SAAT 9 YÖNÜNDE DÜŞMAN!

#2 Tanışma

Ben Pakinaz!

Bölümün yarısı benden eheueheueheh

Medya: Naz

Multivideo: Hayrettin

14 yıl önce Naz'dan ~

"Baba şunlar çok tatlı değil mi?" dedim babamın pantolonunun paçasını çekiştirirken. Telefonuyla konuşurken bana bakıp 'He yavrum ondan' bakışı gönderdi. Babamı takmayarak parmaklıklara yaklaşıp elimi uzattım. Boynuzu olmayan bir unicornlara benziyorlardı.

"Peyzıvenk seni!" dedim gülerek. Bir anda yüzüme tükürünce çığlık atarak topuklarımı kıçıma vura vura kaçmaya başladım. Bir kamyonun yanına gelince durup derin nefesler almaya çalıştım. O an gözüme çarpan eşsiz varlıklar yorgunluğumu unutmamı sağlamıştı. Ufak bir kafesin içindeydi hepsi ve uyuyorlardı. Gözlerim hayranlıkla parlarken kafese daha fazla yaklaştım. Kafesin kapısı açıktı lâkin hiçbiri kaçmaya yeltenmiyordu. Ağır adımlarla yaklaşıp başlarını okşadım. Yanıma bestim olan Cafer yaklaşıp bir bilge edasıyla konuştu.

"Onlar senin ailen, Naz."

Şimdiki Zaman ~

Önümdeki, üşenmeden yaptığım makarnaya ketçabı dökerken ağzı açık tabağa bakan Hayrettin'i farkettim. Göz devirip ayağa kalkıp kıçına tekme atarak ilerlemesini sağladım. Dolaptan muz çıkararak elinden tutup masaya ilerledik. Sandalyeye oturttuktan sonra ona gözlerimi kısarak baktım.

"Lan peyzıvenkin oğlu, dün aldığım iki kilo muzu ne ara yedin!? Beş lira lan onun kilosu!"

Bana bakarak elindeki muzu yemeye devam etti.

"Yemin ediyorum peyzıvenk... Bana çekmiş çeke çeke ibne."

Sabah sabah ketçapdan görünmeyen makarnayı yiyecek kadar midesizdim. Farklı olmak güzel, tabii bunu avantaja çevirebilirsen.

Ben ki umursamazlıkta ve uykuda master yapmış bir insan.

Normal değildim tabii ki!

Dişlerimi fırçaladıktan sonra Hayrettin'e el hareketi çekip evden çıktım. Merdivenlerden, biri peşimden kovalıyormuşçasına üçlü atlayarak inerken az öncekinin aksine evden çıkarken ölü adımlarla ilerledim. Oldukça yakınımda olan okuluma ilerlerken tepsi şeklindeki kulaklarımı çantamdan çıkardım. Şarkı listemden rastgele bir şarkı başlatırken adımlarımı hızlandırdım.

(...)

Okula vardığımda direk sırama yayılarak yatmıştım. Aslında bu uyumak değildi, kendi beynimdeki oluşturduğum dünyaya giriş yapmaktı. Gerçeklikle kirletmeye değmeyecek kadar güzel ve bana özeldi.

Acaba hangisi daha iyiydi?

Kuzey'i falakaya yatırmak mı, ona flakka verip videosunu sosyal medyada paylaşmak mı?

İkinci seçeneğin cezbedici görünmesine karşılık birinci seçecekteki Kuzey'in çırpınışları seçim yapmamı oldukça zorlaştırırken joker hakkımı kullanmaya karar vermiştim.

Tam o sırada biri yanıma çantasını koymuştu. Homurdanarak çantayı itince tekrar aynı şeyi yaptı. Bende yine çantayı itince aniden biri sırayı çekmişti. Ama düşmemiştim, bu ilk değildi ancak bu peyzıvenkler hâlâ bana bulaşmaması gerektiğini anlamamış mıydı?

"Sikerim lan sizi! Hangi peyzıvenk yaptı onu!" öfkeyle etrafıma bakınırken, gözlerim yeni bir yüzde takıldı. Yapmacık bir gülümseme yollayarak, elini salladı.