Kimse Bilmesin

SOKAKLARIMIN ŞİİRİ

Bir zamanlar şair olduğum semtin boş sokaklarında kokan şiirimdin. 

Bilerek boş sokaklara okurdum şiirlerimi kimse bilsin istemezdim seni.

Her sabah tatlı tatlı uyumanı izlerdim. Sessizce yaklaşıp öpmek isterdim tam da sakallarin uzamışken. Kıyamazdım uyandırmaya. Belki bir daha uyurken göremem diye.

Gelirdim başucuna sessizce sigaramı  içer giderdim. Halbuki dayanamazdim senin kokuna sigara kokusunun karışmasına. Şimdi ne senin kokun kaldı ne uyurken izleyebileceğim bir sen. Kokun kayboldu sadece sigara kokuyor ellerim. Sokaklar başkalarının yazdığı şiirlerle uyuyor her gece. Bense oturmuş bir köşe başına onları dinliyorum. Karşımda iki genç belliki çocuk çok seviyor kızı. Gözlerinden belli ikisinin de gözlerinin içi gülüyor. Sonra kalkıyorum o köşe başından. Yine elimde sigaram yalnızlığa yürüyorum. Güneş bana doğana kadar kaç paket bittiyor saymadan..