalan günler "dedim. "O zaman sevgili olduk bir hafta sonra artık ders için değil buluşmak için onlara gidiyordum siz anlamayın diye onlarda buluşuyorduk"dedi. Şebnem "Ya niyee biz senin neyiniz yaa hani aramızda sır yoktu"dedi ağzını bükerek. "Bilmiyorum söylemek istemedik"dedi."Aferin" dedim.
Gözümü devirerek. Sonra kalktım hoparlörü ve bilgisayarı getirdim. Hem türkçe hem yabancı 152 tane şarkı indirmişim.
Ses sistemi de hazırdı artık saat te 8 e geliyordu masayı cips kola kek vb. abur cuburlarla donatık. Tek birşey eksikti oda Tabu. Onuda getirdim pijamalarımızı giydik artık hazırdık. Bu bir iki saatliğine telefonuma bakmıyacaktım tekrardan moralmin bozulmadını istemiyordum.
İlk şarkıyı başlattım oda demet akalın kulüp tü. Ev resmen bir kulube döndü bayağı bir coştuk yorulduk. Alışkanlık elime telefonumu aldım dinlenirken. 5 tane mesajı gelmişti yutkundum ve telefonun kilidini açıp mesaja baktım yine o pisliktendi.

-Aaa ama bir dışarı çıkta o güzel yüzünü göriyim
Beş dakika sonra da şunları atmış.
-Bu arada o sevgilini kendinden yavaş yavaş soğut. Şok geçirmesin seni elinden alınca.
-Sonuçta
-Benim
-Olacaksın...

Korkular ım gittikçe artıyordu artık dayanamayıp çaresizlikten ağlamaya başladım biri beni ve sevdiklerimi takip ediyordu
Kimdi...
Beni nereden tanıyordu...
Çaresizlik içinde tepinmeye başladım ama bunların hepsini içimde yaşıyordum...

*BÖLÜMÜN KAPAĞINDAKİ RESİMLER KİTAPTAKİ KARAKTERLER DEİLDİR SADECE GÖKHAN ALKAN VE ÖYKÜ KARAYEL KARAKTETLERİ OLARAK GOSTERİLİR EĞER KARAKTERLERİN RESİMLERİNİ EKLERSEM ÖZELLİKLE BAHSEDERİM*

TAKİPTE KALIN...
💐💐💐