pda ; verkwan

34 ;

gabi na ngayon, umuwi na si hansol sa flat nila ni seungkwan at nasurpresa siya sa kanyang nakita.

"kwan bakit andaming dugo sa sahig?" tanong niya kay seungkwan habang baha na ng dugo ang living room nila.

"di ko din alam hansol." sagot nito.

nilapitan ito ni hansol pero, hindi parang yung dati. yung magkadikit yung katawan nila. ngayon merong distance na tapos parang wala pang pakielam si hansol sa nangyare sa kaibigan.

"o, bakit ang aga mo ngayon? di ba kayo nagdate ni sarah?"  pagalit na sabi ni seungkwan sa katabi.

napatingin kaagad si hansol kay seungkwan at nalungkot lalo ang expresyon nito.

"good idea. i'll take her out on a date okay? dito ka lang seungkwan ha?"
tumayo ito at kinuha ang kanyang mga gamit at sumunod lang ang mga mata ni seungkwan dito.

"wala ka ba talagang pakielam saakin!?!?!?"

tinapon ni seungkwan ang isang mug na nasa tabi niya sa galit. sa matinding galit niya kay hansol.

"ANO BA TALAGA? PINAKIKILIG MO LANG BA AKO?" halos lumabas na ang lamang loob ni seungkwan sa pagkalakas ng sigaw nito.

si hansol naman ay nakatingin lang sakanya, at nakacross arms pa habang ang isa nyang paa ay tuktuk ng tuktuk sa sahig.

"sino ba ang nagsabing mahal kita? may sinabi pa akong mahal kita boo seungkwan?"  lumapit mula si hansol sa kaibigan, ang boses mahinhin padin.

si seungkwan sobrang pula na, ang lalim pa ng paghinga sa galit. siguro isang galaw pa ni hansol o isang banggit pa niyang kupal na yan sa pangalan ng kapatid ni jeonghan, sasabig na siya.

"TANGINA MO?! KAKASABI MO LANG NUNG ISANG ARAW NA MAHAL NA MAHAL KO AKO, HINDI PANGKAIBIGAN NA LANG!? ANONG NANGYARE NA NGAYON? NABOBOBO KA BA?!"

"kwannie," sinubukan ni hansol yakapin si seungkwan ngunit pinalo kaagad ni seungkwan ang mga kamay nito bago pa siya mahawakan.

"wag mo ako i-kwannie kwannie diyan, may sarah ka na." 
"uubra na naman yang kalandian mo."

napatingin na lang si hansol sa sahig at biglang suminghot ng sipon.

pakshet umiiyak na pala.

"o bakit ka naman umiiyak iyak diyan? hansol wag kang ganyan. wag kang umiyak sa sarili mong kasalanan para kang tanga. sasabihan mo ako ng mahal mo ako tapos may iba ka pala."
"ipatokhang kita kay du30 mukha kang nakadroga."

pinunas-punas naman ni hansol ang kanyang luha habang nakatungo padin. tangina samara ikaw ba yan?

tumakbo ito agad kay seungkwan at niyakap ito.

"HANSOL ANO BA BITAWHAN MO AKO!"

nasa sahig na silang dalawa, nalangoy sa dugo. si hansol sobrang higpit ang pagkakayakap kay seungkwan di na yata makakahinga.

"o ano pakikiligin mo na naman ako?" tanong ni seungkwan kay hansol at umiling naman ito.

mamasa masa na ang balikat ni seungkwan dahil sa mga luha galing sa mata ni hansol.

umangat na si hansol at sobrang pula na din ng mukha nito may natulo pang sipon.

"punasan mo nga yan kadiri e."

tahimik pa din si hansol na nakatingin kay seungkwan.

"wala kang balak umimik?"

"sino ba talaga ang mahal mo ako or si sarah?"

"ikaw."

"bakit mo hinalikan si sarah sa cafe kahapon?"

"kasi-"

"wag ka na magpaliwanag. wag mo na gagawin ulit yon ha."

"opo seungkwannie."

"i love you mahal."

"i love you di-"

seungkwan didn't get to finish his sentence because hansol dived right in seungkwan's lips.

di din ni seungkwan alam kung pagtitiwalaan niya pa si hansol.