The Long Lost Princess

Chapter 18

Chapter 18

Israel's POV

"GOOD MOOOOOOOOOORNING!!" masayang bungad ko sa umaga.

Kumilos na ako para makapunta sa Hospital kung nasa'n ang prinsesa ni Xylene. Yung lalaking 'yun kasi e. Hindi man lang sinabi na aalis edi sana nakapaghanda ako.

Nang matapos akong maligo bumaba na ako para kumain at pagkatapos ay dumiretso na ako sa Hospital.

Kumatok muna ako bago magsalita.

"Mikhail! It's me Israel. Can I come in?" narinig ko namang sumigaw siya ng Oo kaya pumasok na ako.

"Here! Pinagbaon kita para magkaroon ng laman 'yang t'yan mo" sabay abot sa kan'ya ng dala kong pagkain. Ngumiti siya tsaka kinuha ang pagkain.

"Kamsahamnida" ano yun?

"What " kamsahamnida" means?" tanong ko.

"Ay! Thank you yun. Btw alam mo ba kung nasaan si Xylene?" halata mo sa boses niya ang pagkamiss.

"Kung alam ko lang kung nasaan 'yung kumag na 'yon edi sana dun nalang kita dinala sa kan'ya para di ka na gan'yan" nakita ko namang lumungkot ang mukha niya.

"Nami-miss ko na kasi siya e. Anong oras na pero 'di pa siya nagte-text. Lagi siyang gan'to pag may ginagawa siya. Ano ba 'yan!" at inis niyang inihagis ang cellphone niya sa dulo ng hospital bed

"Nami-miss ka na rin non panigurado. Ah Mikhail" lumingon naman siya sakin. "Kaya mo na bang pumasok ngayon?" Natahimik naman siya parang may iniisip o pinapakiramdaman niya ang sarili niya. "Pero kung hindi pa it's okay".

"No! I'm okay now"

Dahil sa okay na nga siya pinaayos ko na ang mga bills niya.

"Ayusin mo lang buhay mo Xylene ikaw magbabayad netong bills na'to"

Nang makauwi kami sa kanila naligo agad siya at mga isa't kalahating oras lang naman ako nag-antay sa kanya. Medyo maaga pa naman para sa pasok namin kaya hindi ko siya gaanong pinagmadali. Kumain na rin siya , kinain niya 'yung foods na dala ko.

"Uhmmmm! Thank you pala Israel ah? Siguro kung hindi mo 'ko dinala sa Hospital siguro hanggang pag-gising ko andoon ako sa park" medyo natatawa niyang sabi.

"Sakin ka pinabantay ng kumag e. Wala naman akong gagawing iba bukod sa mambabae kaya um-oo ako sa sinabi niya"

Si Xylene talaga. Naku! Gigil niya ako.

"Thankyou!" ani niya habang pababa sa kotse ko.

"Hayst and'yan nanaman 'yung mga mata nilang mapanghusga" at nakita ko na medyo naiinis siya.

"Tutal magkasubject naman tayo sabay nalang tayong dalawa. Hintayin mo ako ipa-park ko lang ito" umusog naman siya para mai-park ko ang kotse ko.

Habang naglalakad kami hindi ko mapigilang hindi mainis sa mga babae na parang mga bubuyog. Ang iingay!!

"What the hell is she doing? Pati ba naman si Papa Israel inaahas niya?/ Naku napakaLANDI!" kailan ko'to naging anak? At ang lakas ng loob sabihin malandi si Mikhail e siya nga kung makalapit sa mga basketball players ng campus parang ahas e. Buhol na buhol.

Hindi ko nalang pinansin 'yung mga bubuyog kasi si Mikhail nga walang pakialam ako pa kaya?.

========================================================================

Mikhail's POV

"We doing good together until the earthquake came,
You are my life but in a blink you are not exist , FOREVER!."

"Ay ang panget" mahinang sabi ko. Nakakatawa parang lumulutang 'yung utak ko.

"Ba't nakangiti ka?" tanong sakin ni Marie.

"Look at my poem. Ang panget wala sa tono HAHAHAHAH." sabay pakita ko sa kanya.

"HAHAHAHAH. Wala kasi ang INSPIRASYON kaya gan'yan" at natatawa siyang bumalik sa poem na ginagawa niya.

Yah! Pinapagawa kami ng poem ng teacher namin. Ewan ko kung bakit kailangan ng Poem. Kakaloka!

Mabuti nakagawa ako kahit na 20 minutes nalang ang natira kaya nakapagpasa pa ako.

----------------------------------------------------------------------------------------