De 6 uitverkorenen // Jeremy Frieser

Dag 4

Het is koud. Zelfs door de slaapzak heen kan ik de kou voelen. Het is nu al half drie 's nachts en ik heb nog steeds geen oog dicht kunnen doen.

Geïrriteerd draai ik me om in mijn slaapzak en pak 'mijn' telefoon uit het voorvakje van mijn rugzak.

[You]: Yo, kan niet slapen door de kou. Is er nog iemand wakker?

[HenkvanLaar]: Dude, als je in deze kou kunt slapen, ben je onmenselijk.

[LindavandeWatering]: Mee eens!

[HenkvanLaar]: Huh, waar komt die Linda ineens vandaan?

[LindavandeWatering]: Geen idee, ik werd ineens wakker op een soort kiezelstrand en ik heb geen idee hoe ik hier kom. Ik las jullie gesprekken en ik dacht: ik zeg ook eens wat...

[HenkvanLaar]: Oké dan. Welkom in de groep van mensen met geheugenverlies!

[HenkvanLaar]: Ik ben Henk, die andere gast is Jeremy en er is nog iemand en die heet Martijn, maar die is er gelukkig nu niet.

[You]: Ze kan gewoon de namen zien, slimme.

[HenkvanLaar]: Laat me nou gewoon.

[HenkvanLaar]: En niet zo brutaal doen. Je weet maar nooit of ik voor ik mijn geheugen verloor een heel belangrijk persoon was.

[You]: Dat was jij sowieso niet. Dat weet ik gewoon.

[HenkvanLaar]: En wie ben jij dat je denkt dat je alwetend bent?

[You]: Jeremy

[HenkvanLaar]: Goed argument. Kan wel zien dat je voor je geheugenverlies geen politiek leider was.

[You]: Daar ben ik waarschijnlijk ook veel te jong voor.

[HenkvanLaar]: Hoe oud ben je dan?

[You]: Weet ik veel... Ik gok ongeveer rond de twintig of zo...

[HenkvanLaar]: Zo... Dat is best wel jong. Ik dacht: ik praat tegen een gast van veertig...

[You]: Kom ik zo oud over dan?

[HenkvanLaar]: Geen idee... Ik denk het 😂

[You]: :(

[HenkvanLaar]: Is niet per sé een belediging

[You]: Tuurlijk...

* * * * *

De volgende ochtend word ik vroeg wakker doordat de koude wind over mijn gezicht waait. Het verbaast me nog dat ik überhaupt geslapen heb. Het was vannacht waarschijnlijk net boven het vriespunt.

Met moeite weet ik mezelf overeind te duwen. Mijn spieren doen pijn van de kou en de harde grond. Met mijn handen probeer ik een beetje warmte in mijn lichaam te wrijven, maar geef het al snel op, aangezien mijn handen nog kouder zijn dan de rest van mijn lichaam.

Ik pak de waterfles uit mijn tas en neem een grote slok. Mijn ontbijt voor vandaag, denk ik. Ik ben nog geen water- of voedselvoorzieningen tegen gekomen, dus voorlopig zal ik het nog maar met een fles water moet doen. Helaas kan dat niet heel lang meer duren. Mijn waterfles is al bijna leeg en als ik de hele dag rond moet lopen met helemaal niets in mijn maag, val ik waarschijnlijk binnen de kortste keren dood neer. Als ik dan al niet dood ben door onderkoeling...