Learned to fight

20

Pov Aida

Daar sta ik dan, bij de kist van Janou. Bij de kist van mijn beste vriendin. Ik heb de brief nog niet uitgelezen, ik wil het allemaal niet weten, maar ze zal er wel een goede reden voor hebben gehad. "Janou... waarom verlaat je me?" James komt naast me staan. "Ze verlaat ons niet Alida, pak haar hand. Voel de energie." Voorzichtig pak ik haar hand vast. Ik voel dat mijn hart iets sneller begint te kloppen. Janou... er loopt een traan over mijn wang. "Heb je de brief gelezen schat." Zegt James dan. Ik schud mijn hoofd. "Ik kan het niet.. ik wil de reden niet weten. Ik wil alleen dat ze een mooi grafbed krijgt zodat als ze daar is, ze weet dat we van haar houden." Zeg ik en laat Janou los. James pakt nu Janou haar hand vast. Hij glimlacht maar laat toch een paar tranen vallen. "En nu, hoe gaan we verder?" Vraag ik zacht. "Hoe Janou wil dat we verder gaan....."

14 jaar later

Pov Jay

Samen met Janou en Jaclynn loop ik het stadion van Real Madrid binnen. Vandaag maak ik mijn debuut. Mamma zou trots op me zijn geweest. Ik snap nog steeds niet waarom ze weg is gegaan. Net voor ik de meiden af wil zetten bij de tribune geeft pap me een brief. "Wat is dit?" Hij haalt diep adem. "Dit is van mamma. Je bent nu 18, ze wou dat je het nu kreeg." Ik slik en maak de brief open. Het valt amper te lezen doordat hij nat is geweest. Maar ontcijferen kan altijd..

Lieve Jay,

Als het goed is ben je nu 18, misschien nog iets jonger. Het spijt me dat je zonder mij hebt moeten groeien. Ik Uuhm.. ik heb een einde gemaakt aan mijn leven. Mijn broers en zussen zijn allemaal overleden op een manier die je niemand gunt. Degene die dit hebben gedaan wouden mij, ik zou dus nooit veilig kunnen verder leven, hun dood staat op mijn geweten. En met dat feit kan ik niet verder leven. Mijn keuze voor jou was, of leven zonder moeder. Of leven met een depressieve moeder. En geloof me, je wil geen depressieve moeder hebben. Ik hoop dat je een mooi leven hebt en dat je de profvoetballer bent geworden die je wou worden. En anders hoop ik dat je mij achterna bent gegaan als surfer. Of misschien ben je beide. Ik hoop dat pappa goed voor jou en je zusjes gezorgd heeft. Ik wil graag dat je ze verteld wat er met mij gebeurt is. Ik heb mezelf verdronken Jay. Omdat ik de pijn niet meer aankon. Ik hoop dat je me niet vergeet. Ik hoop dat je mijn armbandje nog hebt, dat jullie mijn ringen nog hebben. Ik hoop dat je nog weet dat ik je hebt leren surfen, dat je samen met mij op een surfplank lag te peddelen tegen de golfen in. Ik hoop dat je weet dat ik van je hou, dat ik bij je ben. Elke zonnestraal die je huid raakt, dat zal ik zijn. Elke windvlaag waardoor je hart sneller begint te kloppen. En elke golf, elke golf die een tunnel maakt en zo helder is dat je de stroming kan zien. Dat zijn allemaal dingen waar ik ben. Ik zal voor altijd bij je blijven. Ik hou van je Jay, voor altijd.

Liefs mamma

Er rollen tranen over mijn wangen. Wat? Ik kijk pap aan die wegkijkt. "Waarom nu pas.." zeg ik huilend en loop weg. "Het is niet mijn keuze geweest Jay." Roept hij me nog achterna. "Ach flikker op, zeggen dat mamma gewoon vertrokken is. En nu?? Mam is dood pap!" Hij slikt. "Heb je dat nu na al die jaren nog niet geaccepteerd!" Dat had ik niet moeten zeggen. Hij houd zijn hand voor zijn gezicht en draait zich om. Ik zucht. "Pap.. sorry, zo bedoelde ik het niet.." zeg ik en loop naar hem toe. "Dat je nu nog huilt laat trouwens wel zien dat je echt van haar hield." Pap kijkt me aan. "Denk je dat ik niet van je moeder hield? Je moeder was mijn leven. Alles wat ik deed, deed ik voor haar. En dat doe ik nog steeds." Ik slik. "Jou moeder was erg speciaal. En jij, jij bent mij.. in principe. Maar dan nog dingen van haar erbij. Als hij een kamer in loopt vol met meiden kan je met 1 knipoog alle meiden mee je bed in krijgen. Dat was ook het gene dat ik deed voor ik je moeder leerde kennen." Ik frons. Hij?? "Jou moeder was de eerste die naar me keek en dacht. 'Flikker op..'" ik lach zacht. "Dat was ten eerste de reden waarom ik haar steeds meer wou. Toen leerde ik haar echt kennen en kwam ik erachter dat ze heel onzeker was en ook heel eeg kwetsbaar. Drie vriendjes die haar dumpten omdat ze geen sex wou.. haar vader die overleed, haar broers en zussen die nooit naar haar omkeken. Haar moeder die op sterven lag. Ik mag allang blij wezen dat ik haar mijn vrouw mag noemen." Pap legt zijn hand op mijn schouder. We praten vanavond wel verder, focus jij je maar op de debuut." Zegt hij dan met een knipoog. Ja.. hij heeft de looks.. ik lach zacht en loop de kleedkamers in.