[Book 4] Mysteries of Jansport High School: Batch of 20 Lost Memories || WILL BE EDITED

Chapter 2

Matapos ang 30 minutes ay umuwi na rin ako. And diretso higa. Napagod ako. Kahit wala naman akong ginawa. Tulog mode. Biglang tumunog ang isang grandfather clock. Which was awkward. KASI WALA NAMAN KAMING GRANDFATHER CLOCK. Binuksan ko ang ilaw at pagbaling ko, "AI SHET!" napasigaw ako. Nang makita ko ang conscience ni Cody sitting on my bed.

"Whoa there. Kalma ka lang, ikaw na nga tinutulungan eh," sabi nito. Huminga muna ito at nagpatuloy, "Ganito. Ang twenty memories na kailangan niyong mahanap ay lalabas lang at the only specific date stated. Tapos parang keys lang yan to Syntax Project, may clue din. And to acquire the memory, first you must shine this flashlight directly to the eye of the one being pertained to the clue... Then, the target will remember everything that had happened, pero blurred pa si Cody. You must fight the target until he or she fully sees Cody in the memory."

Biglang may lumabas na flashlight sa kamay ko. At nag-explain pa ito, "Don't worry, rechargeable ang battery na gamit dyan." Napabagsak na lang ako. Binigay na ni konsiyensiya ang first clue at first date, June 19, 2016. A taste of her own medicine. Naglaho na ito.

It kept me thinking. Pero tulog muna. Hahahahha. Dumaan ang 16, 17, at  18. Wala pa rin eh. Kaya June 19, 2016. Umaga. Dumating ako mag-isa sa classroom nang. "Excuse me!" sabi ng isang girl sabay tulak sa akin. Ayun, nadali sa pader. Nagmamadali ata itong kaklase ko. Tiningnan ko kung sino. SI DOANNE PALA. Biglang. BOOMFLASHBACK. Yung araw na niloko nina Doanne at Hertz na pumunta sa gym.

"Ako nang bahala dun, basta kapag punung-punung-PUNO na si Doanne, kick her to the fire... A taste of her own medicine," sabi ni Kelvin kay Cody.

Nilapitan ko si Doanne at tinanong, "Doanne, may I talk to you for a second?" Agad akong niyakap sabay sabi, "Pwede sabihin mo habang niyayakap kita?" Agad akong pinagpawisan sa kaba't tuwa. Pinushback ko siya nang kaunti pero ang higpit ng kapit. I made a proposal, "Ganito. Makinig ka muna bago mo ako yakapin, okey?" Nag-smile siya sabay bitaw sabay sabi, "Ano bang kailangan mo?" SInabi ko kay Doanne, "Can you help me with something at the gymnasium, mga dismissal?" Ayun, ako'y niyakap na naman sabay sigaw, "NO PROBLEM! Teka nga, ano bang kelangan mong tulong? Magpapabuhat ka ng speaker?" I pushed her back a bit saying, "Turn off ang babaeng maarte." Bigla niyang ulit akong niyakap at nag-apologize. Biglang may babaeng humila ng tenga kay Doanne.

"Hoi Doanne, kumalma ka. Susumbong kita sa kapatid mo," sabi nun. Biglang lumabas ako ng room at nakasalubong sina Eliza at Nixon na bagong dating lang, "Ui," bati nila. "Got some good news," I said and sat down. "Ano?" sabi ni Eliza. "Nagpakita kagabi yung conscience ni Cody. Telling about how we can recover his memories," I said. "And?" sabi naman ni Nixon. Tinuloy ko, "Yung first step, well, madali na yun. Yung second lang yung complicated, we need to fight the person para ma-recognize niya si Cody sa core memory na yun. Ang tanong, we got no powers, right?" Sad face kaming tatlo. Nag-change topic naman ang mga ito.

Nilabas ni Nixon phone niya at pinakita ang poll ng JansportHighSchool.com. SINO MAS GWAPO SA YEAR IV - CLASS A? Daniel Kryde Villavicencio or Zealand Princeton Craux? Like what the?! DON'T COMPARE ME TO MY BROTHER. Well, okay. A bit. Friendly competition. Biglang takbo si Zealand papasok ng room na medyo gulo ang hair at uniform. Lumapit na kaming tatlo kay Zealand sabay tanong, "Hui Zealand, ayos ka lang?"

He fixed himself saying, "Grabe. Four days pa lang, eto nang inabot ko." Nixon said, "Trust me, you've gone through worse." And Zealand went WHA?! He prepped himself and gone to his seat reading. I walked outside the room and went back to the tree kung san tumambay ang conscience ni Cody. "Yow, CONSCIENCE!" I yelled. Tiningnan ako ng ibang estudyante na nadaan,