ငါ့ရဲ႕

အခန္​း {၈}

Mates ​ေတက ​သူတို႔ရဲ႕ wolves ​ေတရဲ႕စြမ္​းအား​ေတကို လက္​ခံ လိုက္​ၾကၿပီး အရာရာ အဆင္​​ေျပ​ေနၾက​ေလသည္​။ သူတို႔ မသိၾကတာက​ေတာ့
သူတို႔အနားမွာ evil ​ေတ႐ွိ​ေနတာကို ပါ...
သူတို႔​ေတ က​ေတာ့ အတူတူ႐ွိ​ေနၾကတာကို​ေပ်ာ္​​ေနၾကၿပီိး တသက္​လံုး တူတူ႐ွိသြားၾကဖို႔ပဲ ​ေမွ်ာ္​လင္​့​ေနၾကတာ​ေပါ့။
တ​ေန႔​ေတာ့....arthit တို႔၄​ေယာက္​ အခန္​းထဲတြင္​ ထိုင္​ၿပီး ​ေက်ာင္​းကအ​ေၾကာင္​း​ေတကို ​ေျပာ​ေနၾကသည္​။
Wolves ​ေတက​ေတာ့ evil ​ေတသူတို႔ကို တိုက္​ခိုက္​​ေတာ့မယ္​ဆိုတာကို သိ​ေန၍ ႀကိဳတင္​ၿပီး ျပင္​ဆင္​​ေနၾက​ေတာ့သည္။ "ငါအသံတခုခုၾကားလိုက္​သလိုပဲ" ဟု yo က ​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ arthit တို႔ ၃​ေယာက္​လဲ အသံ​တိတ္​၍သူ႔ကို ဝိုင္​းၾကည္​့လိုက္​ၾကသည္​။ yo က ဆက္​ၿပီး "​တ​ေယာက္​​ေယာက္​က ​ေပ်ာ္​စရာ​ေတ​ေရာက္​လာ​ေတာ့မယ္​လို႔ ​ေျပာတာၾကားလိုက္​မိသလိုပဲ" ဟု ​ေျပာလိုက္​သည္​။ က်န္​တ့ဲသူ​ေတကလဲ ဘာမ်ားလဲ ဟု ​ေတြး​ေနၾကတုန္​းအခ်ိန္​တြင္​ အခန္​းတံခါးက ႐ုတ္​တရက္​ ပြင္​့လာၿပီး pha ရဲ႕မ်က္​ႏွာႀကီး ​ေပၚလာ​ေတာ့သည္​။
Pha- heyy...
Kit-မင္​း...မင္​းတို႔က ဒီကို ဘလို ​ေရာက္​လာတာလဲ....
Pha ​ေနာက္​က​ေန mingကပါ ဝင္​လာၿပီး kit ရဲ႕ ပခံုး​ေလးကို ကိုင္​ၿပီး
Ming- kitty အဆင္​​ေျပရ႕ဲလား...
ဟု​ေမး​ေတာ့ kit က​ေခါင္​းၿငိမ္​့ျပလိုက္​သည္​။
Forth ကပါ ဝင္​လာၿပီး "ဘာျပသနာပဲ႐ွိ႐ွိငါတို႔ဆီက​ေန မထြက္​သြားဘူးမလား" ဟု ​ေျပာ​ေတာ့ အကုန္​လံုး ​ေခါင္​း​ေတၿငိမ္​့ျပလိုက္​ၾက​သည္​။
ထိုအခါမွပဲ wolves ​ေတကလဲ သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​မၾက​ေတာ့သည္​။
"​ေအာက္​ဆင္​းၾကရ​ေအာင္​" ဟု kong က ​ေဆာ္​​ေျသာလိုက္​​ေတာ့ အကုန္​လံုး သ​ေဘာတူကာ..​ေအာက္​သို႔ဆင္​းၿပီး စကား​ေျပာၾကဖို႔ ဆံုးျဖတ္​လိုက္​ၾကသည္​။
​ေအာက္​သို႔​ေရာက္​​ေတာ့ yo ရဲ႕ပံုေလးက လန္​႔​ေနသလိုပံုစံမ်ိဳး​ေလး​ေပါက္​​ေနလို႔ kit က သူ႔အနားသြားကာ သူ႔လက္​​ေမာင္​း​ေတကို ဖြဖြ​ေလး ပြတ္​​ေပး​ေနသည္​။ arthit နဲ႔ beam ကလဲ ျပတင္​း​ေပါက္​ အျပင္​ကို ​ေငးရင္​းန႔ဲထိုင္​​ေနၾကသည္​။
Pha န့ဲ forth ရဲ႕ မ်က္​ႏွာ​ေတက တခုခုကို ​ေတာ္​​ေတာ္​ စိတ္​ပူ​ေနပံု​ေပၚ​ေနၾကသည္​။ အတန္​ၾကာ တိတ္​ဆိတ္​ ​ေနျခင္​းကို pha က စၿဖိဳခြဲလိုက္​သည္​။
Pha- ​ေစာ​ေစာက ဘာ​ေတ​ေျပာ​ေနၾကတာလဲ
Arthit က သက္​ျပင္​းခ်လိုက္​ၿပီး
"Yo က​ေျပာတယ္​ တ​ေယာက္​​ေယာက္​က ​ေပ်ာ္​စရာ​ေတ​ေရာက္​လာမယ္​လို႔ ​ေျပာတာကို ၾကားလိုက္​တယ္​တ့ဲ" ဟု ​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ ming န့ဲ kong ရဲ႕ မ်က္​ခံုး​ေတက အလိုလို ျမင္​့တက္​သြားရသည္​။kong က တခုခုျပန္​​ေမးမလို႔ျပင္​​ေနတုန္​း တံခါး​ေခါက္​သံကိုၾကားလိုက္​ရသည္​။
တံခါးန႔ဲအနီးဆံုးမွာ႐ွိ​ေနတ့ဲ forthက တံခါးကို သြားဖြင္​့လိုက္​ၿပီး ခ်က္​ခ်င္​း ပဲတံခါးကိုျပန႔ပိတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။
"ပုန္​းၾက​ေတာ့" ဟု forth က​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ က်န္​တ့ဲwolves ​ေတကလဲ သူတို႔ရဲ႕ mates ​ေတကို ဆြဲကာ ပုန္​းဖို႔ လုပ္​လိုက္​ၾကသည္​။ forth က ​ေၾကာက္​​ေနတ့ဲ beam ကို အ​ေၾကာက္​​​ေျပ​ေစရန္​ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ရဲ႕ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေတကို ပူးထားလိုက္​သည္​။သူတို႔ရဲ႕အနမ္​း​ေတက ပိုၿပီးျပင္​းထန္​လာၿပီး forth က beam ရဲ႕ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးကို လွ်ာန႔ဲ လ်က္​ၿပီး အထဲကို ဝင္​ခြင္​့ရဖို႔ ႀကိဳးစား​ေနသည္​။
Beam ကလဲ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္​ခမ္​းအစံုကိုဖြင္​့​ေပးလိုက္​​ေတာ့ forth ရဲ႕ လွ်ာက beam ရဲ႕ အတြင္​းထဲမွာ ​ေကာင္​း​ေကာင္​း က်င္​လည္​​ေန​ေတာ့သည္​။ ခနၾကာ​ေတာ့ အ​ေျခ​ေအန က​ေျပာင္​းသြားၿပီး beam ကမ်က္​ရည္​​ေတက်လာကာ  forth ကိုတင္​းက်ပ္​စြာ ဖက္​ၿပီး ငို​ေန​ေတာ့သည္​။
"မင္​းကိုယ္​မင္​း မနာက်င္​ပါ​ေစန႔ဲ​ေနာ္​" ဟု beam က​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ "မျဖစ္​​ေစရပါဘူး" forth က ​ျပန္​​ေျပာကာ beam ရဲ႕နဖူး​ေလးကို နမ္​းၿပီး ရင္​ခြင္​ထဲထည္​့ထားလိုက္​မိသည္​။ ထို႔​ေနာက္​ arthitတို႔ ​ေလး​ေယာက္​ကို အခန္​းထဲထည္​့ ​ေသာ့ပိတ္​ခ့ဲၿပီး ပုန္​း​ေန​ေစလိုက္​သည္​။
"စလိုက္​ၾကရ​ေအာင္​ " ဟု pha က​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ kong က တံခါးကို ဖြင္​ၿလိဳက္​​ေတာ့ evil​ေတက အထဲသို႔ ဝင္​လာၾက​ေတာ့သည္​။ အခန္​းထဲမွာ beam က​ေတာ့ ငို​ေနတာကို မရပ္​​ေတာ့ပါဘူး... arthit က သူ႔ကို ႏွစ္​သိမ္​း​ေပး​ေနပါသည္​။႐ုတ္​တရက္​ beam က arthit ကို တြန္​းလိုက္​ရာ arthit က လြင္​့သြားၿပီး နံရံႏွင္​့ ​ေစာင္​့မိကာ နာက်င္​စြာ ​ေအာ္​လိုက္​မိသည္​။ ထိုအခါမွ beam လဲ လန္​႔သြားရသည္​။ arthit ကအရမ္​း​ေပါ့ပါး​ေနသလိုျဖစ္​​ေနသည္​မဟုတ္​ပါလား...တြန္​းလိုက္​ယံု​ေလးႏွင္​့ျဖစ္​သြားသည္​ဆို​ေတာ့....
ထိုအခ်ိန္​တြင္​ အိမ္​အျပင္​မွ wolves ​ေတႏွင္​့ evil​ေတရ႕ဲ တိုက္​ပြဲကလဲ ၿပီး သြားၿပီး evil​ေတ ​ေပ်ာက္​ကြယ္​ကုန္​ၾက​ေတာ့သည္​။ ထို႔​ေနာက္​ သူတို႔ရဲ႕ mates ​ေတကို ထားတ့ဲအခန္​းဆီ​ေျပးသြားၿပီး တံခါးကို ဖြင္​့လိုက္​​ေတာ့ နာက်င္​​ေနတ့ဲ arthit န့ဲ ​ေၾကာက္​​ေနတ့ဲ beam ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရသည္​။
Kong-ဘာ​ေတျဖစ္​​ေနၾကတာလဲ
Yo-ငါ...ငါတို႔လဲမသိဘူး...beamက arthit ကို ​ေျဖး​ေျဖး ​ေလး တြန္​းလိုက္​တာ နံရံဆီလြင္​့သြားတာပဲ ဟု ႐ွင္​းျပလိုက္​သည္​။ kong လဲ arthit ဆီအျမန္​​ေျပးသြားကာ တခုခုထိခိုက္​မိ​ေနမလား ဟု တကိုယ္​လံုး ကို စစ္​​ေဆး​ေနမိ​​ေတာ့သည္​။
Forth ကလဲ ဘသူ႔ကိုမွ အထိမခံပဲ ထိုင္​​ေန​ေသာ beam ဆီသြားကာ...ပခံုးကို ကိုင္​ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္​​ေတာ့ အထိမခံပဲ ျငင္​း​ေနသျဖင္​့ "beam...မင္​းကိုယ္​့ကို​ေတာ့ ထိခိုက္​​ေအာင္​မလုပ္​ပါဘူး...ဟုတ္​တယ္​မလား" ဟု ​ေခ်ာ့​ေျပာရင္​း ပခံုးကို ကိုင္​လိုက္​​ေတာ့မွ beam လဲ forth ရင္​ခြင္​ထဲသို႔ ​ေပ်ာ့ၿပီး ပါလာ​ေတာ့သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ forth က ႐ုတ္​တရက္​ ျပံဳးလိုက္​ကာ "သူ႔မွာ စြမ္​းအား​ေတ႐ွိ​ေနၿပီ" ဟု​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ အကုန္​လံုး က အံ့အားသင္​့ကုန္​ၾက​ေတာ့သည္​။
Pha က beam အနားသို႔လာၿပီး beam လက္​ကို ကိုင္​ၾကည္​့ကာ "မင္​းစြမ္​းအားက အင္​အားႀကီးတာပဲ" ဟု ​ေျပာၿပီး beam ကို ျပံဳးျပလိုက္​သည္​။
သူတို႔ဘလိုပဲျပံဳးျပံဳး beam က​ေတာ့ လန္​႔​ေနတုန္​းပါ....
တပတ္​​ေလာက္​ၾကာ​ေတာ့ beam က သူ႔စြမ္​းအားကို ထိန္​းခ်ဳပ္​ႏိုင္​သြားပါၿပီ။
သူ႔က တိုက္​လဲတိုက္​ခိုက္​လာႏိုင္​ၿပီျဖစ္​ၿပီး သူ႔သူငယ္​ခ်င္​း​ေတကိုလဲ ကာကြယ္​ႏိုင္​​ေနပါၿပီ။ က်န္​တ့ဲသူ​ေတကလဲ သူ႔လို စြမ္​းအား​ေတလိုခ်င္​​ေပမ့ဲ ​ေစာင္​့သာ​ေစာင္​​ေ့နရ​ေတာ့သည္​။

×~*~×

​ေနာက္​တပိုင္​းဆို ၿပီးၿပီ​ေနာ္​
😁😁😁