Κεφάλαιο 2

32 2 4
                                    

Καθώς έφτασα στην Καρδίτσα τα πράγματα ήταν πολύ βαρετά. Οι μέρες δεν περνούσαν με τίποτα. Όλη την ώρα ήμουνα κλεισμένη μέσα στο σπίτι βλέποντας τηλεόραση, κάτι που το είχα αποφύγει όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο, έτρεξα να δω ποιος είναι. Με μεγάλο ενθουσιασμό είδα το όνομα του Δημήτρη στο κινητό μου και πέταξα από την χαρά μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και κόντευα να λυποθυμίσω από το άγχος. Τελικά, δεν το σήκωσα αλλά είδα ότι είχα ένα μήνυμα από τον Δημήτρη. Έτρεξα κοίταξα το κινητό μου και έμεινα έκπληκτη από αυτό που διάβασα. Μου έγραφε ότι ήθελε να βρεθούμε για να μιλήσουμε. Μου είπε μάλιστα ότι θέλει να είναι μπροστά και η Αθηνά πράγμα λιγάκι αδύνατο αφού η Αθηνά βρισκόταν στην Θάσο ακόμα για διακοπές, δηλαδή έτσι νόμιζα εγώ. Τελικά έκανα λάθος, γιατί όταν ήρθε η μητέρα μου στο δωμάτιο μου, μου ανακοίνωσε ότι η Αθηνά γύρισε από τις διακοπές της και θέλει να βγούμε μαζί μία βόλτα. Την πήρα τηλέφωνο και κανονίσαμε να βρεθούμε με τον Δημήτρη. Όταν φτάσαμε στο πάρκο που θα συναντιόμασταν όλοι μαζί έμαθα ότι η Αθηνά ήξερε αυτά που ήθελε να μου πει ο Δημήτρης. Στην αρχή νευρίασα γιατί δεν μου το είχε πει αλλά μετά ησύχασα. Ενώ καθόμασταν και λέγαμε πως περάσαμε στις διακοπές μας, ο Δημήτρης σκούντηξε την Αθηνά και της είπε κάτι ψυθιριστά που ούτε ψίλος δεν το άκουσε και γύρισαν και οι δυο τους κοιτάζοντας εμένα. Ξαφνικά ο Δημήτρης σηκώνετε από το παγκάκι που καθόμασταν και μου ζήτησε να πάμε μία βόλτα με τα ποδήλατα. Εγώ δέχτηκα και έτσι αρχίσαμε να κάνουμε βόλτες μαζί γύρω γύρω από το πάρκο που καθόμασταν. Ενώ κάναμε ποδήλατο ο Δημήτρης σταματάει το ποδήλατο του ακριβώς μπροστά μου και μου ζήτησε να αρχίσουμε να μιλάμε.

-Γεωργία θέλω να σου πω(μου είπε ο Δημήτρης καθώς τα μάγουλα του είχαν κοκκινίσει).

-Πες μου Δημήτρη ότι θες.

-Να..εε..θέλω να σου πώ ότι μου αρέσεις και θέλω να είμαστε μαζί.

Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν. Η καρδιά μου άρχισε  να χτυπάει τόσο δυνατά λες και είχα τύμπανα μέσα μου. Δεν μου έβγαιναν λόγια να απαντήσω κι ας ήθελα να μιλήσω, απλά δεν υπήρχαν λόγια. Κάτέβηκα από το ποδήλατο, κάθησα σε ένα παγκάκι που ήταν κοντά μας και άρχισα να σκέφτομαι. Ο Δημήτρης με κατεβασμένο το κεφάλι ήρθε και έκατσε δίπλα μου, μου έπιασε το χέρι και γύρισε προς το μέρος μου.

-Σκέφτηκες αυτό που σου είπα?

-Ναι το σκέφτηκα αλλά..

-Αλλά?Άστο κατάλαβα.

Χωρίς εσάςWhere stories live. Discover now