Set Aşkım (MirBor +18)

Özür Dilerim +18 (DUYURU)

DUYURUM: Ben Sana Tutsağım (HiLeon +18) Kitabıma da bir okuyun göz atın lütfen, hoşunuza gideceğine eminim. Bu arada kitabın durumu gayet iyi gidiyor teşekkür ederim :) Sözümü tuttum yeni bölüm yazdım bir daha ki bölüm 2000 okunmayı geçince gelir derken kitabın görülme sayısı :) 

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim, koluma serum bağlamışlardı. Gözlerimi aramamla ilk gördüğüm Pınar'dı.

"Miray iyi misin?"

Pınar çok endişeli gözüküyordu.

"İyiyim, Boran nerede?"

"Hastane işlemlerini hallediyor, yorma kafanı bunlarla."

Ardından Kubilay ve Boran girdi.

"Setten kayırmak için yaptığını düşüneceğim şimdi, toparlanma vakti Hilal olsa bu haline güler."

Dedi Kubilay neşeli bir şekilde. Elimi başıma koydum, Boran'ın yüzüne bakmıyordum.

"Doğru set vardı, tamamen aklımı kaçırdım."

Boran herkesin çıkmasını istedi benle özel konuşacağını belirtti.

"Ne konuşacağız?"

"Bizi."

"Biz diye bir şey yok."

"Beni sevdiğini biliyorum."

Alaycı bir tavırla gülümsedim, her şey karşılıklıydı.

"Bu yaşananlardan sonra seni sevdiğimi mi zannediyorsun? Senden iğreniyorum."

"İğrenmiyorsun."

"İğreniyorum!"

Son kez iğrenmiyorsun deyip sırıttı ve kavuşturdu dudaklarımızı, o kadar narin bir şekilde öpüyordu. Alt dudağımı emir ısırıyordu, ama bana çektirdiklerini ne çabuk unutmuştum. Geri çektim kendimi.

"Yapma, sen beni sevmiyorsun bile! Anlamıyor musun uzak dur benden, sen yaklaştıkça daha çok canım yanıyor çünkü ben boş ümitleniyorum. Hevesleniyorum, sen beni kardeşin olarak görüyorsun. Yapma artık ne olursun, yalvarırım. Ne istiyorsun benden, beni öldürmeye mi çalışıyorsun?"

"Senden uzak duramıyorum anlasana, denemedim mi sanıyorsun? Duramıyorum olmuyor!"

"Yani?"

"Senden uzak kaldığımda da, benim canım tahmin edemeyeceğin kadar çok yanıyor."

"Neden öyle davrandın o zaman?"

"Benden uzak dur diye, kendimi senden uzak tutabilmek için. Sana zarar vereceğimi biliyorum çünkü, hala biliyorum ama sana karşı beslediğim duygular çok yoğun çok derin. Ben engel olamıyorum kendime."

"Nasıl bir zarar?"

"Miray ben-"

Derken Pınar Kubilay ve doktor girmişti içeri, Boran elimi sımsıkı tutmuş bana bakıyordu. Elimi geri çekmeye çalışsam da izin vermiyordu, kıkırdıyordu.

"Miray hanım sizi taburcu edebiliriz artık."

Başımı sallayıp tebessüm ettim, hastaneden çıkınca Boran beni kucakladı.

"Gerek yoktu kendim yürüyebilirdim, hem buradan sete gitmeyecek miyiz?"

"Gitmeyeceğiz."

"Nereye gideceğiz?"

"Aşkın büyük olduğu şefkatli bir yere."

Dedi kulağıma fısıldayarak, omuzuna vurdum. Pınar ve Kubilay birlikte gitmişlerdi, bizde Boran'la birlikte gitmiştik. Beni evime getirmişti yeniden, her şeyin başladığı bu yere.