remember me

Steven

''Katy?'' vraag ik onzeker. Katy laat het ding aan mij zien mijn ogen vergrootte ''nee...nee dit kan niet!'' gil ik uit. Katy kijkt me medelevend aan. ''een groene smile...'' zegt ze langzaam. ''En nu?" vraag ik ''weet ik niet, kom we gaan slapen wil je nog een film zien ofso?''. ik knik ik loop naar mijn raam en wil hem net dichtdoen als Lea aan komt getrippeld ik geef haar nog wat te eten en sluit het raam als ze binnen is. we liggen samen in bed '' ga je het weg laten halen of houden of wat?'' vraagt Katy nieuwschierig. ''ik weet niet, hoe moet ik het mn ma vertellen?'' ''Zal ik je helpen?''. ik knik ''wat zou jij doen in mijn situatie? zou je het kindje houden, weg laten halen of laten adopteren?'' Katy kijkt bedenkelijk ''ik zou het willen houden maar ik zou dat niet kunnen jij wel, ik denk weg laten halen of adopteren''. ik knik Katy krijgt een smsje ''Robin, mijn oma is dood''. zegt ze dan. er staan tranen in haar ogen. ''ahw meissie toch!'' ''ik wil morgen naar huis sorry het spijt me''. ''geeft niet, ik begrijp het''. en we vallen in slaap. 

de volgende ochtend: 

"robin sta je op? ik moet naar huis''. ik word meteen wakker, als we zijn aangekleed en hebben ontbeten staan we even later bij de deur ''ik moet nu gaan anders mis ik de trein, veel succes met je weet wel'' en ze knuffelt me ''dankje en jij ook met je oma''. ''doei'' ''doei''. 

''wat bedoelde ze met je weet wel?'' vraagt mijn moeder als we aan de keuken tafel zitten. ''mam ik moet je iets vertellen''. ''ik ben.. zwang-'' ''zwanger??!!'' ''ja''. ''WAT? HOE?! WEG WEZEN UIT MIJN HUIS! WEG!!''. ik sta met mijn mond open, dit had ik niet verwacht ''HOOR JE ME NIET? WEG WEZEN PAK JE SPULLEN IK HOEF JE HIER NIET MEER!''. ik ren naar boven. ik pak een tas en doe daar de spullen van Lea in en stop Lea in mijn handtas.ik pak mijn geld en mijn jas. en loop naar beneden. ga de deur uit en ren een paar straten veder. totdat ik me weer bedenk dat ik zwanger ben en ik kots het uit. ''Robin, is alles oke?'' het is Steven. hoe komt het dat hij er altijd is? ''je weet hopelijk al wat ik ga antwoorden'' zeg ik bot. ''sorry, maar wat doe je hier met allemaal tassen?''.ik krijg tranen in mijn ogen Steven ziet het en omhelst me ''wat is er? waarom huil je?''. ''ik ben zwanger en mijn moeder heeft me het huis uit gezet en ik weet niet waar ik heen moet'' praat ik snel achter elkaar door. Steven schrikt maar drukt me weer in een knuffel en vrijft over mijn rug ''wil je bij Jake logeren? ik Logeer daar ook'' ''waar woont hij?'' '' in een apartementje maar ik ging net patat halen dus hij wacht op me wil je mee?''. ik knik en pak al mijn tassen maar Steven neemt ze van me over behalve mijn handtas met Lea erin. 

als we bij zijn huis zijn zien we Jake meteen. ''hee, gast heb je het ete-'' hij stopt met praten als hij mij ziet ''hee, Robin wat doe jij hier?'' ''niet blij om me te zien?'' zeg ik terug en lach ''nee, maar ik had je niet verwacht wat doe je hier?'' ''ik ben uit mijn huis gezet'' ''wat! waarom?'' vraagt Jake bezorgt ''ze is zwanger'' zegt Steven als hij merkt dat ik het moeilijk vind. ''oh echt? wat erg voor je?'' Jake knuffelt me ''hier ben je meer dan welkom, heb je honger?'' ik knik en haal me uit de knuffel. 

als we bezig zijn met eten begint Jake: ''maar waarom ben je dan uit huis gezet?''. ''uh ze werd heel boos toen ik het vertelde ik weet niet waarom''. Jake knikt en Steven begint snel over een ander onderwep.

S'avonds kijken we een horror film. bij elk enge stukje kruip ik in de jongens ik zit in het midden en ik kruip elke keer een andere kant op. ik merk dat Steven jaloers word als ik naar Jake duik. ''ik ga even wat popcorn maken wie wilt wat te drinken?'' vraagt Jake als hij de film op pauze zet. ''cola'' zeggen Steven en ik tegelijk. Jake loopt weg en Steven en ik zitten nu alleen naast elkaar ik was net naar Steven gedoken omdat ik het eng vond en ik zit nogsteeds op de zelfde manier, ik merk dat Steven het niet erg vind maar ik ga toch wat rechterop zitten. ''is de film zo eng?'' vraagt Steven ''uh ja, ik vind horror films zo eng''. hij lacht ''nou ik ben er altijd voor je'' zegt hij en knipoogt.