30 Ekim 2015
Merhaba Baba...
Biliyorum bir daha yazmayacağımı söylemiştim. Ama söyleyemediklerimi yazmak beni rahatlatıyor. En azından sen biliyorsun.
Şuan tam 16 dakikadır öldüğün günün içindeyiz. Saat 11 buçukta 5. Yıl tamamen bitecek. Ne kadar da uzun zaman oldu değil mi ? Ben seni çok özledim. Bu gece gelir misin yanıma ? Rüyamda da olsa seni öpmeme izin verir misin ? Tabii ki gelmezsin, gelmeyeceksin. Ne zaman geldin ki ? Geçen yanına geldiğimde o kadar yalvardım sana 'Ne olursun baba gel, çok özlüyorum seni.' diye. Gelmedin, yine gelmeyeceksin. Gelme...
Bir sen varsın benim için sende böyle yapıyorsun bana. 'Yanına al' diyorum almıyorsun. 'Gel' diyorum gelmiyorsun. Mutlu olmak istiyorum, izin vermiyorsun.
Böyle kalbimin olduğu yerde bir sızı var, büyük bir el seninkiler gibi almış eline patlatmak istercesine sıkıyor. Patlasa bırakacak Bende rahatlayacağım. Ama sorun şu ki patlamıyor. O bırakmıyor, bende rahatlayamıyorum. Bir başka el ise boğazımda. Her şey üst üste geliyor baba. Senin yıl dönümün, Semra'nın böyle davranması, annemin beni takmaması, Ezel 'Buse'nin babası yok, benden daha mutlu.' diyor.
İnsanlar ne kadar da muhteşem yorum yapabiliyorlar öyle, dışardan bakınca her şey ne kadar güzel, toz pembe. Abim sevgili yapmış. Seni ölüm aldı. Ablamı... ablam kendi kendini çekti. Abimi de bir yenge alsın istemiyorum.
Aslında sorun şu; ne hissettiğimi ne istediğimi bilmiyorum baba. Sana karşı bir öfkeliyim, bir kırgınım, bir aşığım, bir nefret ediyorum. Ben yarım kalmaktan da yoruldum biliyor musun baba ? Her konuda hemde. Mesela ilk danslarını kızlarına babaları öğretirmiş. Ben dans etmeyi bilmiyorum baba. Öğretemiyorlar, hoş öğrenmek de istemiyorum pek.
Seninle hiç alışverişe çıkmadık mesela. Veya sinemaya gitmedik hiç. Kavga etmedik seninle. Sana hiç baş kaldırmadım. Lunaparka gidip çılgınlar gibi eğlenmedik. Pamuk şeker almadın, bil diye söylüyorum ben pamuk şekeri çok severim baba.
Düşünüyorum bir baba-kız ne yapar diye, hani seninle neler yapmadık, neler yapabilirdik diye. Aklıma hiçbir şey gelmiyor. Çünkü ben bir baba-kız ne yapar, nasıl vakit geçirirler bilmiyorum. Bu senin suçun değil. Tamam, belki biraz senin de suçun var ama keşke ben ölümün ne olduğunu öğrendikten sonra alsaydı seni yanına. Seninle öğrenmeseydim ben ölümün ne olduğunu.
Bana senden bir şey kalmadı. Bir senin tespihine benzeyen tespih buldum, onu satın aldım. Seninmiş gibi avutuyorum kendimi. Ne kadar da acınası değil mi ? Sana daha acınası bir şey söyleyeyim mi ? 11 yaşındayken sana yazdığım şiir ve mektup...
Şubat 2012
'Nerdesin
Nereye baksam sen
Gözümü kapatsam sen
Açsam, yine sen
Sen sen, ve sen
Nerdesin Babaaaa
Seni o kadar çok özledim
Sen gideli daha 17 ay oldu
Ben, sensizliğe 1 ay dayanamazken 17 ay
Nerdesin Baba
Seni çok özledim
Hemde o kadar çok özledim ki
Bir baba kız görsem gözlerim doluyor
Kendimi toplamaya çalışıyorum ama,
Yapamıyorum çünkü aklıma küçüklüğüm geliyor
Keşke yanımda olsan diyorum
Kapı çalınsa sen gel sen
Aslında böyle olmasına biraz seviniyorum
Çünkü o zamanlarda önemli birşey olsa
Yanımda yoksun mesela karne günümde
Şimdi ben istesemde istemesemde
YANIMDASIN...'
Nisan 2013
'Biricik Babam'a
Sana en son şiir yazdığımda sensiz 17 ay olmuştu şimdi ise 3 yıl olmasına sadece 6 ay var. Sensizlik o kadar zor ki artık dayanamıyorum. Sana olan duygularım o kadar yüklü ki sana kızamıyorum. Beni bırakıp gittiğinde henüz 10 yaşıma yeni girmiştim. Eğriyi doğruyu yanlışı bilmiyordum. Hani derler ya 40 yıl düşünsem aklıma gelmez diye. Bende 40 yıl düşünsem sensiz kalacağım aklıma bile gelmezdi. Her çocuğun hayalleri farklıdır. Hep uçuk kaçıktır. Uçmak, sihir yapmak benim tek hayalim vardı çocukken. Bir yanımda sen bir yanımda annem gezmek, dolaşmak. Çok kolay ve gerçekleştirilebilir bir hayal ama hiç gerçekleşmedi. Baban ne iş yapıyor dediklerinde benim babam öldü demeye dilim varmıyor o an oradan koşarak uzaklaşmak istiyorum. Eskiden ben gelicem diye dolabı doldururdun. Perşembe ve cuma günlerini iple çekerdim. Artık ne perşembe ne de cuma ne de haftasonu gelmesin istiyorum. Bana sorsalardı hangi tarihe gitmek istersin diye, seninle en mutlu olan tarihe gitmek isterdim. Hatırlıyor musun. Ben yazın geldiğimde baba pazar günü denize gidecek miyiz diye sorduğumda hep bakiciz derdin o sesin hala kulaklarımda çınlar. Bütün gerçekleri kabullenirim ama tek gerçeği kabullenmem o da senin öldüğün. Şimdi kapı çalınsa sen gelsen sana hiç soru sormadan, senden korkmadan boynuna sarılıp sana doyana kadar seni öperdim. Hep gösterilerimde seyircilerin arasında seni görmek isterdim. Baba artık baba demek nasıl bir duyguydu unuttum. Bazen kalbim ağrıyor baba artık yüreğim bu acıya dayanmıyor. Artık umutlarım yok hayallerimde yok hepsi senle gitti. Çünkü benim bütün hayallerim ve umutlarım sensin. Babasız kalmak öyle birşey ki rüyamda bile yani rüyama gir diye hayal ortamında olsada seninle konuşmak pahabiçilemez.'
