İKİ AŞK ARASINDA

19.BÖLÜM

Arkadaşlar yeni bölüm yine gecikti biliyorum ama soma olayı yüzünden moralim çok bozuktu.Allah bizler için kömür çıkaran ,ekmek parası için kömür çıkaran  ölen madencilere rahmet eylesin ve önlemlerini almayıp yüzlerce kişinin hayatıyla oynayanların bin belasını versin.Biliyorum acımız büyük.Artık mayıs ayından nefret etmeye başladım.Yaz yaz bitiremeyeceğim bu acı dinmeyecek o yüzden kısa kesiyorum iyi okumalar ,bol voteli hikaye olmasını diliyorum.

İKİ HAFTA SONRA

İki sene önce Kaan ailecek gittiği denizde kardeşini kaybetmiş.Onun boğulduğunu görmüş ama şoka girdiği için kurtaramamış.Şoktan çıktığında ise iş işten geçmiş.O günden sonrada derin sular onun fobisi olmuş.Ama ailesinden başka kimse bunu bilmediği için bende bilmiyordum.

Bunları bana anlattığında ağladı.O ağlayınca bende ağladım.Ama ondan çok ağlamıştım zaten iradem hep zayıf olmuştur.Akşama kadarda ikimiz evde boş boş şişmiş gözlerle film izledik.

Yarın okul olması sebebiylede Kaan erkenden kendi evine gitti.

^^^

Sabah gözlerim düşündüğümden az şiştiği için evde sevinç çığlıkları attım.Ama bugün Elmas teyzegil taşınıyordu.Sabah erken kalktığıma şükredip hazırlandığım gibi yanlarına gittim.Önden eşyalarla dolu kamyon gitti.

Ardından komşularla vedalaşıldı.En sona kaldığım için ağlaşmaları falan izledim.Onlar ağladıkça benimde ağlayasım geliyordu.Sıra bana gelesiye kadar gözyaşlarımı tuttum ve ilk Elmas teyzeyle vedalaşırken ağlamaya başladım.

" Bizi unutmadığın için çok saol kızım.Eğer büyüyünce koca bulamazsam Savaşı senle evlendircem ona göre ha." dedi.Yine mi ya.Az çekmedim yani bundan dolayı.

" Önemli değil teyze." dedim salya sümük içinde.Elmas teyzeden ayrılıp Fehmi amcayla vedalaştım.Egemenin güzel yanaklarını sıktım ve ona sıkıca sarıldım.

" Sen tanıdığım en güzel ablasın." dedi.Tabbii ben yine utandım.Bişey demeden vedalaşmak için Savaşın yanına gittim.Her zamanki gibi soğuk nevaleydi.

Ben ona baktım o bana baktı.

"Sen benim için hep en iyi arkadaş en iyi kardeş gibiydin." dedi.

" Sende benim için öylesin.O zaman güle güle Savaş abi." dedim ve gülerek ona sarıldım.Birbirimize numaralarımızı verdik ve irtibatı kesmemek için sözleştik.

Arabaya bindiler.Gözden kaybolasıya kadar arkalarından baktım.Ama bir sorun vardı otobüs arabalarının arkasından gidiyordu.

Kendimden beklemediğim kadar hızlı koşmaya başladım.Soför sonunda beni görüp otobüsü durdurdu.Parayı verdiğim gibi kendimi koltuğa attım ve okula gelesiye kadar inip binen insanları izledim.Okula geldiğimde ise pazartesi sendromu durumları başladı.Senden nefret ediyorum okuul.

^^^^^^^^

BİR HAFTA SONRA

Annemgilin gelcek olmasıyla kanatlarım var ruhumda moduna girdim.Onları çok özlemiştim.Kapını zili çaldığındada sanki olimpiyatlardaymışım gibi kapıya doğru koştum ve o hızla açtım.

Kapıyı açmamla suratımın düşmesi bir oldu.

"Ne işin var?" dedim.Süper bıkkın sesimle.

" Korkma zorla buraya getirildim." dedi ve içeri daldı.İçeri girmesiyle annemgili gördüm ve sevinç çığlıkları atarak yanlarına gittim.İkisinede sıkıca ve yeterince sarılınca ayrıldım.Yeşim teyzegilin de burda olduğunu o zaman anladım.

Onlarada kibarca hoşgeldiniz dedim ve hepberaber içeri girdik.

Annem ve babamı yanıma alarak üçlü koltuğa oturdum. Yeşim teyze ve kocası ikili koltuğa Enis ise tekli koltuğa yayılarak oturdu.Ortamda gergin bir hava vardı.

Birer birer hepsinin yüzüne baktım.

" Hayırdır kötü birşey yok ya." dedim.

Annem"Kızım hani deden varya birde anlatıp durduğu arkadaşı.İşte o arkadaşı Yeşim'in babası.

" Eee nolmuş bunda." dedim.

Yeşim teyze"Benim babamla annenin babası kendi aralarında söz vermişler torunlarımızı evlendirelim diye.Onlarda sen ve Enis oluyorsunuz."

" Çok saçma bu yaşta kimseyle evlenmem.Daha yaşım on sekiz bile değil." dedim ayağa fırlayarak.

" Besteye katılıyorum ." dedi Enis o da benim kadar kızgındı.

" Biliyoruz kızım ama deden ben ölcem artık onları hemen evlendirin diyip duruyor." dedi babam.

" Umrumda bile değil." dedim.Askılıktan ceketimi aldığım gibi dışarı çıktım.Nereye gittiğimi umursamadan koştum.Dayanamayacağım bir acıyla karşı karşıya gelene kadar koştum.

Koşmayı bırakıp nefesimi düzene sokmaya çalışırken bir arabanın tekerlekleri çığlık atarak önümdeki sokaktan döndü.

Arabanın farlarından çıkan sarı ışık gözüme giriyordu. Kolumla gözlerimin önünü kapattım.Arabanın önümde durduğunu hissedince kolumu indirdim.Farlardan artık ışık gelmediği için rahattım.Ama araba Enisindi.

Arabadan indi ve yanıma geldi.O sırada ise nefesim anca düzene giriyordu.

" Böylece kaçamazsın.Bir yolunu bulabiliriz.Bu iş bizim için kağıt üzerinde olucak zaten." dedi.Onun için gerçekten bu kadar basitmiydi.

" Sen kabul edebilirsin ama ben kabul etmeyeceğim." dedim

Enis"Kabul etmeyip napıcaksın seni zorla evlendirecekler çünkü deden kadar inatçı biri yok bu dünyada."

Galiba haklıydı.Dedem çok inatçıydı ve söz verdiği şeyi mutlaka yapardı.Hatta kaçış yollarımı tıkayıp o kağıda imza attırırdı. Yenilgiyi kabullenerek kafamı öne eğdim.

" Arabaya bin bir yere gider oturup konuşuruz. " dedi.Bu sefer zorluk çıkarmadan arabaya bindim.Arabada sessizlik hakimdi.

Kaana ne diyecektim.Acaba beni sevmekten vazgeçermiydi yoksa kağıt üzerinde olduğunu kabul edip benim yanımdamı olurdu. Kafeye gelesiye kadar bunları düşünüp durdum.

Sessizce dumanı tüten kahve kokusuyla dolmuş kafenin içine girdim ve en kuytu köşeye oturdum. Eniste karşıma oturdu. Birer socak çikolata sipariş ettik ve gelesiye kadar konuşmadık.

Sıcak çikolatam geldiğinde ellerimi fincanın etrafına sardım ve ısıtmaya başladım.Ellerim ısınmaya başlayınca aklımada bir sürü fikirler geldi.En mantıklı olanını seçtim ve anlatmaya başladım.

" Bak şimdi  sahte kağıt ,evrak mevrak hazırlıycaz.Gerçekten evleniyomuş gibi nikah memuru falan filanda olucak ama kağıtlar sahte olduğu için imzalarımız geçersiz olcak ama dedem bizi evli sanacak.Sadece ona numara yapıcaz o kadar sence nasıl fikir." dedim.

Elini çenesine koyarak bir süre düşündü.Sonunda kabul etmeyecek derken gözleri ışıltıyla kaplandı ve "bunu bizimkilerle konuşmalıyız bence"dedi .

" Yarın halledelim o zman"dedim. Kafa sallayarak beni onayladı.

Sıcak çikolatalarımız bitesiye kadar sahte evrak işlerini nasıl halledeceğimizi konuştuk Bittiğinde ise beni eve bıraktı .Yeşim teyzegilin arabasının  olmadığını görüncede eve gitti.

Eve girince annemgilin yatmış olduğunu farkettim.Yanlarına gidip çocuk gibi ortalarına atladım.Noluyo diyerek kalktılar benim olduğumu görüncede sarıldılar.Bende gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.