How I Ended Up Here // Jeremy Frieser

Proloog

Wanneer de wekker gaat, spring ik zenuwachtig uit bed om het alarm uit te zetten. Normaalgesproken zou ik minstens 70 keer op 'snooze' drukken, maar deze dag is heel wat anders dan normaal. Vandaag is namelijk de DYTG en aangezien de Squad en de andere Nederlandse game-youtubers ook komen, kan ik haast niet wachten tot de meet and greet.

Ik en mijn beste vriendin, Jisca, volgen de Squad al jaren op YouTube en dit is de eerste keer dat we naar een DYTG gaan, dus we hebben er natuurlijk super veel zin in.

Ik kleed me snel om en werk mijn ontbijt naar binnen, waarna ik op de fiets stap en naar het station fiets.

Wanneer ik aankom op het station, is Jisca er al. Ze heeft een blauw jurkje aan en haar blonde haar zit in een hoge paardenstaart, ze heeft zelfs een beetje mascara op.

"Zo, probeer je indruk op iemand te maken, of zo?" vraag ik grinnikend.

Jisca bloost lichtjes. Ze heeft al ongeveer twee jaar een celebrity crush op Link, dus ik had kunnen verwachten dat ze zich een beetje op zou tutten. "Houd op, Hann," zegt ze, waarna ze met haar ogen rolt. "Je bent trouwens laat."

Ik kijk op mijn telefoon. "De trein vertrekt pas over tien minuten, gek."

"Nou, ik was hier tien minuten geleden al, dus vergeleken met mij ben je laat," zegt ze lachend.

Ik grinnik. "Wat ben je toch weer een zenuwpees."

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en nadat ik hem op slot heb gezet, rennen we de trap op naar het perron. Boven aan gekomen scannen we snel in, waarna we neerploffen op een bankje en wachten op de trein.

"Wie gaan we eigenlijk allemaal meeten?" vraagt Jisca.

Ik denk even na. "Sowieso de Squad en als we dan nog tijd over hebben ook nog Pascal, Milan en Enzo," zeg ik.

Jisca knikt. "Ik heb er echt zo'n zin in!"

Even later arriveert de trein en staan we op van het bankje. Helaas is het behoorlijk druk in de trein en zijn alle stoelen bezet, dus moeten Jisca en ik bij een paal staan. Omdat het een uur rijden is, doen onze benen behoorlijk veel pijn tegen de tijd dat we aankomen in Utrecht en dan moeten we ook nog een kwartier lopen naar het event.

"Ugh, ik wil zitten," zeurt Jisca, als we bij een stoplicht oversteken.

"Nog even volhouden," zeg ik, in een poging opbeurend te klinken. "Zometeen zie je Link, weet je nog?"

Ze geeft me een geïrriteerde blik. "Nou, ik hoop voor Link dat hij een hele comfortabele stoel voor me heeft klaargezet, anders ga ik mooi niet met hem op de foto!"

Ik lach. "Alsof hij dat zou willen."

Wanneer we aankomen op het event, staat er al een hele lange rij voor de meeste meet and greet stands.

"Waar wil je eerst naar toe?" vraag ik Jisca, hoewel ik het antwoord eigenlijk al weet.

"Link!" roept Jisca enthousiast.

Lachend gaan we in de rij staan voor de meet and greet stand van Link. Het duurt heel lang voor we aan de beurt zijn en tegen de tijd dat we de voorsten in de rij zijn, staat Jisca te trillen op haar benen.

"Volgende," zegt een man ongeduldig.

Zenuwachtig lopen we de stand binnen. Op de bank binnen zit de enige echte Link Tijger. "Hoi," zegt hij. "Wie zijn jullie?"

"Ik ben Jisca en dit is Hann- eh... Hanna," stotter Jisca. Ik grinnik zachtjes, wat me een vernietigende blik van Jisca oplevert.

"Willen jullie op de foto?" vraagt Link vriendelijk.

"Ja, graag," antwoordt Jisca en pakt haar mobiel.

"Zal ik een foto van jullie nemen?" stel ik voor.

"Is goed," zegt Link.

Jisca gaat een beetje awkward naast Link staan en Link slaat zijn arm om haar schouder, terwijl hij een gekke bek trekt.

"Lachen!" zeg ik en neem de foto.

"Willen jullie nog iets vragen?" vraagt Link.

"Eigenlijk wel," zeg ik. "Wanneer komt er een meet and greet met Coco?"

Link lacht. "Geen idee, maar al er eentje komt, ben jij de eerste die Coco mag ontmoeten."

Lachend nemen we afscheid en lopen naar een andere stand toe. Na Link gaan we nog naar Jeremy, Joost, Harm en Pascal en daarna is de meet and greet alweer afgelopen.

Snel app ik nog even naar mijn moeder om haar te laten weten dat het voorbij is en daarna is het alweer tijd om terug naar het station te gaan.

"Hoe vond je het?" vraag ik aan Jisca.

"Het was zoooo leuk," zegt ze blij, "en Link is nog knapper in het echt dan op zijn video's !"

Ik lach en druk op het knopje van het voetgangersstoplicht. Zodra het licht op groen springt, ren ik meteen de weg op om over te steken.

Opeens schijnt er een fel licht in mijn gezicht en ik hoor Jisca iets schreeuwen achter me, maar ik kan niet verstaan wat.

Ik draai mijn hoofd net op tijd om de auto op me af te zien komen. Meteen daarna voel ik een klap tegen mijn ribbenkast en wordt alles zwart.

//////////////////////////////

Goed begin van het verhaal: Hanna is aangereden! 0_0

Hoe gaat dit verder?

Lees het in hoofdstuk 1. ( Hoofdstuk 1 is op komst! )