Zail's POV.
Nakakainis talaga ang araw na to subra. Nandito ako ngayon sa kwarto ko, pinipilit ko sana na makatulog kaso hindi talaga ako makatulog dahil maraming iniisip ang utak ko. Una yung walang hiyang lalaking nanghalik sakin kanina. Ikalawa nakita ko lang naman sa unahan ng hospital yung taong akala ko matagal ng patay, pero nakita ko sya kanina buhay pa sya at hindi ako maaaring magkamali si Gabriele iyon. Yung lalake na minahal ko noon at hanggang ngayon, akala ko talaga patay na sya dahil yun ang sabi ng mga magulang nya.
Noong una hindi ko yun pinaniwalaan dahil hindi ko naman nakita ang bangkay nya, sabi kasi ng pamilya nya naaksidente sya at sumabog ang kotse na sinasakyan nya. Subra akong nag luksa sa pagkawala nya, 3years na ang lumipas ng sabihin sakin na wala na sya.
Pero ng makita ko sya kanina na may kasamang babae at isang batang lalake, parang pinipiga ang puso ko sa subrang sakit.
Hindi ko namalayan umiiyak na naman pala ako, subrang sakit talaga kasi, ang buong akala ko wala na talaga sya. Tapos ngayon makikita ko sya na subrang saya sa piling ng iba.
Napahinto ako s pag iisip ng may pumasok sa kwarto ko, si mommy lang pala.
"Gising kapa pala baby" sabi ni mom habang sinasara ang pinto. "Oh! Why are crying baby?" Mom ask me worriedly ng makalapit na ito sakin.
Pinunasan ko naman ang mga luha ko na walang tigil sa pagpatak. I don't want mom to see that i am crying again for the 2nd time because of Gabriele. Yes she knows about what happend to Gabriele, that's why she always ask if i am now in a relationship.
Bumangon ako ngunit naka yuko lang ako. "I'm ok mom don't worry about me." Sabi ko habang nakayuko parin. Ang mga luha ko ay wala paring humpay sa pagpatak. 'Lintik na mga luha to oh parang wala ng bukas kung bumuhus!
"No! Your not ok!" Mom said at hinawakan nya ang magkabilang pisngi ko at iniharap sa kanya. "Sabihin mo sakin kung bakit ka umiiyak at sino ang nagpapaiyak nanaman sayo ng ganyan." Mom said worriedly. I don't speak, i just hug her tight at humagulgul na ako sa balikat nya, now i feel that i am not lonely when I am alone.
"Sshhh.. Ok if you don't want to tell me what was the reason why you are cying, then ok let's not talk about it." Mom said at hinahaplos nya ang likuran ko.
Tama si mom ayaw ko munang ikwento sakanya hanggat hindi pa ako sigurado kong sino yung babae na kasama ni Gabriele.
Tumigil narin ako sa pag iyak ng medyo magaan na ang pakiramdam ko. Kumalas na rin ako sa pagkakayakap at humarap kay mommy. Pinilit kong ngimiti kahit ang hirap, huminga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Mom i- I'm ok don't worry about me, and i will tell you some other days the reason. Not now mom." I said at pinahid ko ang luha na pumatak parin sa mukha ko.
"Ok! Take a rest now, may pasok kapa bukas." Sabi ni mommy at pinahiga na ako at kinumutan. "Goodnight baby." Mom said and she kiss my foreheads.
I just smile at her, lumabas na sya ng kwarto at ini lock ang pinto. Hindi nagtagal at nakatulog narin ako.
,,,,,
Nagising ako ng tunog ng alarm clock ko. Pasado 6:00am na kaya bumangon na ako, 7:45 paman din ang pasok ko ngayon. Pangatlong araw ko na ngayon dito sa maynila. Namimiss ko na sila lola at ang kaibigan ko sa ilocos.
Agad kong inayos ang hinigaan ko at naligo narin pagkatapos. Ng makapagbihis na ako ay agad akong bumaba at tumungo sa kusina, naabutan ko si mommy na nag hahanda ng breakfast namin.
Napalingon sya sakin at ngumiti. "Good morning baby! Are you feel better now?" Tanong ni mom sakin.
Huminga muna ako ng malalim at ngumiti sa kanya. "Yah! Don't think to much mom I'm ok now." Sabi ko at umupo na sa upuan sa harap ng mesa, tumango lang si mommy. "By the way mom, is kuya Zander sleep here last night?" Tanong ko kay mommy habang nilalagyan ko ng pagkain ang plato ko, si mommy naman ay umupo narin sa tapat ko.
