SAF VE SEK

Savaş

2

Hafta tatilim olmasına rağmen erkenden kalktım. Sonuçta evimde kim olduğunu bilmediğim bir ayyaşla kalmıştım. Salona girdiğimde sızlanarak etrafa bakıyordu.

''Günaydın bay sarhoş''

''Günaydın yardımsever barmen''

-Ne kadar da ukala şuna bak-

''Dün barda dövülen bendim tabi, yardım etmekte mi suç oldu?''

''Bişey demedim tatlım'' deyip yerinden kalktı.

Ona doğru tuhafça bakıyordum.-Tatlım mı? tatlım demişti birde bu kendini ne sanıyordu-

Yavaş yavaş bana yaklaşırken geri adım atmaya başladım. En sonunda duvara çarpınca gidecek yerim kalmadı.

Kollarını duvara yasladı. Morluklar içindeki yüzünde bir gülümseme vardı ve beni o mavi gözleriyle inceliyordu. Daha fazla yaklaşmadan ''sana bir kahve yapayım gitmeden'' deyip lafı imaladım ve duvar ile onun arasından kurtuldum. Neydi bu böyle yardım ettim diye kendini ne sanıyordu ukala,sapık. Elimde kahve ile salona girdiğimde çerçevedeki resimlerime bakıyordu.

''Onlara bakabilirsin dediğimi hatırlamıyorum''

''Bende izin istediğimi hatırlamıyorum''

-Demek öyle bide bana kafa tutuyor inatçı-

Elimdeki kahveyi sertçe sehpaya bıraktım ve koltuğa oturdum. Karşıma geçip rahatça yayıldı ve kahvesini içmeye başladı. -Bu neyin rahatlığıydı acaba ukala- 

''İsmin?'' diye sorduğumda dudağı yukarı kıvrıldı ve mavi gözlerini yine üstüme dikti.

''Küçük hanım meraklı çıktı'' dedi.

-Hahaha çok komik- '' Şu an evimde oturan kişiyi tanımak istiyorum o yüzden. Yoksa polisimi arayayım yani?''

''Evine kendi rızan ile aldığın birini polisemi şikayet ediceksin hahaha gerçekten safsın bende akıllı birine benzediğini düşünmüştüm.

''Sana fikrini soran olmadı demekki arada düşünebiliyormuşsun. Kahven bittiyse ben seni uğurlayayım.''

''Peki küçük hanım, yine gelirim'' dedi. Ayağa kalktım ve kapıya doğru ilerlerken sessizce arkamdan gelip beni duvara yasladı. Utanç ve ürkeklik arasında giderken bir an deli cesareti ile kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Maviydi ama bir başka mavi annemin gözleri gibi etkileyici.. Dudağı yukarı kıvrılırken biraz daha yaklaşıp kulağıma eğildi. Nefesini hissettiğimde bir an nefes alamadım içim ürperdi ve ardından ''SAVAŞ'' dedi. Gerçekten o an nefes alamıyordum. Erkeklere karşı ben şuan da bu zamana kadar olmadığım yakın mesafede üstelik tanımadığım bir erkekleydim.

''Peki senin ki?'' dediğinde zorda olsa ismimi söylemeyi başardım.

''De.. de.. Defne''

Ardından geri çekildi ve gülerek kapıdan çıktı ve gitti.