Cliché Diaries: To love or Hate?

A/N: Ok, my first story. I hope you guys will support it!

I just really love writing unusual stories, with unusual twists and characters! XD Comments and votes are accepted, especially, those with criticisms, I’d really love it if someone corrects me, plus it even motivates me to continue the story!!

Ang kwentong ito ay bunga ng aking pagkabagot sa bahay, walang purong katotohanan ang mga pangyayari sa kahit anong bahagi ng kwentong ito... :D :D

 ~Mist

~~~~~***~~~~~

Cliché Diaries: To love or Hate?

PROLOUGE

Why do people adore 'Love' so much?

Aanhin mo naman yun kung palagi kang nasasaktan diba?

Ano? Puro nalang love love tapos hate ka ng hate kapag sinaktan or iniwan ka?

Abay matinde!!!

"And I could tell you, his favourite color's green,

he likes to argue, born on the seventeenth,

his sister's beautiful, he has his father's eyes

and if you ask me if I love him...

....I'd lie..."

Tugmang tugma ang verse na yan sa description ko sa situation namin ng first love ko.

Well, self-proclaimed lang, pero grabe ang sakit na dinulot sakit ng lalaking yun.

At kahit na ganun ka grabe ang sakit na dinulot niya sakin,

hindi ko parin magawang magalit sa kanya or kamuhian siya.

Hindi ko alam kung bakit, pero dahil sa kanya, nagbago ako,

at promise, malaki ang pagbabagong iyon...

~~~~~***~~~~~

Chapter 1: The transferee                              

          *-_-*Skye's POV*-_-*

I already gave up on love. I never really thought of it as a true phenomenon. Love is a form of an abstract noun. Meaning, though it can be felt, you cannot see nor touch it, so how do we know if it really is love we are feeling?

Pero, bakit ganun, madaming nahuhumaling sa salitang yun? Yung pakiramdam nila na mamamatay sila kapag hindi nila naranasan yun. Mga hilo na ata…

Why am I against love?

Simple, because I’m way too focused on my studies than get myself distracted by a thing that I cannot feel.

Pero almost two years ago, isa ako sa believers ng love, destiny, at fate. I was so addicted to love na nakalimutan ko na yung tunay kung goal kung bakit ako pumasok sa Alcantara National High School.

Para maging successful sa buhay. Para maging proud ang parents ko sa akin. Para mapasaya ko sila.

Kasi, first day palang, napuno na agad ang utak ko ng mga crushes. Napuno na ng pantasya na kung saan magkakatuluyan kami nung crush ko. Pero lahat ng yun, naging sagabal lang talaga.

At na-realize ko lang yun, two years ago, nung matapos na yung Mutual Relationship ko sa first love ko. Ang saklap noh? First love ko siya, pero self-proclaimed lang. Kaya nga nung natapos na ang lahat sa amin, nangako ako na hindi na uulit sa pag-ibig na yan.

Dahil sa desisyon kong iyon, nagbago ako, nawala na yung pala-ngiting ako, naging seryoso ako, pala-basa ng libro, naging loner ako ng batch namin, pero madami padin akong mga kaibigan dahil friendly akong tao, ang kaso nga lang, naging masungit ako in a way, naging mataray. Naging tutok ako sa pag-aaral ko, iniwan ko ang virtual friends ko na nakilala ko sa internet dati.