Learned to fight

4

P.o.v. Janou

Ik blijf maar draaien en bewegen. Niet dat het bed niet lekker ligt, ik kan alleen niet slapen. Ik blijf maar denken aan de beschermende arm van James die om me heen lag. Het veilige gevoel dag ik al jaren niet meer heb gevoeld. Ik stap uit bed en loop de gang op. Voor de deur van kamer 10 liggen twee stapels met brieven. Allemaal verscheurd. Ik pak een brief op en kijk voor wie die was, voor mij.. ik slik en loop door naar kamer 12. Het licht brand al biet meer maar toch klop ik aan. James maakt de deur open. "Hei.." zegt hij verbaasd. "Mag ik bij jou slapen vannacht? Ik voel me niet veilig alleen.." zeg ik zacht. Er rolt een traan over mijn wang. "Ja natuurlijk, kom lieverd." Zegt hij en maakt de deur verder open zodat ik naar binnen kan. "Voelt het wel veilig bij mij dan?" Vraagt hij en gaat in het bed liggen. "Het voelde veilig toe je me aan het troosten was." Zeg ik zacht en ga naast hem in het bed liggen. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en val direct in slaap.

De volgende ochtend bij het ontbijt kijkt iedereen me boos aan. De meiden bedoel ik. De anderen kijken boos naar James. "Nou vertel.." zeg ik zuchtend en pak een cracker. "Jij neukte toch niet met voetballers." Ik frons. "Heb ik ook niet gedaan." Zeg ik en begin te eten. "En waarom sliep je dan bij James." Ik zucht. "Omdat ik me alleen voelde op de kamer van Sergio, en jullie zijn vreselijk dus James was de enige andere oplossing." Zeg ik. Ze snuiven. "Ik geloof er niks van, je wil gewoon een beetje populair doen." "Wij hebben het niet gedaan." Zegt James dan en pakt ook iets te eten. "Jou geloven we al helemaal niet." Roept Anni. James fronst. "Maar ik sta er toch bekend om dat ik met elke vrouw ga.. zou het dan niet logischer zijn dat ik zeg dat we het wel gedaan hebben? Ookal hadden we het niet." Zegt hij dan. Dat volg ik niet helemaal, en hij zelf ook niet volgens mij. "Ik hoorde alleen gekreun uit kamer 10 komen, en volgens mij slaapt James op kamer 12." Zegt Gareth. "Ik zit er tussen dus ik hoor dat makkelijk." Gareth begint te drinken van zijn thee. "Precies.. met wie deed je het eigenlijk Toni.. Elyze of Annique." Zegt Cristiano lachend. "Betere vraag, Annique, ben je nog maagd?" Anni knikt. "Oké dan was het met Elyze." Isco begint te lachen. "En wat nou als dat met Janou was.." ik draai met mijn ogen. "Nee, volgens mij was jij met me aan het praten tijdens mijn workout. En je was aan het staren toen ik alleen nog in mijn sportbh stond." De meiden kijken jaloers. "Nog iets om jaloers om te zijn. Alleen Janou heeft een brief gekregen van Victoria Secret, Nike, Adidas en allemaal andere merken. Ik denk dat er een stuk of 20 brieven voor de deur lagen. En allemaal voor Janou." Zegt James dan tegen hun. "Doe even normaal James.. denk je dat ik wil dat ik overal voor gevraagd word?" Ik sta op en loop weg. Na een tijdje voel ik een hand op mijn heup. "Het was een compliment.. alleen de mooiste meiden worden uitgenodigd. Ik denk dat dit de enige kans is die je in je leven kan krijgen." Ik slik. "Maar ik wil niet half naakt over een podium lopen." Zeg ik. Hij pakt mijn gezicht vast. "Lieve schat, heb je ooit naar de shows gekeken. Je loopt daar echt niet half naakt en dit jaar in Shanghai.. je zal uitblinken." Hij laat me los. "Auditie proberen is altijd mogelijk.." zeg ik zuchtend en loop naar kamer 10 voor de brief. Ik bel de mensen op.

V: Victoria secret, can I help you?
I: hello, my name is Janou Agnelli and you send me a letter for the auditions.
V: wait a second please.. yes we send you a letter. But you didn't answer it between two days so I'll ask someone if you  still can do the audition.
I: I appreciate that, thank you.

Dan hangt ze op. James staat in de deuropening. "Nou, dat word mijn telefoon in de gaten houden..." zeg ik zacht en ga zitten op mijn bed. James komt naast me zitten en pakt mijn hand vast. "Laat mensen geen dingen over je zeggen, je bent een sterke zelfverzekerde vrouw die nergens bang voor is." Zegt hij en laat me dan los. Hij staat op en loopt de kamer uit. "James??" Hij zet een paar stappen terug zodat hij weer in de deuropening staat. "Dank je." Zeg ik en kijk naar mijn handen. "Waarvoor.." zegt hij en leunt tegen de deurpost aan. "Dat je er voor me bent als ik je nodig heb.. en ik beloof je dat als je mij nodig hebt dat ik er ook boor jou ben." Hij glimlacht. "Daar hoef je me niet voor te bedanken." Zegt hij en loopt dan weer weg. Ik zucht.