De 6 uitverkorenen // Jeremy Frieser

Dag 2

Jeremy's POV.

Het is nu een dag geleden sinds ik ineens in een random groep vol vreemde mensen zit en ik weet nog steeds niet of het nou een grap is van Link of één van mijn andere vrienden of niet.

Het lijkt me wel vrij logisch. Ik bedoel: hoe zou één of andere vreemde nou weer aan mijn nummer zijn gekomen?

Ik heb het gesprek ook aan Roos laten zien en zij dacht ook dat het een prank was. Maar het is wel een hele vreemde prank. En 'verlaat je huis en vergeet de weg er naar toe'? Wie verzint nou zoiets?

Ik ben benieuwd wanneer iemand van mijn vrienden toegeeft dat hij het gedaan heeft.

*  *  *  *  *

Tussen de middag neem ik Roos mee naar de Mac, waar we snel een hamburgertje eten en dan naar huis gaan. Als ik thuis kom, zie ik dat er een brief met mijn naam erop op de deurmat ligt.

Nieuwsgierig scheur ik de enveloppe open. Meteen komt er een walm van parfum in mijn gezicht en moet ik hevig hoesten. Ik vraag me af welke fan nou weer een brief met parfum stuurt.

Als ik klaar ben met hoesten, vouw ik de brief open om te lezen wat erin staat.

Beste Jeremy Frieser,

Als je deze brief leest, heb je het vergiftigde parfum waarschijnlijk al ingeademd...

Vergiftigd parfum? Is dit een grapje? Snel lees ik verder.

Het parfum zorgt ervoor dat je een paar minuten na inhalatie, in een diepe slaap valt, waar je hoogstwaarschijnlijk pas na drie dagen uitkomt.

Als je wakker wordt, wil ik dat je het volgende doet: blijf naar het Oosten lopen en vertel niemand wie je bent. Als iemand vraagt wie je bent, zeg dan dat je Guido Molenaar heet.

Verder moet je in contact blijven met de overigen uitverkorenen.

Doe je dit niet, dan kan het slecht met je aflopen,

Groetjes XXXXXXXX.

Verward stop ik de brief terug in de enveloppe. Wie is deze XXXXXXXX? En moet ik geloven wat hij/zij zegt? Misschien moet ik mijn vrienden vragen om langs te komen, voor het geval er toch iets gebeurd.

Ik pak mijn mobiel uit mijn zak om Link te bellen, maar net als ik op het 'belknopje' druk, voel ik me ineens licht in mijn hoofd worden. Ik wrijf met mijn handen in mijn ogen om mezelf wakker te houden, maar daardoor ontstaan er alleen maar meer wazige vlekken voor mijn ogen.

Ik hoor de telefoon overgaan, terwijl ik langzaam in elkaar zak op de grond.

"Yo, Jer, wat is er?" hoor ik  Link zeggen.

Ik probeer te antwoorden, maar op de één of andere manier willen mijn stembanden niet meewerken, dus blijf ik maar stil op de grond liggen.

"Jeremy? Ben je daar nog? Ben je me aan het kontzak bellen?"

"Link...," mompel ik. "Link..... help!"

"Jeremy, wat is er aan de hand? Jer, geef antwoord!" 

Maar voordat ik kan antwoorden vallen mijn oogleden al dicht en wordt alles om me heen donker.