Claustrofobie - Niall Horan [Don't read this please ]

Chapter 17

Zayn p.o.v.

Het is nu 2 weken geleden. Het zijn zware weken geweest. We praatten bijna niet, en we probeerden het allemaal op onze eigen manier te verwerken. Niall heeft in deze twee weken alleen maar op z'n kamer gezeten. Hij wou met niemand praten. We hadden het er allemaal erg moeilijk mee dat Niall zich zo afsloot. We hebben hem nog nooit zo gezien. Vandaag is de dag van het afscheid. Niall wou het niet eerder. Hij bleef volhouden dat ze nog leefde, maar na 2 weken nog geen enkel spoor gevonden te hebben, is het wel duidelijk. Skylett is dood.

"Niall!" We staan ongeduldig te wachten. Over een halfuur begint de 'ceremonie'. Er komen niet heel veel mensen. Alleen een paar familieleden, de meiden en wij zelf. We hebben een gebouw afgehuurd dat normaal wordt gebruikt voor feestjes. Alles is al klaar gezet. wij hebben het alleen nog niet gezien. Eindelijk komt Niall de trap aflopen. Zijn ogen zijn rood van het huilen. Zijn gezicht is lijkbleek en er zitten zwarte kringen onder zijn ogen. Het ziet er verschrikkelijk uit, waarschijnlijk zien wij er niet veel beter uit, maar toch. "We moeten gaan." Mijn stem breekt in het midden van de zin. Liam klopt even op mijn schouder. We lopen met z'n allen de deur uit. De hele weg is het stil, tè stil. Niemand zegt iets, of durft iets te zeggen, bang dat we in huilen uitbarsten. Als we zijn aangekomen op de plek van bestemming, stappen we met z'n allen uit. De grote houten deur staat al open. Langzaam lopen we naar binnen. Als we binnen komen voel ik de tranen al opkomen. Er is een zwart podium met een zwarte verhoging. Op de verhoging staan foto's van Skylett, 1 foto met ons, 1 foto met de meiden en 1 foto met haar gezin. Naast de foto's staan kaarsen. De witte rozen liggen in een hartvorm om de foto's heen. Links van de verhoging staat een preekding. Op de witte muur wordt een vergrote foto van Skylett geprojecteerd. Met een grote glimlach kijkt ze ons aan, haar ogen stralen. Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Een traan rolt over mijn wang. Snel veeg ik hem weg. Ik moet sterk blijven. Als ik opzij kijk zie ik dat de andere jongens ook met tranen in hun ogen staan. "Het... is prachtig." Niall's stem breekt en hij barst uit in tranen. Snel loop ik naar hem toe en trek hem in een knuffel. "Ik haal wel een glaasje water." Zegt Liam. Ik hoor hem weglopen. "Kom even zitten Niall." Samen met de andere jongens neem ik plaats op de stoelen die er zijn neergezet. Liam komt terug met een bekertje water in zijn hand. Niall pakt het bekertje aan met bevende handen.  Ik vind het verschrikkelijk om hem zo te zien. Als hij weer wat rustiger is worden we geroepen door de  ceremoniemeester. We staan op en lopen naar achter het podium.  De mensen komen zo binnen en wij openen de ceremonie met 'little things'. Niall vertelde ons dat dat haar lievelingsliedje was. Na een paar minuten geeft de ceremoniemeester aan dat we kunnen starten. We geven elkaar nog een laatste knuffel. Waarschijnlijk wordt dit één van de moeilijkste optredens ooit. Samen lopen we op. We nemen plaats op de zwarte krukken die neer zijn gezet. Langzaam begint de muziek te spelen. Ik durf niet in het publiek te kijken. Bang dat ik uitbarst in tranen. Als het Niall's beurt is zie ik dat hij het moeilijk heeft. Ik probeer hem te versterken, door zacht mee te zingen met z'n solo. Niall kijkt dankbaar mijn kant uit. Ik geef hem een warme glimlach. Als het liedje is afgelopen staan we op. Voor het eerst kijk ik in het publiek. Ik zie allemaal onbekende mensen zitten. Bij de meeste stromen tranen over de wangen. Met zijn vijfen nemen we plaats op de eerste rij. Jorden loopt maar het podium toe en begint met de opening. Hij is overkomen vliegen en heeft mensen uitgenodigd en ons geholpen alles klaar te maken. "Vandaag zijn we samen gekomen om Skylett te herdenken..." De rest volg ik niet meer. Mijn gedachten dwalen af naar alle leuke tijden die we samen mee hebben gemaakt.

Niall p.o.v.

Langzaam sta ik op. Voor de laatste keer veeg ik mijn tranen weg. Ik hoor nog een succes van de jongens. Ik stap op het podium en ga voor het spreekding staan. Ik kuch nog een keer en begin met praten. "Skylett, toen ik je voor het eerst zag verdronk ik in je ogen. Ik weet nog dat je me een arrogante popster noemde. Hoe je achterom keek toen we de therapie verlieten. Je naam die je in mijn telefoon had gezet. Je leek zo vrolijk. Ik wist al vanaf de eerste keer dat ik je zag, dat jij het meisje was waar ik altijd op gewacht had. Hoe vaker we elkaar zagen hoe leuker ik je begon te vinden. Toen ik je als mijn vriendin vroeg, en je geen antwoord gaf stortte mijn wereld in. Je sloot je dagen op. Je liet me niet meer binnen, ik wist niet wat ik fout had gedaan. Ik miste je. Wat ik voor jou voelde, had ik nog nooit gevoeld. En toen management me vertelde over het date gedoe met Stacey, was ik boos. Hoe kon ik nou met Stacey daten, jij was en bent het meisje van mijn dromen. Ik wil dat je weet dat ik niet meer met haar date. Ik wil niemand anders, alleen jou. Ik ga je zo missen, Sky. Je lange blonde haar met de mooiste krullen die ik ooit gezien heb. Je mooie blauwe ogen waar ik nog altijd in kan verdrinken. Je lieve lach. Waarom moest jij nou zo nodig gaan? Ik wil je zo graag nog een keer in m'n armen sluiten. Ik hoop dat je op me wacht Sky. Waar je dan ook bent, wacht op me. Ik hou van je.. "  De tranen rollen over mijn wangen. Het was de slechtste preek ooit. De laatste keer dat ik wat kan zeggen 'tegen' haar, en ik verpest het gewoon. Ik veeg mn tranen weg. Zoals afgesproken komen de jongens het podium oplopen. We gaan weer op de krukken zitten. "Deze hebben we speciaal voor je geschreven Sky. We gaan je zo ontzettend missen. We houden van je."

De muziek begint te spelen.

Now you were standing there right in front of me

I hold on, it's harder to breath

All of a sudden these lights are blinding me

I never noticed how bright they would be

I saw in the corner there is a photograph

No doubt in my mind it's a picture of you

It lies there alone and it's bed broken glass

This bed was never made for two

I'll keep my eyes wide open

I'll keep my arms wide open

Don't let me

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of feeling alone

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of feeling alone

I promise one day that I'll bring you back a star

I caught one and it burned a hole in my hand oh

Seems like these days I watch you from afar

Just trying to make you understand

I'll keep my eyes wide open yeah

Don't let me

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of feeling alone

Don't let me

Don't let me go

Don't let me

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of feeling alone

Don't let me

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of feeling alone

Don't let me

Don't let me go

'Cause I'm tired of sleeping alone

(Don't let me go- Harry Styles)

-

Opgedragen aan jullie allemaal, jullie zijn geweldig!

NOG NIET HET EINDE