Ik kan niet meer
Ik geef op
Ik weet wat ik al die tijd tegen je zei
Dat ik nooit zou opgeven
Niets
Dat ik eens ik begon
Zou vechten tot het einde
Maar dit gaat niet meer
Dit kan ik niet meer
Dit is onmenselijk
Dit wens ik niemand toe
Dit kan niemand aan
Dit sloopt niet enkel mij
Maar ook jou
En heel mijn omgeving
Zachte tranen sieren voor het eerst sinds jaren terug mijn wangen
Een rivier die ik ophield
Water dat ik opkropte
Tot nu
Ik laat het los
Ik laat het gaan
Rivieren zonder eind zullen vloeien
Dit wordt het einde
Dit wordt het einde van dit gevecht
Ik geef het op
Ik neem er vrede mee
Ik ben bang
Dit deed ik nooit eerder
Ik ben bang
Wat zal jij ervan denken
Maar mijn besluit staat vast
Nu verandert heel mijn leven
Ik staak dit gevecht
Dit onmogelijke hopeloze gevecht
Dit gevecht tegen mezelf
Tegen wie ik ben
Nu zal ik zijn
Niet wie ik moet zijn
Niet wie jij wil dat ik ben
Niet die persoon die iedereen kent
Maar mezelf
Ik laat mezelf los
Ik accepteer mezelf
Vanaf nu ga ik niet meer door het leven als de geperfectioneerde schijn van iemand die ik niet ben
Maar als mezelf
Want
Dit
Ben
Ik.
JE LEEST
Met mijn hoofd in de wolken
Poetry-- De beste gedichten uit deze bundel -- 2017-2018 Teksten die uit het niets op je papier komen Gedichten die uit de lucht vallen Quotes om bij stil te staan Gedachten die rondvliegen Gevoelens die niet met woorden te beschrijven zijn Ideeën di...
