Siyah , gökkuşağının içinde neden bulunsun ki tüm gece onun esiri altındayken .
Koreye gidip parlayan bi yildizin acikli ama bi o kadar da ilginc hikayesi .
Yine sisli bi sabaha uyanmiştim Karadenizde yasamanin en cokta bu yönünü seviyordum ; yağmur , sis , yesil ... Belkide yeşilin en güzel tonlari buradaydi . Yada bana öyle geliyordu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Temsili ev )
Ben beş kişilik bi ailenin ortanca çocuguydum . Aslında Akdeniz bölgesinde oturuyorduk ama babam emekli olduktan sonra oy birligi ile aldigimiz kararla karadenize taşınmistik. Burada üç katli bi evimiz vardi abim ogretmen oldugu için sadece izin gunlerinde geliyordu . Kardesim lise sondaydi ve bende bu yil okulumu bitirmis atama bekliyordum. Ilk tasindigimizda kardesimi ikna ettim ve çati katındaki odaya ben yerleşmiştim . Burası küçük sevimli bi odaydi iki tarafinda kacaman yuvarlak pencereleri ortasina benim istegim uzerine pufuduk bir yer yatagi yatagin etrafi yukardan inen tüllerle kapliydi , cok iyi degil ama beni idare edecek bi bilgisayar , ahsap bi elbise dolabı ve onun renginde bi masadan oluşuyordu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Resim temsili )
Ben kore hayraniydim surekli kore dizileri izlerdim ve cok iyi sayilacak bi korecem vardi .
İşte hayatımın tamda bugün değişeceğini kim bilebilirdiki
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah herzamanki gibi kalktim ve bahçenin sağ tarafinda ormana açilan patika yoldan hergün yaptığım gibi yürüyüşe cikmistim . Havanin soguk olmasina aldırmıyordum , yürüdükçe ferahlıyor ve sabahın o nemli havasini , hafif çisenti gibi yağmurunu tenimde hissediyordum . Bu benim en sevdiğim şeydi babamin ısrarlarına , ormanın ne kadar tehlikeli olduğunu anlatmasına rağmen aldırış etmiyordum . Bi saat yürüdükten sonra en çok huzur buldugum yere gelmiştim hemen hemen her renkte çicekler vardi küçük ama sıcacık hissettiren bir yerdi burasi . Çiçeklerin arasina uzandımve yine hayal kurmaya basladim bu benim en sık yaptıgim seydi . Koreyi düşünüyordum yine . Orada olmayi hayal ediyordum . Cok saçma ama orada şarkıcı olmayi hayal ediyordum .
Biraz uzandıktan sonra içime kötü bi his geldi ve hemen kalktim . Sebepsiz yere koşuyordum hemen eve varmak istemiştim . Yolda surekli ağaçlara çarpiyordum ama aldırış etmedim hic , daha sonrasındaysa olan olmuştu ayagim yerdeki bi köke takılıp düştüm : Bi süre soğuk ve ıslak toprağın üzerinden kalkamadim üşüdüğümü hissettikçe ayağimdaki ağrıda artmişti . Sonunda ayağa kalktim
- Kahretsin ayagimm !
Ayağımı burkmustum . Eve az kalmıştı yavaş yavaş eve vardım . Eve gittiğimde saksının altındaki anahtarla kapiyi açmıştım . Okullar tatil olduğu için abim eve gelmişti ve kardesiminde okulu yoktu sabahlari sürekli geç kalktıklari içinde rahatsız etmek istemiyordum . Direk buzdolabina yöneldim ayagima biraz buz koymak için . Ve dolabın üzerinde bi not buldum
- İz biz alışverişe gidiyoruz , akşam gelmeyeceğini söylemiştin o yüzden seni beklemeden çıktık . Dolapta yemek var biz gelene kadar kendine lütfen dikkat et iyi eğlenceler kızımmm :)
Mesajı okuduktan sonra sadece :
- Aman ne güzel ! İyi eglenceler anne
diyebilmiştim ..
Ayağima buz koyup biseyler atıştırdıktan sonra odama çıkıp kendimi yataga birakmıştım . Kulaklıkları takıp muzik dinliyordum . İçimde huzursuzluk yaratan o his hala gitmemişti bu yuzden muziği kulağım sagır olurcasına açtım ve hiçbişey düşünmemeye çalıştım .
Bu sırada zil çalmış ama ben müzik yüzünden duymamıştım . Telefonun çalmasiyla yataktan dogruldum ve o sırada kapı sesinide duydum . Telefonu açınca komşumuz Ayşe teyze : telaşlı bi sesle
Kapıyı açtıktan sonra baktım herkes aglıyor cok korkmuştum
- Ne oldu niye ağlıyorsunuz
-Kızım sakin ol sabırlı ol lütfen
-Neden sakin olmalıyım . Bana anlatın yoksa annemlere mi bişey oldu
Gözümden yaşlar çoktan süzülmeye başlamıştı bile . Ne yapmam gerektigini bilmiyordum. O sırada sağlık gorevlileri gelip o aptal sakinleştirici ignelerden birisini hemen yapmasalardi gözlerimden kan gelircesine ağlayabilirdim belkide ..
O gün bütün akrabalarim bize gelmişlerdi annemler alışverişten donerlerken heyelan olmuş ve arabada toprakla birlikte kaymıştı . Kahrolmuştum kendime kızıyordum surekli neden onlarla gitmedim , neden bende olmedim ....
Sabah cenaze islemleri vardi mezarliga ailemi o canımdan daha cok sevdiğim insanları topraga vermeye gidiyordum . Tabutlari mezarlarin yanlarina koydular tam defnedilirken mezarin icine yattim
Amcamlar gelip beni mezardan çıkardı ne kadar aglasamda ne kadar bağırsamda kimse beni dinlemedi .
Aradan bi ay geçti akrabalarımızın beni yanlarına almalarına ısrarla karşı cıkıyordum . Hegün bi kaç kez ailemi ziyaret ediyor ve onların yanına en kısa zamanda gitmek için dua ediyordum . Hala inanamıyordum onları kaybettiğime günler hatta aylar öylece gecip gidiyordu . Hergün ne yapmam gerektiği hakkinda sürekli düşünüyor ama hepsinin saçma olduğunu düşünüp vazgeciyordum .
En sonunda karar verdim
KOREYE GİDİYORUM !!!
Hayalimi gercekleştirecektim . Burada hergün ızdırap cekiyordum ve yalnızdım orada da yalnız olcaktım ama en azından hayalimi gerceklestirebilirdim .
Bütün hazırlıklari tamamladim . Biletimi aldim ve eşyalarimi hazirladim . Bu evi birakmak istemiyrdum ama yapmam gerekti simdi gidemessem bidaha asla gidemeyecektim ..
Sabah penceremden içeri süzülüp yanagima dokunan sıcacık güneşle uyandim hersey güzel görünüyordu . Sanki doğa bana yaptığım şeyin dogru olduğunu söylüyordu . Üzerimi giyindim , kahvaltı yaptım ve valizimi alarak kapiya yöneldim . Evi ve aileme ait olan hicbiseyi satmamıştım onlarin hatiralarini korumak istiyordum . Sonkez sicak yuvama baktim ve dışarı cıktım . Herzaman yaptıgim gibi anahtari saksının altına koydum . Ailemle de vedalastıktan sonra havaalanina doğru yola koyuldum . Biraz bekledikten sonra ucak geldi peronlardan gecerek ucağa bindim ve koltuğuma oturdum . Sonunda kaderimin değiştiğini hissedebiliyordum ...
