Buğra tam karşımda dikiliyordu hangi ara gelmişti bu çocuk buraya. Buğra Muratların evinin arka tarafında oturuyordu. "Selam gençler" diye selam verdi buğra herkes kafasıyla selam verdi konuşcak halleri yoktu.
"Çok tatlı gözüküyosun" dedi buğra bana bakarak. Hemen kalktım ve Murat'ın odasına çıktım boy aynasından kendime baktım saçlarım berbat bir hal almıştı yüzüm terden gözükmüyordu.
"Bunun neresi tatlı be." "tipe bak maymun" diye kendime söylenmeye başladım. Arkamı döndüğümde babam beni izliyordu.
"Yine kim benim kızımın sinirini bozmuş" diyerek bana doğru yürümeye başladı.
"Kimse babiş" diyip yanağına öpücük kondurdum.
"Peki o zaman hadi aşşağı yemek yiyicez"
Diyip arkasını dönüp yürümeye başladı, bende kendime çeki düzen verip aşşağı indim bugün şok içinde şoka giriyordum Buğra ve ailesi de masada oturuyorlardı. Ailelerimiz tanışıyorlardı evet ama ben yemekte biz bize olucağımı sanıyordum.
Muratın yanına oturdum tam karşımda buğra oturuyordu diğer yanımda Defne Mehmet ise Defnenin yanındaydı. Murat'ın kulağına eğilerek"Buğra'lar ne alaka be şimdi"
"Annemler çağırmış işte kızım"
Bir şey demeden yemeğimi yemeye başladım masada annemler babamlar konuşurken biz sessiz kalmayı tercih ediyorduk.
Yemekler bittikten sonra babalarımız bi köşeye annelerimiz bir köşeye çekildi bizdr Murat'ın odasına doluştuk Buğra'da bizimle geldi tabiiki kuyruk. Murat yatakta uzanırken telefonuyla uğraşıyodu, mehmet ile defne videolar izleyip mal mal gülüyolardu Buğra ise kaşlarını dikmiş bana bakıyordu çünkü şuan Muratın yanında uzanıyordum.
"Of sıkıldım ama" diyerek elimi kafamın altına koydum.
"Napmak istiyosun?" diye sordu Murat.
"Bilmem doğruluk cesaretlilik oynamaya ne dersiniz?"
Murat"ay yok çekemem"
Defne "Olum eyleniriz işte oynayalım bence"
Murat"sıkıntı yok benim için"
Buğra bişey dememişti ona bakarak "Ee sen?"
"Sen varsan bende varım"
Hep birlikte yere oturup halka oluşturduk,şişeyi ilk ben çevirdim Buğra ve Murat'a geldi Murat sorcak Buğra cevaplıycak.
"Doğruluk cesaretlilik?"
"Doğruluk"
"Kumsal'ı gerçekten seviyomusun olum sen"
"Tabi lan inanmıyomusunuz hala?"
Muratı dürttüm."Tamam tamam".
Bu kez Murat çevirdi vee işte o an Buğra ve ben o sorucaktı ben cevaplıycaktım.
"Doğruluk cesaretlilik"
"Doğruluk"
"Bana karşı içinde en ufak bi his bile yokmu?"
Dırırırım sıkışmıştım ne diyceğimi bilmiyodum aval aval ellerime bakrken annem girdi içeri "gençler bölmek istemem ama hadi herkes kalkıyor"
Kurtarıcım diye geçirdim içimden Buğra arkamdan "alıcam cevabını güzelim" dedi aldırmadım aşşağı indim herkes vedalaştı ve evlere ayrıldık.
Yarım saat sonra eve varmıştık
"Ben yatıyorum" diyip odama çıktım. Kendimi direk yatağın üstüne atıp düşünmeye başladım 'Acaba buğrayla olabilirmiydik' gibi şeyleri düşünüp bir sağa bir sola dönüyordum. Kapımın çalmasıyla kalktım gelen annemdi.
"Napıyosun"
"Hiç öle uzanıyordum gel"
Geldi ve yanıma uzandı.
"Kumsal birşey sorucam"
"Söyle anniş"
"Bu buğra denen çocuk" dedi sustu bir kaç saniye sonra konuşmaya devam etti
"Aranızda bir şeymi var?"
"Yok yok anniş ne ne olabilirki"
"Eminmisin tatlım?"
"Evet anniş"
"Peki tatlım ben çıkıyorum hadi yat sende iyi geceler."
"İyi geceler"
Yanağıma öpücük kondurduktan sonra odadan çıktı bende kafamı yastığa koyarak düşünmeye başladım ve öylece uyuyakaldım.
Sabah kalktığımda annemler evde yoktu buz dolabının üstünde bir not "tatlım acil iş çıktı çıkmamız gerekti akşam görüşürüz." Notu okuduktan sonra geri yapıştırdım dolabın üstüne ve dolabı açıp kahvaltı yapmak için bir kaç birşey çıkarıp yemeye başladım. Kahvaltımı bitirip odama çıktım, duş aldıktan sonra yatağın üstüne uzandım. Telefonumun çalmasıyla yataktan kalktım "Buğra" arıyordu. Açtım
"Nasılsın ?"
"İyiyim Buğra sen"
"Bende iyiyim dışarı çıkabilirmisin"
"Niçin"
"Sorma çıkabilirmisin?"
"Yarım saat sonra hazır olurum"
"Sokağın başında bekliyicem"
"Tamam"
Telefonu kapattıktan sonra saçlarımı kuruttum, üstüme göbek üstü siyah beyaz bir tşört altıma koyu mavi kot tercih etmiştim, saçlarıma hafif dalgalar yaptım, yüzümede rimel ve rujumu sürüp Buğra ya mesaj attım.
Gönderilen:Buğra
Hazırım.
Mesajı atıp aşşağıya indim ayaklarıma siyah spor ayakkabılarımı giyip yavaş yaval yürümeye başladım sokağın başına geldiğimde buğra hala ortalıkta yoktu yaklaşık 3 4 dakika sonra önümde bir araba durdu Buğra'nın arabasıydı. Arabadan inip
"Nasılsın"
"İyiyim sen"
"Bende iyiyim"
Arabaya bindik uzun bir sessizlik oldu.
"Nereye gidiyoruz"
"Sürpriz"
"Peki"
Yolculuk baya uzun sürmüştü yaklaşık 45 dakika sonra uzun bir binanın önüne geldik.
"Napıcaz burda"
"Görceksin sabret" dedi gülümsedi
Çok güzel gülüyodu zalımın oğlu.
Terasa çıktık kapının önünde gözlerimi bağladı, kolumu tutarak terasa çıkardı yürüttü birazcık ve gözlerimi açtı o an gördüğüm şeyle şoka girdim.
Neydi bu şimdi?
Napıcaktık?
Kafamın içinde bunları düşünürken etrafımda dönerek herşeye tek tek baktım.
Buğra arkamda gülerken gözlerim ona takıldı.
