The Runaway Bride (KathNiel)

Runaway 2

Kath's POV

“Hey. Di ganyan maglambing ng babae.”

O.O who’s that pokemon?

Since madilim, di ko sya masyadong makita.

“Sino ka ba?! Wag ka ngang mangealam dito!” sigaw ni shokoy1 na nakawak pa rin sakin.

“I’m nobody.” Psh! Nobody lang pala eh. Akala ko pa naman tutulungan nya ko! Akala ko pa naman si superman sya o kaya si batman!

“Umalis ka na. Busy pa kami!” mga hayuuup! Busy kayong halayin ako. T^T

“I’m nobody. But I can be somebody to punch you.” At parang kidlat isa-isang nawala ang mga kamay na nakakapit sakin. Nakarinig na lang ako ng mga sigawan at murahan! Oh my holy crabby patty! Ayoko ng ganito. Somebody save me!!

“Tara na pre takbo na tayoooo!” At naramdaman ko na lang na wala na yung tatlong lalake kanina.

Hayyy! Thank you God. Oh wait! Teka! Yung wallet ko :l Andun yung pera ko para makarent ako ng matutuluyan eh! Ngayon wala na. Tinangay na ni----

“Next time, don’t do a fashion show on a street.” Andito pa sya. Yung guy na bumugbog sa kanila kanina. Baka tutulungan nya ko. Oh yes! J

Tumingin ako sa guy na nagsalita. Mejo naaaninag ko na sya. Matangkad sya at mejo matikas ang katawan. I guess.. He’s wearing a batman shirt. Ayy si batman nga. ^^

Tutulungan ako ni batman. Tutulu—

Hala! San sya pupunta!? Naglalakad na sya palayo sakin. No!! Don’t leave me.. Pero naglalakad na sya. Wala na kong pag-asa. Umiyak na lang ako dun sa gilid.

Walang gustong tumulong sakin! I’m hopeless! I want my mom! Kapag umiiyak kinakantahan nya ko para gumaan yung loob ko. I want my Kuya! Pag umiiyak ako pinapatawa nya ko kahit corny yung joke nya. I want my bestfriend! Inaaway nya lahat ng umaaway sakin. Waaaah! I want them. I want to go back to Manila! Now I realized that I can’t be independent. Nagsisisi na po ako Lord. Pabalikin nyo na ko. *sniff *sniff..

“Para kang bata jan na nagtatantrums.” Pag-angat ko ng ulo..

Sya! Bumalik sya. Binalikan nya ko. Waaahhhh!

“Oh my golly wowie! You’re back! Binalikan mo ko!” I said na parang bata na nabigyan ng magandang laruan. I don’t care kung nagmumuka akong isip-bata. Basta I’m happy. Sa sobrang saya ko, I hugged him! I hugged the guy who punched those ugly monsters kanina.

“Hey, can you please get off of my body.” Ayy! Oo nga pala.

“I’m sorry.”

“Are you lost?” tanong nya. His voice is cold as snow.

“Yeah. Tapos yung wallet ko tinangay ng mga shokoy nayun kanina. Waaaaaahhhh!” Naiyak na ko ng tuluyan.

“Could you please shut up?! You’re so irritating!” Then I shut my mouth. Katakot sya. Akala ko pa naman mabait, eh ang sungit naman pala >3<