7

181 4 3
                                    

P.o.v. James

Ik krijg opeens een raar gevoel in mijn buik. Alsof er iets mis is. Ik kijk om me heen, er mist iemand. Fedezz. "Waar is Fedezz?" Vraag ik. "Naar de wc, hoezo." Zegt Elia bot. Die gast mag me nog steeds niet. Ik schud mijn hoofd. "Ooh nee, niks hoor.." zeg ik en probeer me te ontspannen. Maar het rare gevoel in mijn buik blijft. Ik probeer het te negeren maar als Fedezz 5 minuten later nog niet terug is sta ik op. "Wat ga je doen." Zegt Antonio. "Ik ga even kijken of alles goed gaat met Janou, ze zit er erg mee dat jullie mij niet mogen." Zeg ik en loop naar boven. Bij de badkamerdeur blijf ik staan en luister ik of de douche nog loopt. Nee, maar ik hoor wel andere geluiden. En die ken ik maar al te goed. Ik trap de deur in en zie Fedezz hijgen in Janou haar nek terwijl hij hard bij haar naar binnen stoot. Met alle kracht die ik heb trek ik Fedezz van Janou af. "En mij een smeerlap noemen!" Zeg ik boos en geef hem nog een trap in zijn ballen. Daarna vang ik Janou op en draag ik haar naar onze kamer. "Rustig maar liefje, het komt allemaal goed." Zeg ik zacht tegen haar en leg haar neer op het bed. Ik ren terug naar de badkamer waar Fedezz al niet meer is. De kleding dat Janou klaar had gelegd ligt er nog gewoon. Dus ik pak het en neem het mee naar onze kamer. Ik hou de deur open zodat Janou zich niet opgesloten voelt. Eerst droog ik haar voorzichtig af. En daarna kleed ik haar aan.

De linker

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

De linker. Aa ik haar aangekleed heb ga ik naast haar op bed zitten. Ze kruipt tegen me aan en barst dan in tranen uit. Met een brok in mijn keel probeer ik haar te troosten. Ik haat mezelf dat dit nu gebeurd is. Bij het eerste gevoel had ik al moeten weten dat het om Janou ging. "Vanaf nu blijf ik elk moment van de dag bij je. Ik laat je niet meer alleen, niet in dit huis, niet waar je familie bij is." Fluister ik. Ze knikt en haalt die adem. Waarschijnlijk is ze nu aan me aan het ruiken, dat doet ze wel vaker. Langzaamaan word ze rustig en stopt ze met huilen. Ze doet haar make-up opnieuw en glimlacht weer. "Ga je mee?" Vraagt ze dan zacht. Ik knik en sta op van het bed. Samen lopen we de trap af. "Zozo, dat duurde lang." Grinnikt Marino. "Wat hebben jullie gedaan.. toch niet wat ik denk?" Ik schud mijn hoofd. "Nee, we lagen even op bed." Zeg ik. Aangezien Fedezz hier heel normaal zit en doet alsof er niks aan de hand is, kan ik er niet over beginnen. Maar dat komt nog wel. De vrouw van Fedezz, Bianca, komt aan met glazen en wijn. Janou en ik gaan zitten op de bank. Meteen kruipt Janou tegen me aan. "Wat is er Janou." Zegt Elia direct daarna. "Niks.." zegt ze zacht. Elia zucht. "Janou, wat is er. Ik wil dat je het nu zegt." Janou zegt niks. "Ze is gewoon moe Elia, we zijn al sinds zes uur s ochtends op." Zeg ik. "Ik kan zien dat ze moe is, dat hoef jij me niet nog te vertellen. Er is iets gebeurt en ik kom het te weten." Elia kijkt Janou aan, maar Janou kijkt naar de grond en zegt verder niks. Na een tijdje valt ze tegen me aan in slaap. "Ik vond het knap dat ze nog maagd is." Zegt Annalisa na een tijdje. "Hoezo.." zegt Antonio fronsend. "Ze is er gewoon nog niet klaar voor.." zeg ik dan en druk een kusje op Janou haar hoofd. "En ik ga haar ook niet dwingen om dingen te doen die ze niet wil." Ga ik door. "Kan je merken dat ze er niet klaar voor is?" Vraagt Chiara verbaasd. Ik knik. "Ja.. haar hart begint sneller te kloppen, ze gaat giechelen.." iedereen fronst. "Heb je Janou ooit horen giechelen?" Iedereen schud zijn hoofd.

Learned to fightWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu