SHATTERED HEART

Chapter 4: Nowhere

Third Person POV

"Miss, miss gising" Ginising siya ng konduktor ng bus.

"Uhh. Nasaan na tayo mamang konduktor?" tanong niya naman na tila walang kaalam-alam

"Andito na tayo sa Manila Miss. Dito na ang huling destinasyon ng bus." sabi ng konduktor na ikinabigla niya.

"Po? Manila?" agad-agad siyang tumayo at bumaba sa bus.

Mhika POV

Siguro ito na nga ang simula ng pagbabago ko . New environment, new life.

"Omooo! Saan ako ngayon? Wala akong damit. Yung suot ko lang na sibilyan kahapon ang suot ko ngayon. 350 pesos nalang tira sa allowance ko na bigay ni Anthon. Lord help me!" Sigaw ko sa utak ko. Huhu Paano na? Maghahanap na nga lang ako ng trabaho dito.

Lakad. Lakad. Lakad. Lakad. Lakad.

Huhuhu. Ba't puro building dito? Di naman ako tatanggapin pag jan ako mag a'apply eh. Kahit isang kasambahay lang basta may matirhan.

Celine's POV

For a couple of hour na pagbabyahe andito na rin kami.

"Son wake up. We're here now." This is it! A new beginning of his success.

"Okay mom." Bumaba na kami sa eroplano at papalabas na kami.

"Andito na si Skyleeerrrrrr! Kyaaaaaaaaah" "Ang gwapoooo niya" Fans. Andaming supporters ng anak ko. May mga banner at pakulo pa talaga.

"Son you're lucky to have them." Ngiti kong sabi sa anak ko. Indeed!

"Yes Mom. Hello!" Sabi ng anak ko at kinayawan ang mga fans niyo.

"Waaaahhh" "Kyaaaaaaah" "I Love You Skyyyy" "Ang gwapo ng asawa ko".  ilan sa mga sigaw nila.

"I love you all!" Sigaw naman ng anak ko na mas lalong ikinaingay nila. Haha. Nakakatuwa sila.

"Hi Mrs. Celine! Hi Skyler! It's nice to see you both." A guys wearing a tuxedo greeted us and give us a necklace-be-like na sinasabit sa leeg namin. Garland I think?

"I'm Mr. Enriquez the manager-director of Skyler. Welcome to the Philippines!" Ang pormal naman nito ni Mr.

"Hi po Mr. Enriquez. It's nice to see you too!" Sagot ko.

"Hello po. Thank you for welcoming us Sir." respetadong sabi ng anak ko.

"Don't call me "Sir" Skyler. Just call me "Tito Direk" because I'll be your buddy in media world. Hahaha" Hyper tong si Mr. Enriquez.

"Sige po Tito Direk" My son replied.

"Sounds better". Mr. Enriquez commented on what my son has said.

"Let's go. Malapit na ang presscon ni Skyler. Say goodbye to your fans Sky." Mabait na sabi ni Mr. Enriquez.

"Is it okay if I'll go near to them Tito Direk? I just wanna have some groufies with my fans." pagpapaalam ng anak ko.

"Sure, just do it in a while dahil baka malate tayo." sabi ni Mr.

"Copy!" tumakbo ang anak ko papunta sa mga fans niya. Though di naman nila malalapitan anak ko kasi may metal na nilagay to put some boundary.

"Kyaaaaaaaaaahhhh" "OMG papunta rito si Skyler" "Kyaaaaaaaaah" "Dito skyyyyyyy" nagkakagulo na sila sa paglapit ng anak ko .

"Picture po tayo guys!" rinig na sabi ng anak ko.

"Surrreeeee" "Sigeeee" "Kyaaaaaaah Skyler" They said that in a loud voice. All I can say is "My son is blessed with his fans."

"Thank you po! Ingat po kayo lagi at salamat sa walang sawang pagsupporta sakin sa National Singing Contest.  Mahal ko po kayong lahat!" My son, skyler, said to the crowd.

"Deserve mong manalo Sky" "Nararapat lang na supportahan ka namin." "Ang bait niyo po" "Mahal ka rin namin" "Ingat ka lagi" some are crying and I dont know why. Tears of joy ba? Maybe.

"Presscon ko pala mamaya at live po yun kaya sana manunuod kayo! Alis na po ako. Maraming salamat uli" Naglakad na pabalik ang anak ko sa amin.

"Tito Direk let's go." Pumasok na kami sa Van. Honey kung nakikita mo man kami ngayon sana masaya ka sa achievements ng anak mo.