Aslında bitmişti hayatım. Yalnızdım artık. Ama gitmek çok zor. Arkamda bırakmak herşeyi, herkesi bırakıp gitmek çok zor. Küçük bir çocuk misali ağlarım kırılan oyuncaklar yerine kalplerin boşluğuna. Belki geçer diyorum ama olmuyor. Nasıl kırılan oyuncak eskisi gibi olmuyorsa boş olan kalplerde eskisi gibi olmuyor. Yoruyor hayat ,önce severek sonra söverek. Önce çok yanıyor canımız sonra hissizleşiyor acılar. Artık kimin ne dediğini umursamıyoruz. Çünkü herşey için çok geç. Unutmak kolay hatırlamak ise çok zor. Yaşanan ve yaşanmakta olan bütün acılar elbet bir gün geçer. Ama o gün biz olurmuyuz yada bıraktıkları yerde bıraktıkları gibi kalır mıyız orası meçhul. Ama asla aynı kişi olamicaz. Çünkü bizim canımız çok yandı ama gidemiyoruz. Bizim için gitmek çok zor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimse Bilmesin
Short StorySevmek yalandır aslında. Sadece fazla bağlanırız. Ve fazlasıyla üzülürüz...