Hava zifiri karanlıktı. Yağmur bardaktan boşalırcasına yağıyordu. Heryer sessiz, yağmurun sesi gökgürültüsüyle adeta çığlık atıyordu. Tekin olmayan sokaklar bile bu sesten korkmuş sessizliğe bürünmüştü. Ece, gece geç saat olmasına rağmen siyah montunu giymiş, işyerinden çıkıp karanlığa gömülmüştü. Yağmur, kendisine eşlik ediyordu. Korkmuyordu ıslanmaktan. Hayatını geçirdiği sokaklar ona yabancı değildi. Yüzünden dökülen damlalar ona huzur veriyor, yol arkadaşı oluyordu adeta. Hızlı adımlarla ilerliyordu.
Evine geldiğinde kapıyı açmak için çantasından anahtarlarını çıkarmaya başladı. Elektriklerin gidişi ,anahtarını bulmasını zorluyordu. Telefonunun ışığını açtı ve anahtarını çantasından alıp kapıyı araladı. Üzeri sırılsıklamdı. Ayakkabılarını çıkardı ve hızlıca mutfağa gitti. Dolabın yan tarafında bulunan mumu aldı ve yaktı. Karanlık az da olsa yok olmuştu. Eline aldı ışığını üzerini değiştirip, kendine sıcak bir kahve yaptı. Bardağı ile birlikte pencerenin yanında bulunan eski küçük kanepeye oturdu. Sokağın ıssızlığı, onun yalnızlığını andırıyordu. Kahvesini yudumlamaya başladı. Dalgındı. İş yoğunluğu onu yormaya yetmişti. Silkelendi ve bardağı ile birlikte tam cama dönerken camın karşısında kendisini gördü. Göz göze geldiği bu şey onun irkilmesine ve yerinden fırlarmışçasına kaçmasına sebep oldu. Korkmuştu. Karanlık aydınlığı göstermezdi ki, gördüğü şey gerçekten neydi. Üzerine dökülen kahvenin sıcaklığını dahi hissedemiyordu. Korkmuştu. Ama korkusu onun gördüğü şeyi değiştirmiyordu. Meraklı ve bir o kadar korkarcasına cama doğru tekrardan yaklaştı. Kalbi hızlı ritimlerle atıyordu. Kafasını dışarı çevirdiğinde kimseyi görememişti. Gördüğü şey belki de halisünasyondu bilemezdi. Ama içini acıtacak kadar büyüktü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN İNTİKAMI
Short StoryGeçmiş bir insanın geleceğini elinden alabilir mi, ya da ne tür bir gelecek sunar? Artık hiç birşey eskisi gibi olmayacak. Karanlığın doğma vakti şimdi... bu işe bulaşmış herkes bundan payını alacak. İntikam soğuk bir şekilde insanlara işleyecek ve...
