Set Aşkım (MirBor +18)

VUSLAT +18 🔥

O kadar pişmandım ki, pişmanlığım kelimelere sığmazdı sevdiğim adamı deli gibi özlemiştim. Göz pınarlarım kendiliğinden akıyordu.

"Çok özür dilerim ben çok pişmanım.. Çok özlemişim.."

"Miray beni 1 yıl içinde nasıl paramparça edip, nasıl yerden yere vurduğundan haberin var mı?"

"B-boran..."

"O kadar ölüp ölüp dirildim ki, yaşamaya takatim yok. Senin gözlerine baktıkça kahroluyorum, Kubilay benim kardeşimdi ve siz arkamdan hançerlediniz beni.. Söylesene, şimdi size ne yapayım? Ne yaparsam o hançerin acısı geçer, ne yaparsam öfkem diner? Söylesene. Yurt dışındayken madde kullanmaya başladım, bağımlılığa döndü hala bırakmak için bu bok bataklığından çıkmak için çaba sarf ediyorum ama nafile. Ya sen peki, ne oldu beni terk edince? Kubilay ile kaç kere birlikte oldun söylesene, bana kaç hançer daha sapladınız? Söyle durma söyle, ağlama konuş!"

"B-boran sana yemin ediyorum Kubilay'ın bana bir kere bile dokunmasına müsaade etmedim. Ben seni çok seviyor-"

Parmaklarını dudaklarıma koydu, sustum.

"O cümlenin devamını sakın getirme, sakın. Sevmek bu değil, seven insan bunu yapmaz. Aşk böyle bir şey değil ki, aşk can almaz can verir. Sen benim canımı aldın Miray."

"Ö-öyle deme lütfen çok pişmanım yemin ediyorum..."

Kalbini gösterdi, kurşun izi vardı.

"B-boran bu ne?"

"Kendimi öldürmeye çalıştım, ama olmadı geberemedim. Ne kadar zavallıca değil mi?"

"B-boran sen n-ne yaptın? S-sen-"

"Ben hiç iyi değilim biliyorum, benim bu halimin eseri sizlersiniz doya doya bakın bu tabloya."

"Yapma.."

"Asıl keşke sen yapmasaydın, öyle harcadın ki beni, aşkımızı."

"Burnumdan fitil fitil getir, bağır çağır, küfür et, kır dök bütün hıncını al ama böyle yapma dayanamıyorum."

"Bu evi yıksam, sesim kısılana kadar küfür edip bağırsam çağırsam fayda etmez. İçimde ki öfkeyi, acıyı yok etmez Miray."

"N-ne yapayım söyle, öl de öleyim."

"Ölüm bile kurtaramaz artık bizi.."

"Benimle son bir akşam yemeği ye, sadece son bir gece... Son bir geceni bana, bize ayır lütfen.."

Düşündü, düşündü gözlerime tereddütle baktı.

"Saat kaçta?"

Neşe içerisinde cevap verdim;

"Akşam 8 de, benim evimde."

AKŞAM -08:00-

Vakit gelmişti, Boran'ı bekliyordum. Üzerim de kırmızı gömlek elbisem ve elbisenin etrafını saran kalın bir kemer vardı. Aynaya baktığım da kendime şaşırıyordum, çok zayıflamıştım sarı bukle saçlarım belime geliyordu. Dudağıma elbisemle uyumlu kırmızı mat bir ruj sürmüştüm, gözlerime siyah kalem çekmiştim. Sade makyaj güzeldi, hafif topuklu ayakkabılarımı giydim. Saçlarımı dalgalandırdım, Boran'ın en sevdiği parfümümü sıkmıştım, sofrayı büyük bir özenle hazırlamıştım. Mumları yakıp şarapları döktüm, zil sesi duyuldu. Gülümsedim, ayna da kendi yansımama bakıp gülümsedim ve kapıyı açtım. Açmamla beraber yakışıklı adamı karşım da görmem bir olmuştu, ah Boran. Bütün kızların aklını başından alabilirdin bu zerafetinle... Takım elbise giymek ona çok yakışıyordu.